ترس از بى اخلاصى نشانه اخلاص است

ناگفته نماند هر عمل خیرى که شخص مىخواهد انجام دهد باید پیش از آن در اخلاص و تصحیح نیت خود بکوشد، آنگاه آن عمل را انجام دهد نه اینکه به مجرد وسوسه در اخلاص، عمل را ترک نماید و شیطان را از خود خوشنود سازد.

بلکه همین ترس از نبودن اخلاص دلیل بر مرتبه اى از اخلاص است و اگر با همین حالت ترسناکى از خداوند استمداد در اخلاص نماید و شروع به عمل نماید البته صحیح است.

در حالات بعضى از اکابر علما نوشته اند که همیشه پیش از وقت نماز مقدار زیادى تنها مىنشست و فکر مرگ خود و عقبه ها و گردنه هاى برزخى و مواقف قیامت مىنمود و مقدارى به حال خود مىگریست آنگاه به مسجد مىآمد و نماز جماعت مىخواند و غرضش از این کار این بود که نماز جماعت خواندنش براى خدا و به یاد او باشد و نظرى به مؤمنین و جمعیت آنها ابدا نداشته باشد.