كه گفته خاك ، كم از آسمان بها دارد ؟ كه دیده زیر زمین باغ خزانی را نهان تر از سفر ریشه ها جهانی را ؟ و باد ، گرد همین خاكریز می پیچد مگر كه فاش كند قصّه نهانی را كه گفته خاك ، كم از آسمان بها دارد ؟ ببین در آینه خاك آسمانی را ! و دشت ، ساكت و ژرف است ، مثل اقیانوس كه شب به سینه فرو خورده كهكشانی را چه قدر مادرِ او چنگ زند به سینه خاك ولی نیافت از آن سوخته ، نشانی را ولی نیافت مگر چند تا گلوله سرد ولی نیافت مگر مشت استخوانی را سپس در آن طرف دشت ، لاله ای را دید كه یافت بر اثرش باغ ارغوانی را به سوی شهر مه آلود می كشند ، غروب ز دشت سوخته ، از لاله كاروانی را ببین كرامت او كه پرورش داده است به خون جمجمه اش ، لاله جوانی را منبع : وبلاگ امیر دل ها تنظیم برای تبیان : بخش هنر مردان خدا - سیفی