به گزارش صدای شیعه یکی از مداحان اهل بیت ضمن استفتایی از حضرت آیت الله سید صادق روحانی ، نظر ایشان را در مورد لعن خلفا جویا شده است که متن این سوال وجواب را با هم میخوانیم .

با سلام و تحیت اینجانب از مداحان اهل بیت(علیهم السلام) می باشم ،آیا لعن کردن خلفا به طور عمومی و در حین مداحی کردن در حرم ائمه بزرگوار(علیهم السلام) و در مجالس مذهبی اشکال دارد؟

جواب آیت الله العظمی روحانی:
 باسمه حلت اسمائه ،برحسب آیات کریمه و روایات متواتره و عمل حضرات معصومین علیهم السلام در زمان هایی که اسلام مورد حملات مخالفین قرار می گیرد، مانند زمان فعلی باید از هر گونه عملی که موجب تشتت و اختلاف است و موجب تضعیف اصل اسلام می شود جلوگیری نمود و در زمان ائمه اطهار علیهم السلام هم چنین بوده است بنابراین لعن در مجالس عمومی نکنید بخصوص کسانی که افتخارمداحی اهل بیت و روضه خوانی و احیاء شعائر حسینیه را دارند،مداحی از بهترین عبادات است و نباید آن را آمیخته به چیزهایی که خلاف دستورات معصومین علیهم السلام است ،نمود

حالا مدام تو گوش مسلمونا بخونین شیعه خلفا رو لعن میکنه ، والله ما کسی رو لعن نمیکنیم چند بار باید بگیم!!!!!.

، اول از همه اینکه نوشتنِ روایت دیدار علما حرکت بر لبه تیغ است. روایت‌نویسی بدون مزاح و ایراد و نکته‌سنجی که روایت نمی‌شود. آن وقت یک طلبه جوان می‌خواهد از دیدار علما با حضرت آیت‌الله خامنه‌ای بنویسد! خودتان را بگذارید جای من...

اگر دیدارهای دیپلماتیک قوانین و تشریفات خاص دارد، دیدارهای علما سنّت نانوشته‌ خود را دارد. از نیم‌خیز شدن حضار به هنگام ورود مهمان جدید تا احوالپرسی با اشاره دست از همه حضار توسط تازه وارد به جلسه. طبق توصیه آیت‌الله خامنه‌ای قبل از سفر مبنی بر حفظ حرمت و احترام تک‌تک علما، چندنفر از جمله حجت‌الاسلام والمسلمین محمدی گلپایگانی بیشتر اوقات مجلس، ایستاده و حواسشان هست که نهایت احترام را به مهمانان داشته باشند.
جمعه شب، تعدد حضور علما برای دیدار با رهبری بیشتر از شبهای قبلی بود. بویژه آنکه در این شب آیت‌الله العظمی صافی گلپایگانی علیرغم کهولت سنی به دیدار رهبری آمدند. ایشان از صحبت‌های حضرت آیت‌الله خامنه‌ای در جمع حوزیان تجلیل کردند و حضور باشکوه مردم را در استقبال از ایشان ستودند.
در معیت آیت‌الله العظمی صافی، دونفر از فرزندان مرحوم آیت‌الله العظمی گلپایگانی هم حضور داشتند. حضور این دو تا شام هم ادامه داشت. حضرت آیت‌الله خامنه‌ای در سر سفره‌ شام، از خدمات بیت آیت‌الله العظمی گلپایگانی به حوزه و شهر قم صحبت کردند و ضمنا سن دقیق آیت‌الله العظمی صافی گلپایگانی را هم پرسیدند.
از جمله محترمین حاضر در جلسه، آیت‌الله سیدعلی محقق داماد بود که پس از ورود با راهنمائی مسئولان در کنار حضرت آیت‌الله خامنه‌ای نشستند. نوه‌ مرحومِ موسسِ حوزه و از طرفی فرزند آیت‌الله العظمی سیدمحمد محقق داماد. از یک ربع صحبت گرم و خودمانی با رهبر این بخش دستگیرمان شد که آیت‌الله محقق داماد از وضعیت آموزش در حوزه و لزوم تقویت دروس سطح صحبت کرد. وی مهمان سفره شام رهبر انقلاب هم شد.

در این شب، از اعضای دفتر آیت‌الله العظمی حکیم در ایران هم دونفر به دیدار رهبری آمدند. آیت‌الله سیدمحمدشاهرودی هم با ویلچر و به همراه چندنفر از اعضای دفتر خود مهمان بودند.
برخی از بزرگان حوزه را آقازاده‌هایشان همراهی می‌کردند. آقازاده‌هائی که برای خود آقائی هستند و از اساتید حوزه. بنده خدا مسئولان حفاظت مانده بودند که چگونه عذر بیاورند که قرار بود فقط ابوی شما تشریف بیاورند!
برخی دیگر از چهره‌های مهم که البته برای اطرافیان گمنام بودند هم، این شب حضور داشتند. پسرمرحوم آیت الله مروج جزایری، احمدی شاهرودی، آیت الله سید محمد شاهرودی (فرزند ارشد مرحوم آیت الله العظمی سید محمود شاهرودی با جمع زیادی از فرزندانش)، آیت‌الله جعفری تهرانی معروف به سیدفلسفه و تعدادی دیگر که من هم نتوانستم بشناسم و تنها از احترام و گرم گرفتن رهبری فهمیدم باید این آقا برای خود کسی باشد!

آیت‌الله شریعتی سبزواری نوه‌ کوچک خود را هم آورده بود. فائزه‌ شش ساله شعری از نورانیت قرآن خواند که آیت‌الله خامنه‌ای جایزه‌اش را محول کرد به آیت‌الله استادی. آیت‌الله استادی تعریضی زد و گفت: «به چه آدم سخاوتمندی هم واگذار شد!»
از جمله جوانانی که حضرت آیت‌الله خامنه‌ای احترام خاصی برای او قائل شد، محمد مطهری فرزند مرحوم شهید مطهری بود.
آیت‌الله علوی بروجردی، نوه‌ آیت‌الله العظمی بروجردی هم از افرادی بود که بیشتر از سایرین با رهبر انقلاب گفت‌وگوی گرم و خودمانی داشت. مسئله‌ خطر وهابیت و اتحاد جهان اسلام از مواردی بود که گوش تیز اطرافیان توانست آن را بشوند!

این جلسه‌ علما با حضرت آیت‌الله خامنه‌ای هم برای خود سوابق و لواحقی دارد که حتما تا مدتها نقل محافل علما در حوزه خواهد بود.

آداب دعا کردن از نگاه شیخ العرفاء آیت الله بهجت نور الله مرقده

جهت دعا این امور لازم است: الف. ثنا و تعظیم وتمجید ساحت مقدس حضرت حقّ تبارک و تعالی؛ ب. اقرار به گناهان و اظهار ندامت از آن، که تقریباً به منزله توبه یا ملازم آن است؛ ج. صلوات د. بُکاء و گریه، و اگر نشد تباکی [خود را وادار به گریه نمودن] ولو خیلی مختصر؛ هـ. و بعد از این ها، درخواست حاجت

.

دعاهای وارده در امکنه و ازمنه خاصّ [مکانها و زمانهای مخصوص] اختصاصی نیست، به گونه ای که نتوان در وقت و یا جای دیگر خواند؛ بلکه این گونه دستورها به نحو تعدد مطلوب است. [در محضر بهجت:1/21]

* جهت دعا این امور لازم است: الف. ثنا و تعظیم وتمجید ساحت مقدس حضرت حقّ تبارک و تعالی؛ ب. اقرار به گناهان و اظهار ندامت از آن، که تقریباً به منزله توبه یا ملازم آن است؛ ج. صلوات بر محمد و آل محمد که وسیله واسطه فیض هستند؛ د. بُکاء و گریه، و اگر نشد تباکی [خود را وادار به گریه نمودن] ولو خیلی مختصر؛ هـ. و بعد از این ها، درخواست حاجت که در این صورت برآورده شدن حاجت، برو برگرد ندارد... البته اگر این مطالب در سجده باشد، مناسب تر است. [در محضر بهجت:1/343]

* برای سلامتی چشم، بعد از نماز آیة الکرسی خوانده شود و پس از خواندن آن، دستها بر روی چشمها گذاشته و بگوید: (أَللهُمَّ الحفَظ حَدَقَتَیَّ بِحَقِّ حَدَقَتی عَلِیِّ بنِ أَبیطالِبٍ أَمیرِالمُؤمِنینَ (علیه السلام) : خدایا! به حق دو حدقه چشم حضرت علی بن ابی طالب امیرمؤمنان (علیه السلام)، دو حدقه چشم مرا حفظ کن!) [در محضر بهجت:2/252]

* برای شفای مریض، آب زمزم و تربت حضرت سیدالشهداء به مرّات عدیده، صدقه به مرّات عدیده به افراد زیاد - اگر چه مبلغش زیاد هم نباشد - داده شود؛ سوره حمد هم از یک مرتبه تا صد مرتبه افراد متعدد بخوانند، خیلی تأثیر دارد. علاوه بر این به رفقا هم بگویید دعا کنند. [فیضی از ورای سکوت:227]
412. برای محفوظ ماندن هر صبح و غروب سه بار بگوید: (أَللهُمَّ اجعَلِنی فِی دِرعِکَ الحَصینَةِ الّتی تَجعَلُ فیها مَن تُرید: خداوندا، مرا در زره نگهدارنده و قوی خود - که هر کس را بخواهی در آن قرار می دهی - قرار بده!)[گوهرهای حکیمانه:14]

* برای یافتن هر چه که گم شده یا دزدیده شده باشد (گرچه انسان باشد) این ذکر را بسیار بخوانید... (أَصبَحتُ فی أَمانِ الله، أَمسیتُ فی جِوارِ الله: در پناه خدا صبح کردم؛ در پناه خدا وارد شب شدم.)[گوهرهای حکیمانه:14]

* کسی که می خواهد روزی اش فراوان شود، این ذکر را بسیار بگوید و در آغاز و پایان آن هم، یک صلوات بفرستد... (أَغنِنی بِحَلالِِکَ عَنِ حَرامِکَ، وَ بِفَضلِکَ عَمَّن سِواک: خدایا! مرا به وسیله حلالت از حرام خویش بی نیاز کن، و با فضل و بخشش خودت، از هر چه غیر خودت بی نیاز ساز!)[گوهرهای حکیمانه:14]

* سؤال: برای دوری از ریاء چه باید کرد؟
جواب: با عقیده کامل، اِکثار حوقله (یعنی زیاد بگوید: لا حَولَ وَ لا قُوَّةَ إلاّ بِالله).[به سوی محبوب:70]

* سؤال: برای درمان عصبانیّت چه کنیم؟
جواب: با عقیده کامل، زیاد صلوات فرستادن: (أَللّهُمَّ صَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّد).[به سوی محبوب:70]

* سؤال: جهت علاج غرور، چه راهی را توصیه می فرمایید؟
جواب: بسمه تعالی، اِکثار حوقله (زیاد گفتن: لا حَولَ وَ لا قُوَّةَ إلاّ بِالله العَلیِّ العَظیم). [به سوی محبوب:71]

* سؤال: اینجانب به وسواس مبتلا هستم؛ لطفاً جهت برطرف شدن آن مرا راهنمایی فرمایید!
جواب: اِکثار تهلیل (زیاد گفتن: لا إله إلاّ الله)، علاج وساوس است. [به سوی محبوب:71]

* در مورد اذکار و اوراد و قرائت و امثال اینها، انسان همیشه تحرّی [کوشش در جستجو] و مراقبت نماید [که] چه عملی تا چه اندازه موافق با نشاط و حضور قلبی او است، همان را اختیار کند. [به سوی محبوب:76]

* در شداید و گرفتاریها، بهترین ذکر این است که از پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) به ما رسیده: (لا حَولَ وَ لا قُوَّةَ إلاّ بِالله العَلیِّ العَظیم لاَمَلجَأ وَ لا مَنجأ مِنَ اللهِ إلاّ إلَیه). [نکته های ناب:72]

* برای دفع بلا و شرّ، این دعا نیز نافع است: (أَللّهُمَّ صَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ وَ آلِِهِ وَ أَمسِک عَنَّا السُّوءَ: خداوندا! بر محمد و آل او درود فرست، و بدی را از ما باز دار!)[در محضر بهجت:1/343]

* سؤال: چگونه در تمامی کارها و عبادات، اخلاص را فراموش نکنیم؟!
جواب: بسمه تعالی، در عبادات و تمام کارها اختیاراً راه ندهد، غیر از خدا را و غیر از یاد او را. و همین راهِ منحصر سعادت است![به سوی محبوب:76]

* سؤال: چه کنیم تمرکز فکر پیدا کنیم؟
جواب: اذکاری که برای جمع کردن فکر مؤثر است، مثل: (لا إله إلاّ الله) را زیاد بگویید.[فیضی از ورای سکوت:228]

* سؤال: زن و شوهری که بینشان خیلی اختلاف است، چه باید بکنند؟
جواب: هر کدامشان که می خواهد رفع اختلاف شود یا فرد دیگر، صدقه متعدّد، به افراد متعدّد، به دفعات زیاد بدهند و برای اصلاح ذات البین زیاد هم دعا بکنند. [فیضی از ورای سکوت:229]

شادی روح آن عارف واصل، فاتحه و صلوات
سایت آیت الله العظمی بهجت (ره)

بیت الله العظمی صافی گلپایگانی:

عهدنامه مالک اشتر، رساتر از اعلامیه جهانی حقوق بشر است

حضرت آیت الله صافی گلپایگانی با تاکید بر لزوم معرفی هرچه بیشتر و بهتر

نهج البلاغه به جهانیان، گفت: عهدنامه امام علی‌(ع) به مالک اشتر بسیار رساتر از اعلامیه حقوق بشر جهانی است.     

 این مرجع تقلید، ظهر امروز در دیدار اعضای هیئت امنا و مسئولان بنیاد بین المللی نهج البلاغه، طی سخنانی با اشاره به مطلب فوق خاطر نشان کردند:جامعه و نظام اسلامی باید بیش از پیش از معارف این کتاب ارزشمند بهره مند شود، ولی متاسفانه تا حدودی در این باره کوتاهی کرده ایم.

*سیاست ما باید از عهدنامه مالک اشتر الهام بگیرد
 

ایشان با تاکید بر لزوم بهره مندی از معارف نهج البلاغه در عرصه مسایل اجتماعی کشور، افزودند:اخلاق و سیاست ما باید مبتنی بر عهدنامه مالک اشتر و حکمت های نهج البلاغه باشد و امیدواریم که خداوند توفیق شناخت و درک معارف اهل بیت (ع) را به همه ما عنایت کند.
معظم له همچنین ضمن تشکر از خدمات بنیاد بین المللی نهج البلاغه، اظهار داشتند: کتاب نهج البلاغه و فرمایشات امیر المومنین(ع) هویت و سرمایه ماست؛ چرا که ما را در دنیا به نام علی (ع) و نهج البلاغه ایشان می شناسند؛ بنابراین تلاش برای معرفی هرچه بهتر این ذخایر علم و معرفت کار بسیار ارزشمندی است.
ایشان با اشاره به این که آشنایی کم ما با معارف نهج البلاغه یک نقصان به شمار می رود، ادامه دادند: کتاب نهج البلاغه باید بیش از این ها در سطح دانشگاه ها و مجامع علمی کشور مطرح شود.

*لزوم بهره گیری بیشتر حوزه از نهج البلاغه

حضرت آیت الله صافی گلپایگانی با بیان این که نهج البلاغه برای انسان الهام بخش و باور آفرین است، یادآور شدند:امروز حوزویان باید از نهج البلاغه الهام بگیرد.
ایشان در بخش دیگری از سخنان خود با اشاره به برخی از آیات قرآنی در مورد امتیازات خاص امام علی (ع)، ابراز داشتند: افرادی غیر از شیعه و مسلمان هم به عظمت کلام امیر مومنان(ع) در نهج البلاغه اذعان داشته اند و باید دانست که عهدنامه امام علی (ع) به مالک اشتر در مسایل حکومت و سیاست بسیار ارزشمندتر و رساتر از اعلامیه جهانی حقوق بشر است.

بیانیه حضرت آیت الله العظمی وحید خراسانی مد ظله العالی

بمناسبت سالروز شهادت امام صادق علیه السلام

<بسم الله الرحمن الرحیم>

غرض از آفرینش عالم و آدم، معرفت و عبادت خداوندى است که آیات علم و قدرت و حکمت بى انتهاى او در تمام کائنات نمایان است، و نظم حاکم بر جهان از ترکیب یک ذرّه تا هزاران کهکشان گواه وحدانیّت او است.

و بعثت تمام انبیا براى این است که عقل آدمى را به علم، و اراده او را به ایمان، و روح او را به مکارم اخلاق، و اعمال او را به خیر و صلاح هدایت کنند، و نظامى قائم به قسط و عدل با اجراى احکام خداوندى که آسمان و زمین را به عدل به پا داشته به وجود آورند، و آن غرض از خلقت و آن هدف از بعثت به وجود کسى میسّر شد که اصول و فروع اسلام را که حاصل رسالت فرستادگان خدا از آدم تا خاتم است از مبدأ تا معاد و از طهارت تا دیات به بشریّت آموخت، و آفاق افکار رابه انوار علم و حکمت کتاب و سنّت منوّر کرد.

عامّه و خاصّه به علم و اجابت دعاء او که دو علامت امامت است اعتراف کردند، و اعلام علماى اسلام شهادت دادند که آنچه بشر به علم آن تا روز قیامت محتاج است در کتاب او است.

خاتم انبیاء او را صادق نامید، و اسم او به روایت امام زین العابدین (علیه السلام) نزد اهل آسمان صادق است .

خداوندى که فرموده

 { یا ایّها الذین آمنوا اتقوا الله و کونوا مع الصّادقین }

چنین صادقى را حجّت خود قرار داده است .

اول امام اهل سنت، مالک ابن انس مى گوید: <چشم من افضل از جعفر بن محمّد در فضل و علم و ورع ندیده است> .و ابو حنیفه او را اعلم الناس دانسته، و از امام مالکیه نقل شده است که بر قلب بشرى افضل از او در علم و عبادت و فضل و ورع خطور نکرده است.

سعادتمند مردمى که پیرو صادقى باشند که صادق آل محمّد (صلوات الله علیهم اجمعین) است .

ابن شهرآشوب در (مناقب) و قطب راوندى در (خرائج) از مفضّل بن عمر روایت کردند که :

< با أبى عبدالله جعفر بن محمّد (علیه السلام) مى رفتیم، به زنى برخوردیم که گاوى مرده در مقابلش بود، و آن زن و کودکانش گریه مى کردند. آن حضرت از سبب گریه آن زن و طفلانش پرسید. گفت: این حیوان وسیله معیشت من و طفلانم بود، و اکنون در کار خود متحیّرم که چه کنم؟ فرمود: مى خواهى خدا او را براى تو زنده کند؟ آن زن گفت: آیا با این مصیبت مرا مسخره مى کنى؟ دعائى خواند و پاى خود را به آن حیوان زد، گاو به سرعت سرپا ایستاد، آن زن گفت : به پروردگار کعبه، او عیسى بن مریم است. آن حضرت به میان مردم رفت تا کسى او را نشناسد > .

کسى که از قدمش اعجاز نـَفَس عیسى ظاهر مى‌شود و نـَفَسش حیات ابد به آدمیّت مى‌بخشد و مذهبش صراط مستقیمى است که انبیا و مرسلین و شهدا و صدّیقین و عباد الله الصّالحین به آن متنعّمند، روز شهادتش روز مصیبت اسلام و مسلمین است.

وظیفه کسانى که مشرّف به شرف مذهب جعفرى هستند آن است که در روز شهادت آن حضرت به پا خیزند، و در هیئآت عزادارى به شوق زیارت آن قبر ویرانه که کنز مخفى خدا در آن آرمیده، بر سر و سینه زنند، و به ناله هاى جانسوز به یاد آن امام مظلوم و پیکر مسموم و مرقد مهدوم، مشمول دعاى آن حضرت شوند که فرمود:

< اللّهم ارحم الصّرخة التى کانت لنا > .

خوشا به حال آن دسته هاى عزادارى که با آن ناله ها، به دعاى او رحمتى نصیبشان شود که خداون متعال فرمود :

 { و رحمة ربّک خیر ممّا یجمعون } .

<فعلى الأطائب من اهل بیت محمد وعلی صلی الله علیهما و الهما فلیبک الباکون>

{ انا لله و انا الیه راجعون }

آیا صحیح است که حضرت آیت الله العظمی بهجت «ره» فرموده اند : نمی دانم بمانم و ظهور را ببینم و یا بروم و فتنه را نبینم ؟

 پاسخ دفتر معظم له :  کذب محض است.