آرزويى سبزتر از منى

آرزویى سبزتر از منى

اکنون که باور کردیم در سبزترین میقات، فرصت ملاقات با آسمانى ترین دوست را یافته ایم، باید افق نگاه را تا منتهاالیه مسیر و تا حضور در بارگاه یار گسترش دهیم.

بدون شک حوزه ى علمیه نزدیک ترین راه به خانه ى محبوب است - و شاید صعب ترین - و ما که فقط به عشق دیدار و شرکت در ضیافت رضاى او پاى در این راه نهاده ایم باید و باید که زلال و شفاف سرمنزل را در یابیم و آگاهانه و عاشقانه از کوچه هایى که سر مى شکند دیوارش گذر کنیم.

نهایت این راه پرپیچ و خم کجاست؟ و منزل مقصود کدام است؟؟.

اجتهاد!.... پایان راه و انتهاى گذر از کوچه هاى سطور در هم پیچیده ى ده ها کتاب و حروف درهم تنیده ى دست نوشته هاى عاشقان و راه نمایان سلف، رسیدن به این خانه ى نورانى و چراغ روشن تاریخ همیشه زنده ى شیعه است.

اجتهاد گرچه خود اول شور است و نخستین گاه حضور، اما پایان تلاش پیگیر و تحصیلى مستمر به شمار مى آید که هدف نهایى هر طالب علمى در آغاز گزینش این سرنوشت الهى است(5).

اجتهاد پایان مناسک مشتاقانه ى محرمان میقات عشق است و رسیدن به مناى دوست داشتنى آرامش در منظر معشوق، بیتوته در منى، آرام گرفتن در سرزمین آرزوهاى آسمانى است و آمادگى براى حرکتى طوفانى.

مناى اجتهاد آغازى است بر یورش به هر چه شیطان.

غنودن در آرامش اجتهاد، مقدمه اى است بر قربانى کردن هرچه داشتن و خواستن و فرو ریختن هر چه دلبستگى و وابستگى.

اجتهاد زلال ترین آرزو و آسمانى ترین مناى حاجیان حرم عشق تشیع است.

در مسیر تحصیل حوزوى و رنج هاى وارده بر طالب آن که در بخش هاى آینده به آن خواهیم پرداخت، لازم است تعریفى درست و شناختى شفاف از اجتهاد داشته باشیم تا در پرتو نظر و عملى روشن و فارغ از هرگونه شک و تردید، به سوى آن حرکت کنیم.


(0) نظر
برچسب ها :
X