کلمة "انجیل"، از اوانگلیون(EVANGELION) یونانی گرفته شده و به معنای مـژده و بشارت است و مقصود از این مـژده، مژدة آمدن مسیح (ع) می‌باشد. اکنون در کلیسا کلمة انجیل فقط به چهار کتاب تألیف شده توسط متی، مرقس، لوقا و یوحنا اطلاق می‌گردد، هرچند در اسناد موجود مسیحیان ثبت شده که اناجیل دیگری هم وجود داشته است که آن ها را قانونی نمی‌دانند و به آنها نام اپوکریفــــــالAPOCRYPHAL) داده‌اند. برخی از دانشمندان تا یکصد و شصت انجیل نام برده‌اند که از آن جمله چهار انجیل مذکور و انجیل پطرس و انجیل پولس و انجیل برناباست. چهار انجیل متی، مرقس، لوقا و یوحنا در سال 364 میلادی توسط شورای لاودکیه رسمی شد و بقیة اناجیل، غیر قانونی و اپوکریفی( یعنی پوشیده و مخفی نگهداشته ) شناخته گردید.
در اناجیل موجود خواننده بارها و بارها با جملاتی برخورد می‌کند که در آن مسیح از طرفداران و معتقدان به خویش خواسته است تا زندگی و کلام وی را به رشتة تحریر در آورند و این امر در چنان محیط خفقانی که یهود برای دین تازه یعنی مسیحیت بوجود آورده بود و همچنین روش انتقال اطلاعات به سایر نقاط وزمانهای دیگر چیزی لازم به نظر می‌رسید. اما این که چرا تعدادی از آن ها مورد قبول کلیسا و تعداد بسیاری از آن غیر قانونی اعلام شده‌اند آن هم در بین قرن چهارم تا ششم میلادی که نزدیک به واقعة ظهور دین جدید، یعنی اسلام بوده است قدرت تعقلی و استنباطی انسان را به تحریک وامی دارد.
حال ببینیم نویسندگان این چهار انجیل و دیگر کتاب های عهد جدید چه کسانی هستند و آیا آنچنان که دانشمندان مسیحی می‌گویند می‌توانند در مقام پیامبری و یا انتقال وحی الهی قرار گیرند و یا خیر؟
عهد جدید از بیست و هفت رساله ترکیب شده و به وسیلة هشت نفر : پُطرُس، یوحنا، مَتّی، یَهودا، مَرقُس، لوقا، یعقوب و پولُس تألیف گردیده است .
متأسفانه هنگامی که برای شناسایی نویسندگان اناجیل به کاوش های علمی و صحیح می‌پردازیم چنین استفاده می‌شود که آن ها افرادی مجهول و یا عناصری بی‌ایمان، منحرف و خطاکار بوده‌اند که به طور کلی جهت انتقال کلام الهی قابل اعتماد نمی‌باشند. برای توضیح بیشتر واین که دانسته شود آن چه گفته شده حقیقتی است غیر قابل انکار چند جمله در پیرامون نویسندگان عهد جدید از مدارک زندة خود آنان نقل می‌کنیم .
نوشته: محسن سید اسماعیلی
 |