در زمان قدیم شخصی به دست ناشناسی کشته شده بود و شبگردان شخص بیگناهی را که در آن نزدیکیها بود به جای قاتل گرفتند و پیش حاکم بردند. چون نمی توانست دلیلی بر بی گناهی خود بیاورد محکومش کردند و هر چه التماس کرد که من بی گناهم فایده نبخشید و حکم اعدامش صادر شد

آن زمان کسی نمی توانست روی حرف حاکم حرفی بزند، حاکم آن شخص را به دست جلاد سپرد و گفت: فردا صبح او را به میدان اعدام ببرند و بر ستون اعدام ببندند و در حضور مردم تماشگر حکم اعدامش را بخوانند و او را اعدام کنند. مرد محکوم را به زندان بردند و فردا او را به میدان اعدام آوردند و بر ستون طناب پیچ کردند و حکم اعدامش را خواندند. در آخرین لحظه محکوم اشاره ای کرد که تقاضایی دارد. گفت: یک خواهش دارم، این خواهشم را بر آورده کنید و بعد دستور حاکم را اجرا کنید. پرسیدند: خواهش ات چیست؟ گفت: مرا از این ستون که بسته اید باز کنید و به آن ستون مقابل ببندید و همان جا اعدام کنید. گفتند: در این دم آخر فایده این کار چیست؟ مگر این ستون با آن ستون چه فرقی دارد؟ محکوم گفت: رسم دنیا این است که آخرین خواهش محکوم به اعدام را اگر ممکن باشد و ضرری برای کسی نداشته باشد می پذیرند واین هم آخرین آرزوی من است. حرف او را پذیرفتند و محکوم را به ستون مقابل بستند

هنگامی که بستن او به ستون مقابل تمام شد و جلاد آماده اجرای حکم بود، از گوشه میدان چند نفر اسب سوار وارد شدند و دستور دادند مردم راه بدهند تا حاکم شهر از میدان عبور کند. حاکم پرسید: چه خبر است؟ جلاد به عرض رسانید محکومی را اعدام می کنیم. حاکم پرسید: کدام محکوم را؟ گفتند: این حکمش است. حاکم حکم را نگاه کرد و گفت: خیلی عجیب است مگر دستور من امروز صبح نرسید؟ گفتند: این حکم دیروز صادر شده است. حاکم گفت: ظاهرا" این مرد بی گناه است او را باز کنید و به زندان ببرید تا بیشتر تحقیق شود زیرا شخصی که مرتکب قتل شده دیروز از حکم اعدام این فرد مطلع گشته و دچار عذاب وجدان شده و دیشب به ما پناه آورده و گفته که مقتول به دست من کشته شده و با اینکه از اعدام می ترسم حاضر نیستم شخص بی گناهی به جای من اعدام شود و گناه خون دو نفر به گردنم بیفتد. ما او را فورا پیش قاضی فرستادیم و سفارش کردیم تخفیفی در مجازات او بدهد. مرد محکوم گفت: نگفتم؟ اگر مرا از آن ستون به این ستون نیاورده بودید تا حالا اعدامم کرده بودید ولی می دانستم اگر خدا بخواهد از آن ستون به این ستون فرج است.