در موراد ذیل خوردن و آشامیدن چیزهاى حرام اشکال ندارد

حفظ جان متوقف بر حرام باشد ; مثلا در موقعیتى قرار گرفته است که به جز غذاى حرام چیز دیگرى نیست و اگر نخورد از گرسنگى مى میرد.

مداوى مرضى که تحمل آن به طور معمول ممکن نیست , متوقف بر خوردن یا اشامیدن حرام باشد و به تشخصى پزشکان ماهر و مورد اطمینان معالجهء آن منحصر در استفاده از همان دارو باشد.

او را به خوردن یا آشامیدن حرام وادار کرده اند, به گونه اى که اگر نخورد جانش یا آبرویش یا مقدار قابل توجهى از اموالش در خطر است , و همچنین است اگر جان یا آبروى افراد محترمى در خطر باشد.

در مقام تقیه که خوف از جان و مال و آبرو داشته باشد, همانگونه که در فرض قبل گذشت .(21)

مسأله : در تمام مواردى که خوردن یا آشامیدن حرام , جایز مى شود, باید به مقدار ضرورت اکتفا کنند و زیاده بر آن جایز نیست .(22)