میون این همه کوچه که بهم پیوسته

کوچه ی قدیمی ما کوچه ی بن بسته

دیوار کاهگلی باغ خشک

که پر از شعرای یادگاریه

مونده بین ما و اون رود بزرگ

که همیشه مثل بودن جاریه

توی این کوچه به دنیا اومدیم

توی این کوچه داریم پا می گیریم

یه روزم مثل پدربزرگ باید

توو همین کوچه ی بن بست بمیریم

اما ما عاشق رودیم مگه نه؟

نمی تونیم پشت دیوار بمونیم

ما یه عمره تشنه بودیم مگه نه؟

نباید آیه حسرت بخونیم

میون این همه کوچه که بهم پیوسته

کوچه ی قدیمی ما کوچه ی بن بسته...