معرفی وبلاگ
دسته
آرشیو
آمار وبلاگ
تعداد بازدید : 4540350
تعداد نوشته ها : 10297
تعداد نظرات : 320
Rss
طراح قالب
مهدي يوسفي
جوش دادن نانولوله‌ها با استفاده از اتصالات فلزی توسط گروهی از محققان امکان‌پذیر شد.
، یک گروه تحقیقاتی متشکل از کشورهای آمریکا، ژاپن و فرانسه، تصادفاً هنگام تابش پرتوهای متمرکز میکروسکوپ الکترونی به نانولوله‌های چند‌جداره‌ای ـ که قبلاً ذرات ریز فلزی داخل آنها رسوب داده شده بود ـ راهی را برای جوش دادن نانولوله‌های کربنی به ذرات فلزی و ایجاد اتصالات الکترونیکی نانومقیاس جدید یافتند.
این محققان در ادامه بررسی‌های خود برای نخستین بار به وجود یک پیوند کووالانسی بین ذرات فلزی و سطح این نانولوله‌ها پی بردند و دریافتند این ذرات فلزی بر خلاف آنچه تصور می‌شد ثابت نیستند و با تابش پرتوهای الکترونی به نانولوله‌ها و خروج برخی اتم‌‌های کربن، به‌سرعت جایگزین آنها می‌شوند.
به عقیده این محققان راز استحکام فوق‌العاده‌ی این اتصالات نسبت به جوش خوردگی‌های معمولی (که با الکترودهای کربنی انجام می‌شوند و نقطه‌ی اتصال تنها به سطح بیرونی نانولوله محدود است) وجود همین پیوندهای کووالانسی در تمام سطح نانولوله‌ها (و نه فقط یک نقطه از آن ) است. تفاوت دیگر این شیوه با دیگر روش‌های جوش ، جامد ماندن ذرات فلزی و ذوب نشدن آنها طی فرایند جوش است.
این محققان برای سنجش میزان استحکام این جوش خوردگی‌ها نیز سعی کردند تا با استفاده از یک میکروسکوپ نیرو اتمی (AFM) آنها را بشکنند. علاوه بر این آنها دریافتند که برای انجام جوش وجود ذرات فلزی روی سطح نانولوله‌ها کافی است و با تابش پرتو الکترونی به‌راحتی می‌توان عمل جوش را انجام داد البته این نکته با توجه به آسان‌تر بودن کنترل رسوب‌دهی ذرات روی سطح بیرونی نانولوله‌ها، کاربردهای بالقوه‌ی بیشتری را برای این فرایند فراهم می‌آورد.
هم‌اکنون این دانشمندان با توجه به کاربردی‌تر بودن این نانولوله‌ها و خواص الکترونیکی جالب توجهشان نسبت به انواع دیگر نانولوله‌های کربنی سعی در ایجاد اتصالات چندگانه‌ای از این دست ، بین نانولوله‌هایی با اندازه‌های متفاوت و به‌ویژه نانولوله‌های تک‌جداره دارند البته به نظر محققان این تحقیق همچنان در مراحل اولیه است و لازم است تا بررسی و مطالعات بیشتری در زمینه نحوه استفاده از بلورهای فلزی برای کمک به رشد نانو لوله‌ها و اتصال آنها به نانولوله‌های در حال رشد، انجام شود.
، یک گروه تحقیقاتی متشکل از کشورهای آمریکا، ژاپن و فرانسه، تصادفاً هنگام تابش پرتوهای متمرکز میکروسکوپ الکترونی به نانولوله‌های چند‌جداره‌ای ـ که قبلاً ذرات ریز فلزی داخل آنها رسوب داده شده بود ـ راهی را برای جوش دادن نانولوله‌های کربنی به ذرات فلزی و ایجاد اتصالات الکترونیکی نانومقیاس جدید یافتند.
این محققان در ادامه بررسی‌های خود برای نخستین بار به وجود یک پیوند کووالانسی بین ذرات فلزی و سطح این نانولوله‌ها پی بردند و دریافتند این ذرات فلزی بر خلاف آنچه تصور می‌شد ثابت نیستند و با تابش پرتوهای الکترونی به نانولوله‌ها و خروج برخی اتم‌‌های کربن، به‌سرعت جایگزین آنها می‌شوند.
به عقیده این محققان راز استحکام فوق‌العاده‌ی این اتصالات نسبت به جوش خوردگی‌های معمولی (که با الکترودهای کربنی انجام می‌شوند و نقطه‌ی اتصال تنها به سطح بیرونی نانولوله محدود است) وجود همین پیوندهای کووالانسی در تمام سطح نانولوله‌ها (و نه فقط یک نقطه از آن ) است. تفاوت دیگر این شیوه با دیگر روش‌های جوش ، جامد ماندن ذرات فلزی و ذوب نشدن آنها طی فرایند جوش است.
این محققان برای سنجش میزان استحکام این جوش خوردگی‌ها نیز سعی کردند تا با استفاده از یک میکروسکوپ نیرو اتمی (AFM) آنها را بشکنند. علاوه بر این آنها دریافتند که برای انجام جوش وجود ذرات فلزی روی سطح نانولوله‌ها کافی است و با تابش پرتو الکترونی به‌راحتی می‌توان عمل جوش را انجام داد البته این نکته با توجه به آسان‌تر بودن کنترل رسوب‌دهی ذرات روی سطح بیرونی نانولوله‌ها، کاربردهای بالقوه‌ی بیشتری را برای این فرایند فراهم می‌آورد.
هم‌اکنون این دانشمندان با توجه به کاربردی‌تر بودن این نانولوله‌ها و خواص الکترونیکی جالب توجهشان نسبت به انواع دیگر نانولوله‌های کربنی سعی در ایجاد اتصالات چندگانه‌ای از این دست ، بین نانولوله‌هایی با اندازه‌های متفاوت و به‌ویژه نانولوله‌های تک‌جداره دارند البته به نظر محققان این تحقیق همچنان در مراحل اولیه است و لازم است تا بررسی و مطالعات بیشتری در زمینه نحوه استفاده از بلورهای فلزی برای کمک به رشد نانو لوله‌ها و اتصال آنها به نانولوله‌های در حال رشد، انجام شود.