مطلب دوم، موضوع دوستى حضرت على بن ابیطالب علیه السّلام است. از ضروریات اسلام، وجوب مودت و محبت اهل بیت پیغمبر صلّى الله علیه وآله که در راءس آنها حضرت امیرالمؤمنین علیه السّلام مىباشد و دلیلهاى آن در کتب مربوطه ذکر شده و در اینجا به آیه مودت اشاره مىشود که مىفرماید: «بگو بر رسالت، پاداش از شما نمى خواهم مگر دوستى بستگانم را»(79)
ضمنا باید دانست فایده این حکم نه چیزى است که عاید اهل بیت علیهم السّلام گردد بلکه نتیجه آن فایده هایى است که به خود مسلمانان مىرسد چنانچه در جاى دیگر قرآن مجید بیان مىفرماید: «و آنچه از پاداش از شما خواستم براى خود شماست»(80)
از جمله آن فایده ها، بهره مندى از شفاعت ایشان است که در این باره روایات فراوانى رسیده است در جلد 4 بحارالانوار بیشتر آنها مذکور است و در جلد 15 بحار نیز روایاتى در این زمینه نقل نموده است و خلاصه، بهره مندى دوستان اهل بیت علیهم السّلام از شفاعت ایشان است و آنان را رحمت وآمرزش خداوندى در برمى گیرد و این مطلب قطعى است لکن دوستان باید بدانند هرچند به شفاعت از آثار گناهان پاک شوند لیکن از ثواب و اجرهاى نیکوکاران و مخلصین محروم خواهند بود.
مثلاً این مختار مرحوم هرچند از آثار سوء ریاکاریهایش خلاص شد، لکن اگر اعمال را از روى اخلاص انجام داده بود، چه ثوابهاى بزرگى که داشت ولى خود را از آنها محروم ساخت. و این مطلب در بحث اخلاص کتاب «قلب سلیم» به تفصیل نوشته شده و در اینجا به نقل یک داستان شگفت انگیزى اکتفا مىشود.