اي ستاره چرا نمي خوابي ؟
منتظر براي چه مي ماني ؟
رفته اي در اوج و باز امشب
دل من با نگاه مي کاوي
مگر از راز دل خبر داري ؟
مگر اين حديث مي داني ؟
که در آسمان تو هم هر شب
با من از سپيده مي خواني ؟
در عجب مانده ام از اين دنيا
که تو در اوج آسمان ديدي
گريه هاي شبانه ام را با
درد دلهاي سينه بشنيدي
ليک اين يار نازنين نشنيد
ناله هاي دلِ جگر سوزم
در تمام عمر خود حتي
نشنود شعر ناب امروزم
شايد اينها فقط خيال من است
کاو يکي آدمي به مثل ماست
شايد او ستاره اي باشد
مثل تو در اوج اين شبهاست
نه ، اگر ستاره هم مي بود
مي شنيد نواي غمناکم
مثل تو که مي پرسي
حال چشم نمناکم
او بسي ز من دور است
دورتر ز تو ستاره ي من
عشق او وليک اينجاست
در درون دل شکسته ي من
گريه نکن ستاره ، بس است
تو در اين آسمان مينايي
مذهب عاشقان همين باشد
سوختن در اوج تنهايي
« يلدا »
در نيمه شبي که خيالت خواب را از چشمانم ربوده
و عشقت سرودي را بر لبهايم جاري ساخته
تمام حرفهاي دلم را براي تو مي نويسم
با چشماني اشکبار
و دلي دلتنگ
و لبي پر دعا
کاش بودي و ميديدي که دوري از تو اکنون دردناکترين غمي است که دلم را فرا گرفته
و دعا براي سلامتيت تنها لالايي اي که در شبهايم طنين انداز است
براي تو مي نويسم
اي تنها اميد گشودن چشمانم بر آفتاب
براي تو مي نويسم
براي تويي که آمدي و دستهايت گرمابخش وجودم
و شانه هايت تکيه گاه خستگيم شدند
براي تويي که آمدي و با دم مسيحايي ات دل بشکسته از ناپاکي عشق را مرهم شدي
براي تويي که قلبت سرشار از عشق و وجودت سرشار از پاکي است
براي تويي که آمدي و به وجود عاشقم ارزش دادي
براي تويي که سنگ صبور حرفهاي دل شدي
و با گرماي آغوش مهربانت احساس آشفته ام را آرامش بخشيدي
براي تو مي نويسم
زيرا آموخته ام تنها براي تو نوشتن را
و به خاطر اين يگانگي بر خود مي بالم
زيرا تنها براي تو نوشتن است که خدا را بر صفحات دفترم و آرامش را بر سينه ام نقش مي بندد
تنها براي تو مي نويسم
تا بداني قلب من تنها به عشق پاک تو مي تپد
و تنها براي توست که زنده است
براي تو مي نويسم
تا از درون اين دست نوشته ها فرياد عاشقانه ي قلبم را بشنوي
که پيوسته نام تو را زمزمه ميکند
و تمام وسعتش را به نام مقدس تو زينت بخشيده است
براي تو مي نويسم
تمام نامه هايم را
شايد روزي به دستت برسد
و آن روز بداني که چقدر دوستت داشته ام
ولي هيچ گاه قدرت و اجازه ي ابراز آن را نداشتم
براي تو مي نويسم
تا وقتي آمدي بداني که هميشه حرفهايي بود که ياراي گفتنش نبود
آه چه زيباست آن لحظه اي که بيايي و
تمام دست نوشته هايم مجال ابراز بيابند
تا بداني که هميشه حرفهايم زنداني بوده اند
و هميشه حصاري از دنيا و محدوديت هاي زمانه آنها را احاطه ميکرد
و چه سخت است نهفتن درد بزرگي چون عشق
براي تو مي نويسم
تا بتوانم در اينجا آزادانه فرياد بزنم و بگويم : دوستت دارم
و به تو افتخار ميکنم
به درکت ، به پاکيت ، به مهربانيت ، به تواضعت ، به گذشتت ، به رفاقتت ، به مردانگيت ، به معرفتت ، به بزرگواريت ، به استحکامت و به عشقت
براي تو مي نويسم
اما اي کاش مي توانستم هميشه و همه چيز را براي تو بنويسم
« يلدا »
مي سازم از شور نگاهت من دوباره
قصري خيالي روي ابري ، شاعرانه
« مي آرمت از لابه لاي جان به دفتر
تا در سرود من بماني جاودانه »
مي خوانم از عشقت دوباره تا بيايي
مي خواهمت يارا وليکن ، عاشقانه
« يلدا »
تنها و دل شكسته اينجا نشسته ام من
در انتظار وصلش قلبي شكسته ام من
مي بالم از حضورش در فكر خود ، وليكن
در بحر عشق شيرين ، فرهاد خسته ام من
گرچه غم جدايي چندي نشسته بر دل
اما خيال واهي است كز او گسسته ام من
گفتند بر حذر باش از اين عشق نافرجام
اما دست از دو عالم اين بار شسته ام من
« يلدا »
تو نيستي که ببيني تو دست غم اسيرم
بدون نور چشمات ديگه دارم مي ميرم
تو نيستي که ببيني بدون تو چه تنهام
از اون روزي که رفتي انگار توي کويرم
تو پاکي و بزرگي درست مثل يه دريا
من در برابر تو يه قطره ي حقيرم
تو نيستي که ببيني دستاي من يخ زده
اگه نباشي پيشم از اين زندگي سيرم
من جز يه قلب ساده ديگه چيزي ندارم
ببين که واسه ي تو يه عاشق فقيرم
تو نيستي که ببيني تو لحظه هاي دوري
فقط با نامه هاته که من آروم مي گيرم
عزيز دل بگو که مياي يه روزي پيشم
فقط با اين اميده که مي تونم نميرم
« يلدا »
دل خوش مدار دلا به نواي صداي دوست
تكيه مكن به او كه كلامش جفاي اوست
يار قديمي شيرين زبان ما كه بزد
خنجر به سينه اي كه كنام صفاي اوست
دل خوش مدار دلا به عشق دريايي
زيرا كه كنون روزگار در عزاي اوست
پرسيدم از كسي كه چرا عشق رفته است ؟
گفتا رها باش كه فرقت سزاي اوست
دل خوش مدار دلا به تلاش دل خودت
چون دست آلوده ي نامرد در قفاي اوست
اكنون دگر از رنج هم گنج ميسر نمي شود
تنها سلاح دل بي كس ، دعاي اوست
دل خوش مدار دلا به شعرهاي خودت
انديشه هم مكن كه دلت آشناي اوست
هر آنچه تا به حال سرودي بريز در دريا
چون كيمياي تو بسته به لطف و وفاي اوست
« يلدا »
دير ساليست دلم در به در کوي شب است
پي خورشيد نگاه تو پر از تاب و تب است
دير ساليست که با ياد شب هجرانت
دل من خسته و زخمي و دلي بي تاب است
« يلدا »
دوستت دارم تو را اي عشق از جان بيشتر
از تمام لحظه هاي وصل و هجران بيشتر
دوستت دارم تو را تا آخرين شعر غزل
دوستت دارم تو را حتي درون اين سفر
تو به من آموختي آرامشي بي كينه را
بهر تو داده خدا قلب درون سينه را
گرچه پر سوز و گداز و پر ز هجران و غمي
ليك مي خواهم تو را با تو شده شعرم غني
بي تو اين دل آشيان نفرت و كينه شود
با تو گلزار شقايقها و آيينه شود
دوستت دارم تو را با آن همه وصل و فراق
آتش تو بوستاني سبز و دور از هر نفاق
من ننالم از جدايي ها كه مي دانم كنون
فاصله رمز بقاي عشق بوده تاكنون
« يلدا »
بي تو هر شب تا سحر از عشق تو خواهم سرود
نيمه شب فکر جدايي را ز دل خواهم زدود
گر چه از من دوري اي گل ، تا ابد
شعر چشمان تو را در سينه ام خواهد سرود
« يلدا »
هنوز در كنج دلم به روشني مي شنوم
طنين لبخند تو و صداي امواج دلت
هنوز در آينه ي شكسته ي اين دل پاك
به جاي مانده تا ابد تجلي روي مهت
هنوز نرگس خمش است چرا كه در باغچه ام
شكفته غنچه هاي عشق ز عطر و بوي نفست
تو رفتي و ز خانه ام وجود تو محو شده
ولي هنوز از دلم نرفته جاي قدمت
شكسته اي بعد خودت تمام پلهاي عبور
ولي دلم بوي وصال مي شنود از سفرت
هنوز از عشق توام مست و غزل گوي و رها
منتظرم كه بشكني طلسم جور و قسمت
« يلدا »
دلم به شوق ديدنت دوباره مي تپد ، عزيز
شبم فقط به نور تو سپيده مي شود ، عزيز
براي لحظه ي وصال نشسته ام به انتظار
چرا که پلکهاي دل دوباره مي تپد ، عزيز
دگر نمي هراسم از غم جدايي از تو ، چون
خدا به قلب عاشقم نويد مي دهد ، عزيز
تمام زندگي من فقط شده به نام تو
دلم به شوق عشق تو به سينه مي زند ، عزيز
پر از غم جدايي ام ولي به يک نگاه تو
دل از تمام غصه ها دوباره مي رهد ، عزيز
به لحظه ي رسيدنت درون شام تيره ام
يقين شده براي من که ماه مي رود ، عزيز
براي روز ديدنت دلم نشسته منتظر
و زجر تلخ هجر را به جان مي خرد ، عزيز
بيا بتاب بر دلم ، اميد دور دست من
شبم فقط به نور تو سپيده مي شود ، عزيز
« يلدا »