امروز مشرف شدم حرم . خیلی سرد بود گروه ناشنوایان آمده بودند به پابوسی امام . هرکدام پرچم کوچکی دستشان بود .یک نفرشان بالای گردن یکی دیگر سوار شده بود و با علامت دست و دهن نوحه خوانی میکرد . نوحه خوانی بیصدا چه عظمتی داشت . با اشاره میفهماند که ما گروه کر و لالان هستیم و به پا بوسی تو آمده ایم و ما را بپذیر . و چه شرافتی و کرامتی بود در این حرکات . امثال من که ظاهرا زبان داشتیم و می توانستیم حرف بزنیم با انها همراه شده بودیم . و ساکت به حرکات انها نگاه میکردیم و به پهنای صورت اشک میریختیم . واقعا صفایی داشت و خدا را شاکرم بخاطر این عنایت خاصش ....... جایتان خالی ....
گاهی سکوت به عظمت یک دنیا حرف میزند و من این را در نگاه این گروه کر و لال زائر دیدم ........التماس دعا.......