امام ششم
فرمود: تعجب مى کنم از کسى که از چهار چیز مى ترسد ولى به چهار
چیز پناه نمى برد.
1-
در شگفتم از کسى که از دشمن مى ترسد چرا به قول خدا
پناه نمى برد که فرمود: ((خدا ما را بس است و خوب وکیلى است )) چون
شنیدم خدا دنبالش فرمود: ((با نعمت و فضل خدا برگشتند، بدى به
آنها نرسید)).
2- در شگفتم از کسى که اندوهناک
است چرا پناه نمى برد به گفتار خدا (( ((لااله الاالله سبحانک انى کنت
من الظالمین
)) نیست معبود به حقى جز ذات الله که پاک و منزه هستى تو و من از
ستمکاران هستم )) زیرا شنیدم خداوند در دنبال آن مى فرماید ((در خواست هایش را
اجابت کردیم و از اندوه رهائیش دادیم و این گونه مؤ منان را مى
رهانیم )).
3- در شگفتم از کسى که گرفتار
مکار و بداندیش است ، چرا به این گفته خدا پناه نمى برد: (( و افوض
امرى الى
الله ان الله بصیر بالهباد )) کار خود را به خداوند واگذار نمودم زیرا
خداوند به
بندگان بینا است )) چون شنیدم که خداوند دنبالش مى فرماید: ((خداوند او را
از بدیهائى
که درباره او اندیشه داشتند حفظ نمود))
4- در شگفتم از کسى که
خواستار دنیا و آرامش آن است چرا به گفته خداوند پناه نمى برد: (( ((ما
شاء الله لاقوة الا بالله هر چه خدا خواست همان مى شود قدرت و نیروئى نیست جز به خواست
خدا)) زیرا شنیدم که خداوند در ادامه آن مى فرماید: ((اگر چه مى بینى اکنون
دارائى و فرزند من از تو کمتر است ، امید است خدا بهتر از باغ تو به من دهد)) عسى معنى
مثبت مى دهد یعنى خدا عطا مى کند..