شورای شهر به ورزش بدهکار است

در این میان اگرچه نمایندگان انتخاب شده باید به همه امور و در تمامی زمینه ها حساسیت یکسان داشته باشند اما این که نماینده ای در بخش تخصصی خود کار ویژه ای انجام دهد حرف بیراهی نیست. به عنوان مثال ما امروز سه قهرمان جهان و المپیک(رسول خادم، علیرضا دبیر و هادی ساعی ) را در شورای اسلامی شهر تهران داریم.

این مقدمه را گفتیم تا به انتظار اهالی ورزشی از چهره های ورزشی حاضر در شورای اسلامی شهر برسیم. در روزهایی که جنب و جوش تبلغاتی برای انتخابات اعضای شورای شهر بود جمعی از قهرمانان ورزشی با استفاده از محبوبیت خود و رای قاطع ورزشی ها راهی این شورا شدند. ورزشی ها که مدت ها بود در بحث توجه جدی مسئولان سیاسی خود را متضرر می دانستند امیدوار بودند با حضور این چهره های ورزشی بسیاری از کمبودها ا جبران شود. ضریب استفاده از تاثیر ورزشی ها در بحث انتخابات آن قدر آشکار و عیان بود که بسیاری از چهره های سیاسی  هم با ورود به عرصه ورزش برای خود شهرتی دست و پا کردند تا...

این توجهات باعث شد تا توقع ورزشی ها هر روز بیشترو بیشتر شود تا اینان امیدوار باشند نمایندگانی که در دوره انتخابات با استفاده از این روش راهی شورا شدند گوشه چشمی به برطرف کردن کمبود امکانات ورزشی داشته باشند. این اتفاق نه در تهران که در بسیاری از شهرهای ایران به وقوع پیوست و کار به جایی رسید که در بسیاری از شهرها قهرمانان ورزشی جایی در شورا برای خود دست و پا کردند.

با گذشت سالها از این ماجرا و کم لطفی نمایندگان ورزشی شورای اسلامی در توجه به ورزش! امروزه خطر قهر افکار عمومی جامعه ورزش  با آنان قابل پیش بینی است. به عبارتی ورزشی ها به جای این که سایر اعضای شورا را با خود در باره توجه بیشتر به ساخت و سازهای ورزشی که یکی از نیازهای اساسی شهری است جلب کنند خود به سایر بخش ها متوجه شدند و کمتر در زمینه تخصصی خود ورود پیدا کردند!!

به طور قطع امروز اگر با هر کدام از ورزشی های شورای اسلامی شهر صحبت کنیم،  بی توجهی امر ورزش را تکذیب می کنند. چه بسا عده ای در کنار آنها با تمجید از عملکرد اعضای ورزشی شورا آنها را با آنچه کمی دورتر می گذرد بیگانه سازند اما واقعیت امر این است ورزشی ها بابت اعتمادی که به قهرمانان خود کردند سهم نبردند. با نگاهی به روند ساخت و سازها در شهرها اقدام چشمگیری در امور ورزشی به چشم نمی آید. شاید هم اقداماتی صورت گرفته اما درست اطلاع رسانی نشده تا در این باره  شاهد گلایه هایی به حق باشیم.

فراموش نکنیم که اگر قهرمانان ورزشی ما از فرصت به وجود آمده خوب استفاده نکنند و رضایت اهالی ورزش را جلب نکنند از این پس  با رخت بر بستن فضای اعتماد، راه یافتن مجدد اینان و سایر قهرمانان ورزشی به بخش های تصمیم گیرنده چون شورای اسلامی و مجلس سخت تر از حد تصور خواهد شد و بی شک چنین اتفاقی برای ورزش اصلا خوب نیست و سابقه ای نه چندان خوب برای ورزشی های امروز شورای اسلامی بر جای خواهد ماند.

امروزه اگرچه با مشاهده چند قهرمان نامی ورزش در شورای اسلامی شهر تهران توجه ورزشدوستان به جلسات این شورا جلب می شود اما همان طور که گفته شد متاسفانه ما خروجی لازم از این علاقه مندی و توجه را نمی بینیم تا خدای نکرده حکایت اتوبان یکطرفه در اذهان تداعی شود. تحمل این اتوبان یکطرفه تا کی خواهد بود؟ زمان پاسخگوی این سوال خواهد شد.