معرفی وبلاگ
دسته
آرشیو
آمار وبلاگ
تعداد بازدید : 4418267
تعداد نوشته ها : 10297
تعداد نظرات : 319
Rss
طراح قالب
مهدي يوسفي
پایگاه اینترنی "کانترپانچ " در گزارشی نوشت: در 17 ژوئن 2008، کاندولیزا رایس، وزیر خارجه وقت آمریکا، به خاطر کوتاه ترین دیداری که یک وزیر خارجه آمریکا تا کنون از لبنان به عمل آورده بود رکوردی قابل توجه در آمریکا و جهان به ثبت رساند. هدف آن دیدار ابراز محبت، علاقه و عدم دخالت در امور داخلی لبنان بود. برخی از افراد شوخ طبع در بیروت به شما خواهند گفت که این کار بزرگترین دستاورد انفرادی وزیرخارجه جرج بوش بود. تاریخ قضاوت خواهد کرد، اما خانم رایس یقینا ده ماه قبل برای مدت کوتاهی که رویهمرفته 275 دقیقه طول کشید، در داخل و خارج از لبنان بود!
روز یکشنبه 26 آوریل 2009 این رکورد شکسته شد. هیلاری کلینتون، وزیر خارجه کنونی، همانند پرتاب "شکیل اونیل " بازیکن تیم بسکتبال در وقت اضافه بازی نهایی جام حذفی لیگ بسکتبال حرفهای آمریکا (ان‌بی‌ای)، در کمال حیرت تیم پیش قراولش و همراهان مبهوتش، 110 دقیقه زیر رکورد رایس زد. اجازه دهید اینگونه بگوییم که از امروز، رکورد جدید برای یک دولت آمریکایی جهت ابراز محبت ابدی به لبنان عبارت است از: 165 دقیقه - از زمان به زمین نشستن کامل هواپیما تا بلند شدن چرخ های آن از زمین.
هر دو خانم [رایس و کلینتون]، مانند افراد دیگر قبل از خود، با اهداف مشابهی وارد لبنان شدند. در لبنان نشانه های آشفته ای به چشم می خورد مبنی بر اینکه مردم آن خواهان تغییراتی هستند که به آن معتقدند. آنها آمده بودند تا در بحبوحه این نشانه ها 'تیم حاکم' را که تحت حمایت آمریکا قرار دارد، تقویت کنند.
هر دو برنامه مسافرتی یکسانی داشتند، دیداری سریع همراه با لبخند و حرفهای شیرین با میشل سلیمان، رئیس جمهور لبنان و به دنبال آن رفتن به میدان شهدای بیروت برای نثار تاج گل بر مزار رفیق حریری نخست وزیر سابق مقتول. پس از آن با سرعتی بسیار خطرناک و مهیج از طریق منطقه ' ضاحیه ' حزب الله در جنوب بیروت - این بار با بیلبوردهای روشنی که پوسترهای تبلیغاتی حزب الله را نشان می دادند - به سوی فرودگاه می شتافتند.
برای اینکه انصاف را در حق خانم رایس بجا آورده باشیم باید به ایشان یک آوانس بدهیم زیرا او با برخی از رهبران محلی 14 مارس ملاقات کرد، در حالیکه خانم کلینتون با هیچ یک از آنها دیدار نکرد. هنگامیکه نتایج کرونومتر اعلام شد، کلینتون بدجوری رایس را شکست داده بود.
برای هیلاری کلینتون، این یک دیدار سریع، روان (حداقل در ظاهر)، و از لحاظ سیاسی نمادین بود زیرا با چهارمین سالگرد خروج نیروهای سوریه از لبنان مصادف شده بود. در انتخابات آینده نمادگرایی اهمیت زیادی خواهد داشت.
کانترپانچ در ادامه با اشاره به دیدار 165 دقیقه‌ای کلینتون از لبنان به عنوان خط زمانی 165 دقیقه ای نوشت: 10:45 صبح به وقت بیروت، در این صبح بهاری زیبای روز یکشنبه، هواپیمای هیلاری کلینتون در بیروت بر زمین نشست.
11:25 صبح خانم وزیر برای گرفتن عکس با میشل سلیمان در کاخ بعبدا بود و معاونش جفری فلتمن، و مایکل سیسون، سفیر آمریکا در لبنان در معیت آنها بودند. ظاهرا وزیر خارجه به رئیس جمهور سلیمان گفته بود که آمریکا از "دیدگاه های میانه رو " حمایت می کند و سلاح های بیشتری تدارک خواهد دید.
12:32 بعد از ظهر: کلینتون در یک مصاحبه مطبوعاتی در کاخ بعبدا به رسانه ها توضیح می دهد که در انتخابات لبنان نباید هیچ گونه ' دخالت خارجی' وجود داشته باشد. او افزود که "ما معتقدیم این انتخابات برای یک لبنان مستقل و مقتدر حیاتی است. " حد اقل دو نفر از خبر نگاران حاضر زیر لب به این اعلامیه رسمی خندیدند و با چشم غره نیروهای عضلانی سرویس مخفی مواجه شدند. وزیر خارجه ظاهرا متوجه نشده و ادامه داد " پشتیبانی جاری ما از نیروهای مسلح لبنان یکی از پایه های همکاری دوجانبه ماست. "
یک مقام ارشد وزارت خارجه (جفری فلتمن) بعدا هشدار داد که قول خانم کلینتون نباید به عنوان تضمین ادامه مساعدت های نظامی آمریکا تلقی گردد. او توضیح داد که دولت اوباما به ترکیب حکومت آینده لبنان نگاه خواهد کرد و بر این اساس در مورد این کمک ها تصمیم خواهد گرفت.
بالاخره، خانم کلینتون گفت که آمریکا به "حفاظت از مرزهای لبنان " ادامه خواهد داد. البته او روشن نساخت که آیا این موضوع، تجاوزات روزمره اسرائیلی ها به حریم هوایی لبنان و عبور 'دل بخواهی' اسرائیل از مرزهای زمینی لبنان را شامل می شود یا نه. یونیفیل و سازمان ملل در نیویورک به طور مرتب از این تجاوزات مرزی انتقاد کرده اند، اما این روزها در واشنگتن عملا ذکری از آنها به میان نیامده است.
12:38 بعد از ظهر خانم کلینتون گفت: "واشنگتن هیچ توافقی با سوریه انجام نخواهد داد که به ضرر لبنان تمام شود. " ظاهرا خانم کلینتون سوال یکی از خبرنگاران را در مورد فروپاشی وضعیت امنیتی در عراق و کشته شدن نزدیک 150 نفر در 48 ساعت گذشته را نشنید و فقط به حضار اطمینان داد که این کشتار "هیچ انحرافی را از پیشرفت های امنیتی صورت گرفته منعکس نمی کند. " این اظهار نظر باعث تعجب برخی ها در آن جلسه شد.
سپس وزیر امور خارجه آمریکا در ساعت 12:35 بعد از ظهر برای زیارت آرامگاه رفیق حریری به مرکز شهر بیروت رفت و در آنجا سعد حریری، نماینده مجلس و رهبر فهرست نامزدهای انتخاباتی آمریکا-عربستان-مصر در انتخابات ژوئن ، با او دیدار کرد. او یک تاج گل بر روی آرامگاه رفیق حریری نخست وزیر فقید لبنان که بسیار مورد احترام بود، گذاشت. البته این کار بیشتر یک نماد انتخاباتی برای نامزدهای 14 مارس تحت حمایت آمریکا بود. این "تایید " کلینتون بلافاصله و به طور مکرر توسط "ستاد نهضت 14 مارس آینده " سعد الحریری در شبکه های تلویزیونی المستقبل(حریری) ، LBC، MTV، و در متحدان رسانه‌ای آنها پخش شد.
علیرغم اینکه کلینتون در فرودگاه بیروت، از لحظه نشستن بر زمین تا بلند شدن هواپیما، تحت حفاظت نامحسوس نیروهای امنیتی حزب الله بود، اما شانس اینکه با یکی از اعضای حزب الله یا حماس دیدار کند، صفر بود. در واقع خانم کلینتون فقط برای اطمینان از اینکه هیچ کس او را به دخالت در امور داخلی لبنان و انتخابات آتی متهم نخواهد کرد، از ملاقات با دیگر شرکت کنندگان در انتخابات ( به جز سعد حریری، رهبر تیم آمریکا) خودداری کرد. یکی از این افراد "ولید جنبلاط "، رهبر دروزی و سوگلی بوش-چنی، بود.
نویسنده این گزارش با طرح سوال "ولید کجاست؟ " به جنبلاط نیز پرداخته و اینگونه می‌نویسد: با توجه به دعوت‌های متعدد واشنگتن از او طی دو سال گذشته طبیعتا انتظار می رفت ولید جنبلاط، رهبر دروزی و حزب سوسیالیست ترقی خواه، به عنوان یک شخص وفادار به آمریکا مدت زیادی را برای ملاقات با کلینتون صرف کند. اما معلوم نیست مشغول چه کاری بود. انتقادات شدیداللحن هفته گذشته او از اکثریت مورد حمایت آمریکا، که شاید توسط خودش درز پیدا کرده بود، واشنگتن را ناراحت کرده و پیامدهای سیاسی را در لبنان بوجود آورده است. جنبلاط، که بعضی ها در وزارت خارجه آمریکا هم اکنون در مورد او نگران هستند، طوری عمل می کند که گویا ممکن است از گروه خارج شده و به اپوزیسیون تحت رهبری حزب الله بپیوندد، بضی ها هم عنوان می‌کنند که او حداقل اکنون نمی خواهد خودش را متعهد کند، تا بعدا بتواند با برندگان انتخابات ژوئن متحد شود. دیگران، از جمله غدا گیلانی، یک معلم سنی زبان انگلیسی از فرقه حمرا که طرفدار جنبش 14 مارس است، می گوید: " جنبلاط همیشه توانسته است شدیدترین روند های سیاسی را پشت سر بگذارد، به همین خاطر است که او واقعا کاملترین سیساستمدار لبنان است. "
در دفاع از ولید جنبلاط، باید توجه شود که او پسر "کامل جنبلاط " است و پدر ترور شده او یکی از جذابرترین و دلگرم کننده ترین رهبرانی بود که در طی سال های آغازین جنگ داخلی لبنان تا زمان مرگش در 16 مارس 1977، با نیروهای ترقی خواه از جمله PLO و حزب کمونیست لبنان همسو شده بود. وی فردی فوق العاده باسواد بود و بیش از هزارو 200 مقاله نوشته بود. ولید از اوان زندگی خود تحت تاثیر شدید نظریه های پدر خود در مورد سکولاریسم، سوسیالیسم، عربیسم، و لغو نظام فرقه ای لبنان قرار داشت، و اتحاد کمال تلاش کرد شیعه، سنی و مسیحیان چپگرا را به سوی یک جنبش اپوزیسیون ملی سوق دهد.
نویسنده دقت کرده است که مردان میانسال، و یقینا خودش، بعضی اوقات به یاد پدران و مادران خود می افتند و از لحاظ عاطفی آنها را عمیقا مورد تقدیر قرار می دهند. احتمالا جنبلاط نیز پس از سالها خودشناسی و سروکله زدن با فلسفه های سیاسی مختلف، و آداب و رسوم قبیله ای لبنانی ها، با افکار و دیدگاه های پدر شهیدش مجددا ملاقاتی داشته است.
ساعت 1:30 بعد از ظهرهواپیمای کلینتون بلند شده و رفته بود. هواپیمای او در آسمان لاجوردی دریای آرام و روشن مدیترانه ناپدید شد و به این موضوع فکر می‌کرد که این ملاقات "سلام - خداحافظ " تا چه حد بر انتخاباتی که به سرعت در حال نزدیک شدن است تاثیر خواهد گذاشت.
هیلاری کلینتون در پروازش به سوی واشنگتن، احتمالا در دفتر گزارش خود، تصویری از انتخابات ژوئن لبنان رسم کرده است.
بر اساس گزارش واحد انتخابات لبنان در وزارت خارجه آمریکا (LEU)، اگر انتخابات همین امروز برگزار شود مخالفان دولت به رهبری حزب‌الله 69 کرسی از مجموع 128 کرسی پارلمان را تصاحب خواهند کرد، و این کابوسی است برای واشنگتن و تل آویو، زیرا مخالفان به احتمال زیاد خواهند توانست کنترل پارلمان را به دست بگیرند.
حزب الله اذعان کرده است که بدون توجه به اینکه چه کسی برنده می شود، خواهان یک دولت وحدت است و علائم مکرری فرستاده است که اپوزیسیون تحت رهبری حزب الله حاضر است برای ایجاد حکومت خوب و سیاست های مالی بی عیب در لبنان با تیم آمریکایی کنونی کار کند. اما هیچ یک از اینها نگرانی های آمریکا را تسکین نداده است.
کارمندان وزارت خارجه آمریکا به احتمال زیاد جزئیات بعدی را بر اساس یک تحلیل وزارت خارجه از انتخابات 7 ژوئن برای وزیر خارجه فاش کردند. پیش بینی های کنونی در میان برخی از ناظران در لبنان نیز مشترک است، از جمله ابراهیم الامین، یک تحلیلگر سیاسی که در شماره 24 آوریل روزنامه الاخبار نوشت احتمالا تمامی 11 کاندیدای اعلام شده حزب الله انتخاب خواهند شد زیرا منطقه آنها عمدتا شیعه هستند؛ اتحاد حزب الله با مسیحیان و دیگران، باید 7 کرسی دیگر به 58 کرسی کنونی مخالفان اضافه کند تا بتواند نصف به علاوه یک کرسی پارلمان را برای مخالفان کسب کند.
واحد انتخابات لبنان در وزارت خارجه آمریکا معتقد است در حال حاضر نتیجه 30 کرسی تقریبا مشخص است ( عمدتا کرسی های مسیحی، زیرا از زمان شکست پایه های قدرتشان بسیاری از مسیحیان طرفدار مقاومت شده اند) و به کلینتون گفته شده است که مسیر سیاسی لبنان در چهار سال آینده بر اساس تصمیم این نواحی پیش خواهد رفت.
58 کرسی اپوزیسیون در مجلس لبنان احتمالا به اندازه 7 کرسی دیگر افزایش خواهد یافت و اختیار مطلق حکومت را با تمام ابزار لازم برای تبدیل لبنان به یک "دولت مقاومت "، بدست اپوزیسیون واگذار خواهد سپرد، تسلیحات حزب الله را با نیروهای مسلح لبنان تلفیق خواهد کرد و لبنان را از یک کشور تحت استیلای آمریکا و اسرائیل به کشوری تبدیل خواهد کرد که با همه کشورهای منطقه روابط بهتری داشته باشد.
کانترپانچ با بررسی موارد فوق سپس سوال "پس هیلاری کلینتون چرا به بیروت آمد؟ " را مطرح می‌کند و ادامه می‌دهد: "علی خالد " سفیر حقوق بشر لبنان با کنایه توضیح داد که " مطمئنا دیدار کلینتون به نفع تیم حاکم خواهد بود. می دانید، کل ایده همین بود، یعنی عدم مداخله در استقلال، حاکمیت و آزادی انتخاب لبنان. "
انگیزه و هدف دیدار کلینتون نسبتا روشن به نظر می رسد. اخیرا او و دیگران در واشنگتن در مورد پیروزی احتمالی حزب الله در انتخابات پارلمانی لبنان ابراز نگرانی کرده، و بر نیاز به تلاش هایی جهت تقویت برتری دولت کنونی تاکید کرده بودند. هدف او از دیدار لبنان تضعیف حزب الله، و به بیاننشریه الکترونیکی "پلستاین کرونیکل " تقویت مبارک، رئیس جمهور مصر بود، کسی که در طی کشتار ماه دسامبر گذشته اسرائیل در غزه (جنگ 22 روزه)، شخصا دستور محصور کردن فلسطینیان مجروح، وحشت زده و بیچاره را در داخل غزه صادر کرد، و کسی که حملات او علیه حزب الله صبر مردم مصر را از رژیم سرکوبگر او به سر می برد. "
حزب الله دیدار کلینتون را به عنوان دخالت در امور لبنان مورد انتقاد قرار داد. دکتر ابراهیم الموسوی سخنگوی حزب الله به تلویزیون المنار گفت: "سیاست آمریکا از نوع مداخله جویانه است. این مداخله به نفع کشورهایی که در آنها مداخله می‌کنند نیست، بلکه با هدف تامین منافع آمریکا در منطقه صورت می گیرند. "
روز یکشنبه 26 آوریل 2009 این رکورد شکسته شد. هیلاری کلینتون، وزیر خارجه کنونی، همانند پرتاب "شکیل اونیل " بازیکن تیم بسکتبال در وقت اضافه بازی نهایی جام حذفی لیگ بسکتبال حرفهای آمریکا (ان‌بی‌ای)، در کمال حیرت تیم پیش قراولش و همراهان مبهوتش، 110 دقیقه زیر رکورد رایس زد. اجازه دهید اینگونه بگوییم که از امروز، رکورد جدید برای یک دولت آمریکایی جهت ابراز محبت ابدی به لبنان عبارت است از: 165 دقیقه - از زمان به زمین نشستن کامل هواپیما تا بلند شدن چرخ های آن از زمین.
هر دو خانم [رایس و کلینتون]، مانند افراد دیگر قبل از خود، با اهداف مشابهی وارد لبنان شدند. در لبنان نشانه های آشفته ای به چشم می خورد مبنی بر اینکه مردم آن خواهان تغییراتی هستند که به آن معتقدند. آنها آمده بودند تا در بحبوحه این نشانه ها 'تیم حاکم' را که تحت حمایت آمریکا قرار دارد، تقویت کنند.
هر دو برنامه مسافرتی یکسانی داشتند، دیداری سریع همراه با لبخند و حرفهای شیرین با میشل سلیمان، رئیس جمهور لبنان و به دنبال آن رفتن به میدان شهدای بیروت برای نثار تاج گل بر مزار رفیق حریری نخست وزیر سابق مقتول. پس از آن با سرعتی بسیار خطرناک و مهیج از طریق منطقه ' ضاحیه ' حزب الله در جنوب بیروت - این بار با بیلبوردهای روشنی که پوسترهای تبلیغاتی حزب الله را نشان می دادند - به سوی فرودگاه می شتافتند.
برای اینکه انصاف را در حق خانم رایس بجا آورده باشیم باید به ایشان یک آوانس بدهیم زیرا او با برخی از رهبران محلی 14 مارس ملاقات کرد، در حالیکه خانم کلینتون با هیچ یک از آنها دیدار نکرد. هنگامیکه نتایج کرونومتر اعلام شد، کلینتون بدجوری رایس را شکست داده بود.
برای هیلاری کلینتون، این یک دیدار سریع، روان (حداقل در ظاهر)، و از لحاظ سیاسی نمادین بود زیرا با چهارمین سالگرد خروج نیروهای سوریه از لبنان مصادف شده بود. در انتخابات آینده نمادگرایی اهمیت زیادی خواهد داشت.
کانترپانچ در ادامه با اشاره به دیدار 165 دقیقه‌ای کلینتون از لبنان به عنوان خط زمانی 165 دقیقه ای نوشت: 10:45 صبح به وقت بیروت، در این صبح بهاری زیبای روز یکشنبه، هواپیمای هیلاری کلینتون در بیروت بر زمین نشست.
11:25 صبح خانم وزیر برای گرفتن عکس با میشل سلیمان در کاخ بعبدا بود و معاونش جفری فلتمن، و مایکل سیسون، سفیر آمریکا در لبنان در معیت آنها بودند. ظاهرا وزیر خارجه به رئیس جمهور سلیمان گفته بود که آمریکا از "دیدگاه های میانه رو " حمایت می کند و سلاح های بیشتری تدارک خواهد دید.
12:32 بعد از ظهر: کلینتون در یک مصاحبه مطبوعاتی در کاخ بعبدا به رسانه ها توضیح می دهد که در انتخابات لبنان نباید هیچ گونه ' دخالت خارجی' وجود داشته باشد. او افزود که "ما معتقدیم این انتخابات برای یک لبنان مستقل و مقتدر حیاتی است. " حد اقل دو نفر از خبر نگاران حاضر زیر لب به این اعلامیه رسمی خندیدند و با چشم غره نیروهای عضلانی سرویس مخفی مواجه شدند. وزیر خارجه ظاهرا متوجه نشده و ادامه داد " پشتیبانی جاری ما از نیروهای مسلح لبنان یکی از پایه های همکاری دوجانبه ماست. "
یک مقام ارشد وزارت خارجه (جفری فلتمن) بعدا هشدار داد که قول خانم کلینتون نباید به عنوان تضمین ادامه مساعدت های نظامی آمریکا تلقی گردد. او توضیح داد که دولت اوباما به ترکیب حکومت آینده لبنان نگاه خواهد کرد و بر این اساس در مورد این کمک ها تصمیم خواهد گرفت.
بالاخره، خانم کلینتون گفت که آمریکا به "حفاظت از مرزهای لبنان " ادامه خواهد داد. البته او روشن نساخت که آیا این موضوع، تجاوزات روزمره اسرائیلی ها به حریم هوایی لبنان و عبور 'دل بخواهی' اسرائیل از مرزهای زمینی لبنان را شامل می شود یا نه. یونیفیل و سازمان ملل در نیویورک به طور مرتب از این تجاوزات مرزی انتقاد کرده اند، اما این روزها در واشنگتن عملا ذکری از آنها به میان نیامده است.
12:38 بعد از ظهر خانم کلینتون گفت: "واشنگتن هیچ توافقی با سوریه انجام نخواهد داد که به ضرر لبنان تمام شود. " ظاهرا خانم کلینتون سوال یکی از خبرنگاران را در مورد فروپاشی وضعیت امنیتی در عراق و کشته شدن نزدیک 150 نفر در 48 ساعت گذشته را نشنید و فقط به حضار اطمینان داد که این کشتار "هیچ انحرافی را از پیشرفت های امنیتی صورت گرفته منعکس نمی کند. " این اظهار نظر باعث تعجب برخی ها در آن جلسه شد.
سپس وزیر امور خارجه آمریکا در ساعت 12:35 بعد از ظهر برای زیارت آرامگاه رفیق حریری به مرکز شهر بیروت رفت و در آنجا سعد حریری، نماینده مجلس و رهبر فهرست نامزدهای انتخاباتی آمریکا-عربستان-مصر در انتخابات ژوئن ، با او دیدار کرد. او یک تاج گل بر روی آرامگاه رفیق حریری نخست وزیر فقید لبنان که بسیار مورد احترام بود، گذاشت. البته این کار بیشتر یک نماد انتخاباتی برای نامزدهای 14 مارس تحت حمایت آمریکا بود. این "تایید " کلینتون بلافاصله و به طور مکرر توسط "ستاد نهضت 14 مارس آینده " سعد الحریری در شبکه های تلویزیونی المستقبل(حریری) ، LBC، MTV، و در متحدان رسانه‌ای آنها پخش شد.
علیرغم اینکه کلینتون در فرودگاه بیروت، از لحظه نشستن بر زمین تا بلند شدن هواپیما، تحت حفاظت نامحسوس نیروهای امنیتی حزب الله بود، اما شانس اینکه با یکی از اعضای حزب الله یا حماس دیدار کند، صفر بود. در واقع خانم کلینتون فقط برای اطمینان از اینکه هیچ کس او را به دخالت در امور داخلی لبنان و انتخابات آتی متهم نخواهد کرد، از ملاقات با دیگر شرکت کنندگان در انتخابات ( به جز سعد حریری، رهبر تیم آمریکا) خودداری کرد. یکی از این افراد "ولید جنبلاط "، رهبر دروزی و سوگلی بوش-چنی، بود.
نویسنده این گزارش با طرح سوال "ولید کجاست؟ " به جنبلاط نیز پرداخته و اینگونه می‌نویسد: با توجه به دعوت‌های متعدد واشنگتن از او طی دو سال گذشته طبیعتا انتظار می رفت ولید جنبلاط، رهبر دروزی و حزب سوسیالیست ترقی خواه، به عنوان یک شخص وفادار به آمریکا مدت زیادی را برای ملاقات با کلینتون صرف کند. اما معلوم نیست مشغول چه کاری بود. انتقادات شدیداللحن هفته گذشته او از اکثریت مورد حمایت آمریکا، که شاید توسط خودش درز پیدا کرده بود، واشنگتن را ناراحت کرده و پیامدهای سیاسی را در لبنان بوجود آورده است. جنبلاط، که بعضی ها در وزارت خارجه آمریکا هم اکنون در مورد او نگران هستند، طوری عمل می کند که گویا ممکن است از گروه خارج شده و به اپوزیسیون تحت رهبری حزب الله بپیوندد، بضی ها هم عنوان می‌کنند که او حداقل اکنون نمی خواهد خودش را متعهد کند، تا بعدا بتواند با برندگان انتخابات ژوئن متحد شود. دیگران، از جمله غدا گیلانی، یک معلم سنی زبان انگلیسی از فرقه حمرا که طرفدار جنبش 14 مارس است، می گوید: " جنبلاط همیشه توانسته است شدیدترین روند های سیاسی را پشت سر بگذارد، به همین خاطر است که او واقعا کاملترین سیساستمدار لبنان است. "
در دفاع از ولید جنبلاط، باید توجه شود که او پسر "کامل جنبلاط " است و پدر ترور شده او یکی از جذابرترین و دلگرم کننده ترین رهبرانی بود که در طی سال های آغازین جنگ داخلی لبنان تا زمان مرگش در 16 مارس 1977، با نیروهای ترقی خواه از جمله PLO و حزب کمونیست لبنان همسو شده بود. وی فردی فوق العاده باسواد بود و بیش از هزارو 200 مقاله نوشته بود. ولید از اوان زندگی خود تحت تاثیر شدید نظریه های پدر خود در مورد سکولاریسم، سوسیالیسم، عربیسم، و لغو نظام فرقه ای لبنان قرار داشت، و اتحاد کمال تلاش کرد شیعه، سنی و مسیحیان چپگرا را به سوی یک جنبش اپوزیسیون ملی سوق دهد.
نویسنده دقت کرده است که مردان میانسال، و یقینا خودش، بعضی اوقات به یاد پدران و مادران خود می افتند و از لحاظ عاطفی آنها را عمیقا مورد تقدیر قرار می دهند. احتمالا جنبلاط نیز پس از سالها خودشناسی و سروکله زدن با فلسفه های سیاسی مختلف، و آداب و رسوم قبیله ای لبنانی ها، با افکار و دیدگاه های پدر شهیدش مجددا ملاقاتی داشته است.
ساعت 1:30 بعد از ظهرهواپیمای کلینتون بلند شده و رفته بود. هواپیمای او در آسمان لاجوردی دریای آرام و روشن مدیترانه ناپدید شد و به این موضوع فکر می‌کرد که این ملاقات "سلام - خداحافظ " تا چه حد بر انتخاباتی که به سرعت در حال نزدیک شدن است تاثیر خواهد گذاشت.
هیلاری کلینتون در پروازش به سوی واشنگتن، احتمالا در دفتر گزارش خود، تصویری از انتخابات ژوئن لبنان رسم کرده است.
بر اساس گزارش واحد انتخابات لبنان در وزارت خارجه آمریکا (LEU)، اگر انتخابات همین امروز برگزار شود مخالفان دولت به رهبری حزب‌الله 69 کرسی از مجموع 128 کرسی پارلمان را تصاحب خواهند کرد، و این کابوسی است برای واشنگتن و تل آویو، زیرا مخالفان به احتمال زیاد خواهند توانست کنترل پارلمان را به دست بگیرند.
حزب الله اذعان کرده است که بدون توجه به اینکه چه کسی برنده می شود، خواهان یک دولت وحدت است و علائم مکرری فرستاده است که اپوزیسیون تحت رهبری حزب الله حاضر است برای ایجاد حکومت خوب و سیاست های مالی بی عیب در لبنان با تیم آمریکایی کنونی کار کند. اما هیچ یک از اینها نگرانی های آمریکا را تسکین نداده است.
کارمندان وزارت خارجه آمریکا به احتمال زیاد جزئیات بعدی را بر اساس یک تحلیل وزارت خارجه از انتخابات 7 ژوئن برای وزیر خارجه فاش کردند. پیش بینی های کنونی در میان برخی از ناظران در لبنان نیز مشترک است، از جمله ابراهیم الامین، یک تحلیلگر سیاسی که در شماره 24 آوریل روزنامه الاخبار نوشت احتمالا تمامی 11 کاندیدای اعلام شده حزب الله انتخاب خواهند شد زیرا منطقه آنها عمدتا شیعه هستند؛ اتحاد حزب الله با مسیحیان و دیگران، باید 7 کرسی دیگر به 58 کرسی کنونی مخالفان اضافه کند تا بتواند نصف به علاوه یک کرسی پارلمان را برای مخالفان کسب کند.
واحد انتخابات لبنان در وزارت خارجه آمریکا معتقد است در حال حاضر نتیجه 30 کرسی تقریبا مشخص است ( عمدتا کرسی های مسیحی، زیرا از زمان شکست پایه های قدرتشان بسیاری از مسیحیان طرفدار مقاومت شده اند) و به کلینتون گفته شده است که مسیر سیاسی لبنان در چهار سال آینده بر اساس تصمیم این نواحی پیش خواهد رفت.
58 کرسی اپوزیسیون در مجلس لبنان احتمالا به اندازه 7 کرسی دیگر افزایش خواهد یافت و اختیار مطلق حکومت را با تمام ابزار لازم برای تبدیل لبنان به یک "دولت مقاومت "، بدست اپوزیسیون واگذار خواهد سپرد، تسلیحات حزب الله را با نیروهای مسلح لبنان تلفیق خواهد کرد و لبنان را از یک کشور تحت استیلای آمریکا و اسرائیل به کشوری تبدیل خواهد کرد که با همه کشورهای منطقه روابط بهتری داشته باشد.
کانترپانچ با بررسی موارد فوق سپس سوال "پس هیلاری کلینتون چرا به بیروت آمد؟ " را مطرح می‌کند و ادامه می‌دهد: "علی خالد " سفیر حقوق بشر لبنان با کنایه توضیح داد که " مطمئنا دیدار کلینتون به نفع تیم حاکم خواهد بود. می دانید، کل ایده همین بود، یعنی عدم مداخله در استقلال، حاکمیت و آزادی انتخاب لبنان. "
انگیزه و هدف دیدار کلینتون نسبتا روشن به نظر می رسد. اخیرا او و دیگران در واشنگتن در مورد پیروزی احتمالی حزب الله در انتخابات پارلمانی لبنان ابراز نگرانی کرده، و بر نیاز به تلاش هایی جهت تقویت برتری دولت کنونی تاکید کرده بودند. هدف او از دیدار لبنان تضعیف حزب الله، و به بیاننشریه الکترونیکی "پلستاین کرونیکل " تقویت مبارک، رئیس جمهور مصر بود، کسی که در طی کشتار ماه دسامبر گذشته اسرائیل در غزه (جنگ 22 روزه)، شخصا دستور محصور کردن فلسطینیان مجروح، وحشت زده و بیچاره را در داخل غزه صادر کرد، و کسی که حملات او علیه حزب الله صبر مردم مصر را از رژیم سرکوبگر او به سر می برد. "
حزب الله دیدار کلینتون را به عنوان دخالت در امور لبنان مورد انتقاد قرار داد. دکتر ابراهیم الموسوی سخنگوی حزب الله به تلویزیون المنار گفت: "سیاست آمریکا از نوع مداخله جویانه است. این مداخله به نفع کشورهایی که در آنها مداخله می‌کنند نیست، بلکه با هدف تامین منافع آمریکا در منطقه صورت می گیرند. "