بوسه ی باد خزونی،با هزار نا مهربونی...
زیر گوش ِ برگ تنها ،می گه طعمه خزونی...
برگ سبز و ترو تازه،رنگ سبزشو می بازه...
غرق بوسه های باد و ،وحشت روزای تازه...
می کنه دل از درخت و،می شه آواره کوچه...
کوچه ای که یادگاره،روزای رفته و پوچه...
می شینه گوشه ی کوچه،چشم به آسمون می دوزه...
می کنه یاد گذشته،دلش از غصه می سوزه...
یاد روزایی که کوچه،زیر سایه ی تنم بود...
مهربون درختِ عاشق،مست عطر نفسم بود...
سهم من از بوسه باد ،چی بگم ای داد و بی داد...
همه زردی و تباهی،مردن و رفتن ِ از یاد...
سهم من از بوسه باد ،چی بگم ای داد و بی داد...
همه زردی و تباهی ،مردن و رفتن از یاد...
سهم من از بوسه باد ،چی بگم ای داد و بی داد...
همه زردی و تباهی ،مردن و رفتن از یاد...