جويدن ناخن؛ اختلالي غيرارادي

جویدن ناخن امری شایع و متداول نزد کودکان و نوجوانان است که عمدتا ریشه در مسائل روانی دارد. اصلی‌ترین علتی که باعث می‌‌شود کودکان ناخن‌هایشان را بجوند، استرس و نگرانی و کم‌توجهی از سوی والدین است.البته تقلید، وراثت و کوتاه و آراسته نبودن ناخن‌ها نیز از جمله عادت‌های بروز آن به شمار می‌‌رود. ناخن جویدن اگر درمان شود، به صورت عادتی ناپسند درمی‌آید که تا سنین بزرگسالی همراه فرد بوده و علاوه بر آن منجر به بروز برخی عفونت‌ها و بیماری‌ها می‌‌شود.ناخن‌ها علاوه بر زیبایی انگشتان، به منزله یک وسیله مکانیکی نیز اعمال زیادی را در بدن انجام می‌‌دهند. مهمترین وظیفه ناخن‌ها پوشاندن بافت نرم انگشتان است که گرفتن اشیای ریز و کار کردن با آنها را برای ما ممکن می‌‌کند. بزاق دهان اثر مخربی بر ناخن و بافت‌های اطراف آن دارد و رطوبت ناشی از آن مکان مناسبی را برای رشد باکتری‌ها و قارچ‌ها فراهم می‌‌کند. به علاوه هنگام جویدن ناخن تعداد زیادی میکروب که معمولا زیر ناخن‌ها جمع می‌‌شوند، بلعیده شده و این امر سبب آلودگی انگلی می‌‌شود.
بسیاری از والدین زمانی که می‌‌بینند فرزندشان در حال جویدن ناخن‌هایش است، ناراحت،‌ آزرده و خشمگین می‌‌شوند و مدام به او تذکر می‌‌دهند که «ما نگران سلامتی و بهداشت تو هستیم و نمی‌‌خواهیم در آینده انگشتانی زشت داشته باشی.»
بیشتر والدین بر این باورند کودکانی که ناخن می‌‌جوند، دچار فشار عصبی و اضطراب شده‌اند و سعی دارند با این عمل خود تشویق و دلهره خود را کاهش دهند. آنها همچنین نگران این موضوع هستند که این رفتار در کودکان‌شان به صورت عادتی درآید که در آینده به سختی بتوانند آن را ترک کنند.
برای ترک این عادت در کودک از دادن وعده‌های بزرگ که قادر به انجام آن نیستند خودداری کنید و در اصطلاح کودک‌تان را گول نزنید. گفتن جملاتی مثل «اگر یک بار دیگر این کار را بکنی، دوستت ندارم» نه تنها کارساز نیست بلکه باعث افزایش اضطراب و تشویش کودک نیز می‌‌شود.
مالیدن مواد تلخ به انگشتان یا پاشیدن فلفل به آنها ممکن است به طور موقتی جلوی این رفتار را بگیرد ولی به علت از بین نرفتن ریشه روانی این عمل، کودک در فاصله اندکی دوباره به جویدن ناخن روی می‌‌آورد.
در کودک به خاطر جویدن ناخن‌ها ایجاد ترس نکنید زیرا این عمل در کودک اضطراب و احساس گناه به وجود می‌‌آورد و باعث تشدید جویدن ناخن می‌‌شود.
به طور کلی سرزنش، تحقیر، تهدید و تنبیه کودک نه تنها هیچ اثر درمانی نخواهد داشت، بلکه این عادت را تشدید کرده و باعث اختلالات دیگری نیز می‌‌شود.

(0) نظر

دسته ها : عمومی - روانشناسی

سه شنبه بیست و پنجم 4 1387