موسسسه فرهنگی و اطلاع رسانی تبیان

موعود باوری برای بخشی از جامعه یهودی، عاملی مهم برای پویایی و بستری برای مبارزه و تلاش سیاسی گردیده و درواقع، باورداشت ماشیح، موجب شد تا یهودیان، با دیدن ظلم و زورگویی‌های حاکمان و سلاطین، به‌جای سکوت و انفعال، به قیام و مبارزه دست زنند.

تمدن اسلامی عدم اهتمام‌ به‌ انسان‌ها‌ را به مـعنای تـرک عـملی انسان و راه و رسم انسانیت دانسته است و در مقابل تمدن غرب که از پایه‌های آن اومانیسم است‌، تنها‌ باور‌ به منافع خود و ملت خویش دارنـد.

بحث منجي در تمام اديان از جمله اديانی که خود انسانها ساخته اند. پس اين احتمال وجود دارد كه بحث منجی ساخته ذهن بشري باشد كه در اديان ديگر و از جمله اسلام نفوذ كرده است، اسلام در اين باره چگونه پاسخ مي‌دهد؟

همواره پایان تاریخ و آینده بشر، از دغدغه های اولیه انسان بوده است. بشر در هر گرایش و آیینی سعی در پاسخگویی به مسائل آینده خود دارد. اکثر ادیان آینده را روشن همواره با صلح و صفا و آرامش و اننیت می دانند .

پیرو اظهارات لغو و ساده لوحانه بن سلمان ولیعهد عربستان سعودی در خصوص ایران و مهدویت، آیت الله نجم الدین مروجی طبسی از اساتید حوزه علمیه قم و عضو هیات امنای مرکز تخصصی مهدویت با انتشار یادداشتی نسبت به این اظهارات پاسخ داد.

امور فطری، هر انسانی را صرف نظر از دینی که دارد به سوی نجات، کمال و عدالت و فضای اخلاقی سوق می دهد. جهان بدون وجود ناجی برای بشر متصور نیست. چرا که اگر این سرمایه از جهان رخت بر بندد یاس و نا امیدی، سقوط وی را فراهم خواهد آورد و از این جهت است

در دوران ظهور و روزگار دولت عدل بنیاد مهدوی، جهان بینی واحدی بر جهان حاکم می شود و راه و روش و برنامه ها یکی است، یکپارچگی و یگانگی واقعی در عقیده و مرام پدید می آید و مردمان هم یکدل و یک زبان به سوی سعادت و صلاح حرکت می کنند.

اندیشه منجی گرایی مخصوص شیعه نیست بلکه فراگیر و جهانی است و ریشه در فطرت انسان ها و نیازمندی آنان به رفع مشکلات و دشواری هایشان به دست یک انسان برتر دارد، اما آن چنان که این اعتقاد در میان شیعه این قدر عمیق و دقیق است که تمام جزئیات و اهداف ظهور مشخص شد

چند وقتی است که هتاکی و بی حرمتی یکی از خواننده های بی شرم و بی حیای سفرکرده به فرنگ، در فضای رسانه ای و مجازی دست به دست می چرخد. این خواننده خود فروخته(گوگوش، فائقه آتشین) که بی شرمی و بی حیایی اش قله های بی دینی و حیوانیت را فتح کرده، به خود اجازه داده

امام مهدی در منابع اهل سنت

آیا امکان دارد منجی وعده داده شده در اسلام، همان حضرت مسیح علیه السلام باشد؟ در انجیل و ملحقات آن، 80 بار کلمه «پسر انسان» آمده است که فقط 30 مورد آن، با حضرت عیسی مسیح علیه السلام قابل تطبیق است؛ امّا ...

برهمنان بر این عقیده اند که در آخر الزمان ویشنو ظهور می نماید، در حالی که بر اسب سفیدی سوار است و شمشیر آتشبار در دست دارد. ویشنو مخالفین برهمنان را می کشد و دنیا را سعادتمند می نماید.

مدارک موجود تاریخی نشان می‌دهد که این اعتقاد، یک اعتقاد همگانی است و منحصر به اسلام و حتّی منحصر به مذاهب شرقی و غربی نیست. برای اثبات این مدّعا کافی است تنها به نمونه‌ای از اعترافات خاورشناس متعصّب یهودی اشاره کنیم

مسیحیان، با اینکه حضرت عیسی را مسیح موعود یهودیان می‌دانستند، چون نسبت به پیروی او احساس ناتمامی کردند، یکباره امیدشان برکنده شد. حماسه انتظار را از سرگرفتند و در انتظار مسیح و بازگشت وی از آسمان، در پایان جهان نشستند.

دین یهود به عنوان یکی از ادیان آسمانی، در انتظار ظهور مصلح و منجی یعنی مسیحا یا همان ماشیح به سر می برد. نویدهای مصلحی که در آخر الزمان ظهور خواهد کرد و جهان را پر از عدل و داد می کند. در تورات و دیگر کتب مندرج در عهد عتیق اشارات بسیاری به این موضوع شده ا

در فرهنگ عامه مسلمانان خاصه شیعه، اصطلاح آخرالزمان حکایت از عصری می کند که مهدی موعود در آن ظهور می کند و تحولات ویژ ه ای در جهان رخ می دهد. در روایت های مسلمانان، برای این عصر مشخصه های ویژه ای (به نام نشانه های آخرالزمان) نقل شده است.

عقیدة ظهور موعود و منجی در تاریخ ادیان، برخاسته از ضرورت نجات خواهی بوده است، بنابراین شایسته است تا پیش از طرح موعود و منجی شناسی ادیان اندکی درباره نجات سخن گفته شود و انتظار به فرجام نیک و نجات در ادیان مهم بررسی شود تا روشن شود که اصل نجات خواهی و انت

دین در لغت به مفهوم‌های گوناگونی مانند جزا، اطاعت، مكافات، بندگی، رسم، عادت، حساب‌رسی، ادارة امور، چیرگی، برتری و آیین به‌كار رفته است.

انتظار برای یک دگرگونی بنیادی و ناگهانی در برخی ملت ها و اقوام پیشین زمینه ساز پدید آمدن اعتقاد به هزاره‏ها شد. بسیاری از نسل ها که در انتظار آن دگرگونی ناگهانی بودند چون وقوع آن را در عینیت ندیدند بر این گمانه دل بستند که شاید در یکی از هزاره های تاریخ د

«اسلام ناب و راستین، منجی غایب را به «مهدی موعود» و آینده را به حال، تغییر داده است؛ اسلام، امید به نجات‌بخشی را ـ که در آیندۀ دور و مجهول به دنیا خواهد آمد ـ به ایمان به کسی که هم‌اینک، وجود دارد و خود در انتظار آن روز نشسته، تبدیل کرده است و حضور وی به