با جوان تا باران [جوان و خودسازى]

تو را سفارش مى کنم که با یاد او قلبت را آباد کنى (15) آبادانى قلب با ذکر خدا! چگونه؟ با تکرار مداوم واژگان مقدس الحمدللّه لا اله الا اللّه سبحان اللّه و...؟ آیا این اذکار در آذین دل و آبادانى آن کافى است؟ یا ذکر را معناى دیگرى است؟ و نگاه امام على در این فراز به بلنداى دیگرى؟؟ درست است که اذکار و ادعیّه در روشنایى دل مؤثرند، اما حقیقت ذکر، حرکت مداوم لب ها و تکرار وردهاى زبانى نیست که چه بسیار لب و زبان کار خودش را مى کند و فکر و دل به راه خودش مى رود.

روى به محراب نمودن چه سود دل به بخارا و بتان طراز ایزد تو زمزمه ى عاشقى از تو پذیرد نپذیرد نماز حقیقت ذکر، زمزمه ى عاشقى است، حقیقت ذکر، یاد معشوق است، حقیقت ذکر، از خدا و معبود غافل نشدن است.

ذکر یعنى همیشه توجه داشته باشیم در تیررس نگاه محبوب و معبودمان هستیم.

توجه داشته باشیم که او به همه ى رفتار ما بیناست، لحظه اى از ما غفلت ندارد، خستگى و خواب ندارد(16)، به امور و کردار ما آشناست و... اگر این حال در عاشق ایجاد شد و همیشه خود را در مقابل نگاه نگران معشوق یافت آنگاه رفتار و کردارش به گونه اى دیگر مى شود که نشان از خشوع قلبش دارد، نشان از آبادانى و عمارت دلش دارد و نشان از آرامش دل با یاد خدا دارد. (17)