اسلام آمد و نگرش و نگاه جامعه را نسبت به زن تغییر داد. اسلام بر این نکته تأکید کرد که روابط جنسی تنها برای ارضای غرایز شهوانی و خاموشکردن آتش شهوت مرد نیست، بلکه بهانهای برای پیوند دو موجود انسانی است که از نفس واحده اند و ترفندی است که طبیعت به فرمان تکوینی خداوند سبحان برای برقراری مودّت و رحمت میان زن و مرد و آرامش و آسایش در کانون گرم خانواده بهکار برده است. اسلام، روابط خانوادگی را در پرتو آموزههای قرآن کریم و شیوههای علمی و کاربردی پیامبر اکرم(ص) نظام بخشید. تنظیم و تدوین یک مجموعه منسجم از قوانین و آداب زندگی برای خانواده، بخش مهمی از کارنامه علمی و عملی اسلام و قرآن است و شمار قابلتوجّهی از سورهها و آیات قرآن عهدهدار این امرند.
قرآن مجید برای تحکیم و تقویت بنیان خانواده، ضمن وضع مقررات و قوانین کارساز به شیوههای گوناگون، جهت پالایش روحی - روانی مسلمانان و پیراستگی روابط جنسی و پاکسازی و سالمسازی آن از طوفان شهوتهای حیوانی به ارشاد و راهنمایی مسلمانان میپردازد و آداب زندگی خانوادگی و زندگی اجتماعی را به آنان میآموزد. در این آیه شریفه از سوره مبارکه احزاب، قرآن تبرّج زن را مطرح میکند و تبرّج را یک اپیدمی خطرناک و یکی از پسماندههای جاهلیّت بشر معرفی میکند. قرآن تبرّج زنان را در دوران جاهلیت نکوهش میکند تا جامعه اسلامی را از آثار و پیامدهای تبرّج پیراسته سازد و یکی از عوامل و انگیزههای نابسامانی را در جامعه ریشهکن کند و افکار و احساسات پیروان مکتب قرآن را در مسیر رشد و بالندگی بیندازد. زیباییهای ساختگی و ابتذال و برهنگی فقط به مذاق و اندیشه جاهلیت خویش میآید و بس. بنابراین، یکی از راههای اصلی دورشدن جامعه اسلامی از افکار و اندیشههای جاهلی، برحذرداشتن مسلمانان - بهویژه زنان مسلمان از تبرّج یعنی خودآراییها و خودنماییهای ناپسند و مذموم است.