تعداد بازدید : 6693
تعداد نوشته ها : 9
تعداد نظرات : 0
آه شاید ای فلانی .... این واپسین فرصت در این تاریکدان باشدنیک می دانم راه دشواری میان ابرها پیموده شد امالغزشی اندک زجای پای من یا پای تو هر سو و در هر جای پاشیده است لحظه های رفته را هم برف پوشانده است جای پای دیگران هم کم کمک گمرنگ پوشیده استپهن دشت برف و اسفند است اما آهنقش سوسوی امیدی در افق پیداست من نمی دانم ! کاش شاید شب چراغی در آسمان پیداستدستهایت را به هم بفشار چشمهایت را ببند و چشم دل بگشایمن نمی دانم! ولی شاید خدا آنجاست !پشت پایت را پشت پا بگذارلحظه ها را سخت تر بی تاب تر در یاببستر برفی چونین باکر به پیش روی خیزده جای پای هیچ عابر نیز روی نگشودهپهنه ی این تازگی پهنای توست ! دست حق همراه تو و آدمکهایی که می سازیچون پلنگی کی در این سرمای برف آلود می تازی ! آه شاید ای فلانی... نوشته : م . ع . آ
دسته ها :
دوشنبه هفتم 11 1387