بلاهاى عمومى یا خصوصى که به معصومین یعنى پیغمبران و امامان وسایر بى گناهان مانند اطفال و دیوانه ها مىرسد شکى نیست که از جهت گناه آنان نمى باشد؛ زیرا آنان گناه ندارند بلکه یا به واسطه گناهان اجتماع است که دامنش آنان را هم فرا مىگیرد چنانچه در قرآن مجید مىفرماید: «بترسید از فتنه اى که تنها به ستمگران نمى رسد بلکه دیگران را نیز فرا مىگیرد»(72).
یا از لوازم زندگى این عالم است مانند آنچه به بیگناهان مىرسد از ظلم ظالمین و حسد حاسدین یا از حوادث جزئى. و در تمام این موارد چون در اثر صبر بر بلاء به درجات عالیه و مقامات صابرین مىرسند پس این امور که در صورت بلاست در باطن وحقیقت برایشان رحمت مىشود.