با زبان کسى را نرنجانید

مطلب مهم دیگرى که اینجا باید متذکر شد لزوم مواظبت و مراقبت از آفتها و گناهان «زبان» است که از آن جمله خواندن مسلمان به لقبى زشت که او را ناراحت کند یا به کلمه اى که او را رنجیده سازد تا جایى که از رسول خدا صلّى الله علیه وآله روایت شده که به غلام و کنیز خود خطاب غلامى وکنیزى ننمایید بلکه یا بنى! بگویید؛ یعنى اى فرزندم! یا فتاة! بگویید اى جوان! یا جوانمرد!

نباید این قسم گناه را کوچک و ناچیز دانست ؛ زیرا

اولاً: هر گناهى را که آدمى ناچیزش گرفت، بزرگ و در نامه عملش ماندنى خواهد شد.

ثانیا: این قسم گناه، آمرزیده شدنش علاوه بر توبه و عذرخواهى از خداوند، متوقف بر عذرخواهى و دلجویى از آن کسى است که او را رنجانده و گاه مىشود که مزاح تندى با مسلمانى مىکند و او را مىرنجاند و کار خود را خطا و گناهى نمى داند تا از او دلجویى و عذرخواهى نماید و پس از مرگش به همین یک گناه مدتها گرفتار خواهد بود و شاهد این مطلب آیه شریفه: «هرکس هموزن ذرّه بدى کند آن را مىبیند»(76).