زندگی واسه ما آدما مثل دفتر 200 برگه.

اولش خوش خط می نویسیم

و دوست داریم به آخرش برسیم

 وسطاش خسته میشیم و بد خط می نویسیم

و هی برگه حروم می کنیم

اما آخرش که رسید

 جا کم می یاریم و حسرت می خوریم که

 چرا برگه هاشو حروم کردیم.