سلمان در کربلا

«مسیب بن نجبه فزارى‏» كه از سران عراق بوده مى‏گوید: وقتى سلمان فارسى در حالى كه والى «مداین‏» بود، از مدینه به عراق مى‏آمد، ما با جمعیتى به استقبال او رفتیم، همچنانكه به طرف عراق مى‏آمدیم، به «كربلا» رسیدیم. سلمان پرسید، این ‏سرزمین چه نام دارد؟جواب دادند: این سرزمین كربلا نامیده مى‏شود.

سلمان، با شنیدن این نام گفت: هذا مصارع اخوانى، هذا موضع رحالهم، هذا مناخ ركابهم، هذا مهراق دمائهم، یقتل فى هذه الارض خیر ابن الاولین، و یقتل بهاخیر الآخرین.. .

این قتلگاه برادران من است، و این جایگاه به زمین نهادن بار و بنه آنهاست و این‏ خوابگاه سواران سپاهى آنهاست، این محل ریخته شدن خون آنهاست، در این ‏سرزمین فرزند بهترین پیغمبران و بهترین بازماندگان كشته مى‏شود.(1)

وقتی به نزدیكى كوفه رسیدند، پرسید: اینجا را چه مى نامند؟

گفته شد: حروراء. فرمود:

آرى ! اینجاست كه بدترین امت هاى گذشته خروج كرده اند و بدترین افراد این امت هم از اینجا خروج مى كنند.(2)

همچنین زهیر بن قین (كه در راه كربلا به كاروان امام حسین علیه السلام ملحق شد) مى گوید:

ما همزمان با بیرون آمدن امام حسین علیه السلام از مكه به طرف كوفه مى آمدیم و نمى خواستیم كه با كاروان امام علیه السلام، در یك منزلگاه توقف كنیم. هر وقت امام علیه السلام حركت مى كرد ما مى ایستادیم و هر جا كه او منزل مى كرد، ما به راه ادامه مى دادیم. در یكى از منزلگاهها بین حجاز و عراق مشغول صرف غذا بودیم كه ناگهان فرستاده امام حسین علیه السلام، وارد شد و سلام كرد و رو به زهیر گفت: امام علیه السلام تو را طلبیده است .

زهیر، اندكى تأمل كرد. زنش به وى گفت: سبحان الله ، اى زهیر، در مقابل دعوت فرزند پیامبر، درنگ مى كنى؟

زهیر برخاست و رفت و پس از مدتى شاد و خندان برگشت و گفت : در صف یاران حسین علیه السلام قرار گرفتم !...

سپس در توضیح این موضع گیرى جدید، گفت:

به جنگ با رومیان كه رفته بودیم ، غنائم بسیارى به دستمان رسید. سلمان كه با من بود پرسید:

آیا از این غنیمت ها خشنودید؟

گفتم: چطور؟

گفت: این خوشحالى به جاست، اما:

اذا ادركتم سید شباب آل ‏محمد، فكونوا اشدّ فرحاً بقتالتكم معهم، مما اصبتم الیوم من الغنائم...

پس چقدر خوشحال خواهید شد آنگاه كه سید جوانان آل محمد (امام حسین علیه السلام) را درك كنید و در ركابش جهاد كنید؟ باید خوشحالى و لذت آن، از این پیروزى و غنیمت، براى شما بیشتر باشد.(3)

آنگاه، زهیر از اطرافیان و خانواده اش جدا شد و بسوى امام حسین علیه السلام براى جنگ در ركابش شتافت.(4)

سلمان، با بصیرت و آگاهى خود، آینده را مى دید كه این پیشگوئى را كرد كه سعادت جهاد در راه خدا و دفاع از اسلام، آن هم در ركاب سالار شهیدان، حسین بن على علیه السلام نصیب زهیر خواهد شد و زهیر، در صف شهداى والامقام كربلا قرار خواهد گرفت .

پی نوشت:

1) بحارالانوار، ج 22، ص 386، نفس الرحمن، ص 256، بهجة الامال، ج 4، ص 418، اختیار معرفة‏الرجال، ص 19.

2) اشاره به خوارج نهروان كه بر ضد على علیه السلام شورش كردند.

3) نفس‏الرحمن، ص 252، الارشاد، ص 221، فتاوى صحابى كبیر سلمان، ص 112.

4) ترجمه كامل ، ج 5، ص 142.

منابع:

استاندار مدائن، احمد صادقى اردستانى.

آشنایی با اسوه ها، تألیف جواد محدثی.