گفت و گو

من میگم بهم نگاه کن

تو میگی که جون فدا کن

من میگم چشات قشنگه

تو میگی دنیا دو رنگه

من میگم چه قدر تو ماهی

تو میگی اول راهی

من میگم بمون همیشه

تو میگی ببین نمیشه

من می گم خیلی غریبم

تو میگی نده فریبم

من میگم خوابت رو دیدم

تو میگی دیگه بریدم

من می گم هدف وصاله

تو وای میگی محاله

من میگم یه عمره سوختم

تو میگی قلبم رو دوختم

من میگم چشمات و وا کن

تو میگی من و رها کن

من میگم خیلی دیوونم

تو میگی آره می دونم

من میگم دلم شکسته ست

تو میگی خوب میشه خسته ست

من میگم بشین کنارم

تو میگی دوستت ندارم

من میگم بهم نظر کن

تو ولی میگی سفر کن

من میگم واسم دعا کن

تو میگی نذر رضا کن

من میگم قلبم رو نشکن

تو میگی من می شکنم من ؟

من میگم واست می میرم

تو میگی نمی پذیرم

من میگم شدم فراموش؟

تو میگی نه ، رفتم از هوش

من میگم که رفتم از یاد ؟

تو میگی نه مرده فرهاد

من میگم باز شدی حیروون ؟

تو میگی بیچاره مجنون

من میگم ازم بریدی ؟

تو می پرسی نا امیدی ؟

من میگم واسم عزیزی

تو میگی زبون میریزی؟

من میگم تو خیلی نازی

تو میگی غرق نیازی

من میگم دلم رو بردی

تو میگی به من سپردی ؟

من میگم کردم تعجب

تو میگی دیگه بگو خب

من میگم تنهایی سخته

تو میگی این دست بخته

من میگم دل تو رفته

تو میگی هفت روزه هفته

من میگم راه تو دوره

تو میگی چاره عبوره

من میگم می خوام بشم گم

تو میگی حرفای مردم ؟

من میگم نگذری ساده ؟

تو میگی آدم زیاده

من میگم دل به تو بستن ؟

تو میگی اینقده هستن

من میگم تنهام میذاری ؟

تو میگی طاقت نداری ؟

من میگم خدا به همرات

تو میگی چه تلخه حرفات

من میگم اهل بهشتی

تو میگی چه سرنوشتی

من میگم تو بی گناهی

تو میگی چه اشتباهی

من میگم که غرق دردم

تو میگی می خوام بگردم

من میگم چیزی می خواستی ؟

تو میگی تشنمه راستی

من میگم از غم آبه

تو میگی دلم کبابه

من می گم برو کنارش

تو میگی رفت پیش یارش

من میگم با تو چیکار کرد ؟

تو میگی کشت و فرار کرد

من میگم چیزی گذاشته ؟

تو میگی دو خط نوشته

من میگم بختش سیاهه

تو میگی اون بی گناهه

من میگم رفته که حالا

تو می گی مونده خیالا

من میگم می آد یه روزی

تو میگی داری می سوزی

من میگم رنگت چه زرده

تو می پرسی بر میگرده ؟

من میگم بیاد الهی

تو میگی که خیلی ماهی

من میگم ماهت سفر کرد

تو میگی تو رو خبر کرد ؟

من میگم هر کی با ماهش

تو میگی بار گناهش؟

من میگم تو بی وفایی

تو میگی بریم یه جایی

من میگم دلم اسیره

تو میگی نه خیلی دیره

من میگم خدا بزرگه

تو میگی زندگی گرگه

من میگم عاشق پرنده ست

تو میگی معشوق برنده ست

من میگم به روزها شک کن

تو میگی بهم کمک کن

من میگم خدانگهدار

تو میگی تا چی بخواد یار

من میگم که تا قیامت

برو زیبا به سلامت

پشت تو آب نمی ریزم

که نروندت عزیزم                

 زندگی

-تا شقایق هست زندگی باید کرد.  

_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_

-زندگی معلم بی رحمی است زیرا اول امتحان می گیرد و بعد درس می دهد.  

_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_

-ماشین زندگی رودر خونه هر عشقی پارک نکن ممکنه چرخ های قلبت رو پنچرکنه.                                                     

_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_

-زندگی ما حکایت همان یخ فروشی است که در گرمای تابستان یخ می فروخت.چند ساعتی گذشت رهگذری دید یخ های او تمام شده پرسید: خریدند وتمام شد؟ یخ فروش غمگین گفت:نخریدند وتمام شد.

_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_

-تو زندگی بودن با بعضی آدمامثل قطار شهربازی می مونه از بودن باهاشون لذت می بری ولی باهاشون به هیچ جا نمی رسی.

_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_
-زندگی بازی گل یاپوچه با تو گل بی تو پوچ.

_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_
-زندگی چیست؟اگر خنده است،چرا گریه می کنیم؟اگر گریه است،چراخنده می کنیم؟اگرزندگیست،چرا می میریم؟اکر عشق است،چرا به آن نمی رسیم؟اگر عشق نیست،چرا عاشقیم؟

_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_
-زندگی سرگذشت درگذشت آرزوهاست.

_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_
-اگه به زور روزگار اززندگیت می رم کنار واسه اینکه ثابت کنم عاشقتم دیوونه وار.
_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_
-                           «زندگی»  

زندگی زندان است.زندگی زمزمه تکرار است. 

زندگی مست ز غوغای وجود ـ ـ ـ ـ ـ می زند چرخی در این بازارش

زندگی سوختن است ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ چشم دل را به حرف دوختن است

زندگی بیمار است ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ تب او آتش دل آزار است

               زندگی همچو عفونت به من انسان است

زندگی با همه افسون گریش                 می کند وسوسه مشتاقانش

                 زندگی شاید خواب یک انسان است

  درجهان هستی
                 نقطه ی پایان است.