مراسم بزرگداشت «سیروس شمیسا» برگزار شد
«پارادوكسی به‌نام سیروس شمیسا، هم آرام‌خوست و هم توفان‌برانگیز»
صبح امروز در سالن شهید عضدی دانشكده ادبیات دانشگاه علامه طباطبایی، در برنامه‌ای سه‌ساعته كه با عنوان «یكدست بی‌صداست»، توسط دانشجویان ترتیب یافت، از مقام علمی "سیروس شمیسا" تقدیر شد.
در این مراسم كه با حضور تعدادی از استادان ادبیات ازجمله جلال‌الدین كزازی، سعید حمیدیان، حسین پاینده، اصغر دادبه، داوود اسپرهم، محدعلی شاكری یكتا، منوچهر دانش‌پژوه، محمدحسن حائری و سعید واعظ برگزار شد، فرزانه جوادی - دبیر انجمن علمی زبان و ادبیات فارسی دانشكده ادبیات این دانشگاه - بیانیه این مركز را خواند كه در آن، دانشجویان مقطع كارشناسی دانشگاه، موضوع گذشتن دو سال از آخرین جلسه رسمی درس سیروس شمیسا را به دانشجویان این مقطع، تذكر دادند. تعدادی از دانشجویان نیز شعرهایی را تقدیمی به شمیسا خواندند.
حسین پاینده - استاد این دانشگاه و منتقد ادبی - نیز در یادداشتی با عنوان «پارادوكسی به‌نام سیروس شمیسا» آورد: حیطه‌ی دانش شمیسا به هیچ وجه به حوزه ادبیات فارسی محدود نیست؛ بلكه او آثار نویسندگان، شاعران و نمایشنامه‌نویسان بسیار زیادی را در ادبیات غرب خوانده و ادبیات انگلیسی را خوب می‌شناسد.
وی در ادامه یادآور شد: نكته‌سنجی‌ها و ترجمه دقیق و شیوای شمیسا از شعر معروف «ویلیام بلیك» مرا متقاعد كرده كه او استاد ترجمه هم هست.
پاینده، شمیسا را استاد مسلم ادبیات تطبیقی خواند و ادامه داد: مقاله درخشان او در نقد «بوف كور» از هر حیث نشان‌دهنده تسلط یك منتقد طراز اول به نظریه روانشناسی تحلیلی یونگ و كاربرد آن در متون ادبی بود.
وی در بخشی دیگری از یادداشتش متذكر شد: در طول دو دهه‌ای كه مشتاقانه آثار او را خوانده‌ام، دریافته‌ام كه به همان میزان كه محبوب دانشجویان و دست‌اندركاران ادبی است، مورد غضب اشخاص میان‌مایه و حسود هم هست و این دو نگرش متضاد مبین پارادوكسی بزرگ است كه فكر می‌كنم شمیسا تجسم تمام‌عیار آن است.
پاینده تصریح كرد: او ازسویی به‌سبب پیشگامی‌های علمی‌اش محبوب كسانی است كه از تبدیل رشته ادبیات به كلاس‌های معنا كردن لغات مهجور به تنگ آمده‌اند و ازسویی دیگر، مغضوب كسانی است كه در برابر او احساس حقارت می‌كنند.
وی عنوان كرد: شمیسا هم سوژه دانش و نومایگی است و هم ابژه جهل و دشمنی میان‌مایگان؛ هم آرام‌خوست و هم توفان‌برانگیز.
پاینده در بین خواندن نوشتارش گفت: من با كمال مسرت در حال رفتن از دانشكده ادبیات دانشگاه علامه هستم و در حال تخلیه اتاقم؛ در این بین شعری قدیمی با ترجمه دكتر شمیسا پیدا كردم كه شهادت می‌دهد ترجمه درخشانی است و حتا قافیه شعر را رعایت كرده است.
او به بعدی نامكشوفی نیز در ابعاد كاری شمیسا اشاره كرد و گفت: شمیسا مجموعه بسیار تامل‌برانگیزی از داستان هم دارد كه تسلط بی‌نظیرش را به مباحث جدید ادبیات نشان می‌دهد.
سپس نماآهنگی از زندگی و آثار سیروس شمیسا و نیز معرفی او در همایش چهره‌های ماندگار پخش و در ادامه نوشتاری طنز از سعید حمیدیان درباره آشنایی‌اش با شمیسا خوانده شد.
حمیدیان سپس به ایراد سخن پرداخت و گفت: امیدوارم این قدرشناسی ما از كسانی كه فرهنگ ما مدیون علم آن‌هاست، ادامه یابد.
او سخن گفتن از شمیسا را كاری سخت دانست و افزود: بیش از همه به نوجویی‌های شمیسا می‌توان فكر كرد و این‌كه او در زمینه‌های متعدد و متنوعی وارد شده است.
حمیدیان یادآور شد: شمیسا فی‌نفسه یك الگو و نماد است و این مرد واقعا مرجع و از همه جا مورد مراجعه است. آدمی است كه خود را برای این زمان تربیت كرده و با افق‌های باز نسبت دارد.
در پایان این برنامه و بعد از اجرای موسیقی، سیروس شمیسا نیز در سخنان كوتاهی گفت: بدیهی است كه تا چه مایه رهین منت دوستان و شرمنده محبت آن‌ها هستم. مباد روزی كه دانشگاه از وجود پرفیض استادانی چون حسین پاینده محروم بماند! از همه متشكرم و از همه آن‌هایی هم كه نیامدند، متشكرم كه نیامدند.
او در پایان در پاسخ به آن‌چه سه پرسش مكرر دانشجویان در روزهای اخیر عنوان كرد، سه قطعه شعر را در پاسخ به پرسش «چه كرده‌اید»، «ما چه بكنیم» و «پندمان دهید»، خواند.
در پایان به این استاد و منتقد، لوح تقدیر و هدایایی ازسوی دانشجویان و دانشكده اهدا شد.
لینک
