امام رضا(ع) و وقت نماز

دلدادگان به حق و عاشقان لقای خداوند هیچ چیز را با نیایش و نماز معاوضه نمی‏کنند. ذکر الهی برای آنان اصل است. نوع عمل امام رضا(ع) هنگام فرا رسیدن وقت نماز برای دوستداران و پیروان اهل بیت و زائران کوی ملکوتی‏اش سرمشقی نیکوست. در روایتی چنین می‏خوانیم: روزی امام رضا(ع) برای استقبال یکی از بستگانش به بیرون شهر رفت. وقت نماز فرا رسید؛ هنوز گروهی در راه بودند که می‏بایست به امام(ع) ملحق شوند. حضرت محلّی را برای اقامه نماز انتخاب کرد و به یکی از همراهان دستور داد اذان بگوید. آن فرد از امام خواست که جهت پیوستن دیگران نماز را به تأخیر اندازد. حضرت پاسخ داد:

غفر الله لک، لا تؤخّرنّ صلاةً عن اوّل وقتها الی آخر وقتها من غیر علّة علیک ابدا باوّل الوقت؛ خدا تو را بیامرزد، نماز را بدون عذر از اوّل وقت آن به آخر وقت تأخیر مینداز. بر تو باد به اقامه نماز در اوّل وقتش.

روای می‏گوید: در این زمان بود که من اذان گفتم و نماز را همراه حضرت به جای آوردیم.21

اسوه‏های زیارت الهام‏بخش عبادت و بندگی و نیایش به درگاه الهی‏اند و زائر با زیارت خویش و یادآوری این ویژگیها به روح و جان خویش طراوت و نشاط بیشتر می‏بخشد و این گونه است که در

گرداگرد قبور اولیای الهی همچنان آهنگ روح‏نواز نیایش و نماز حاکم است.