بزرگواری را از پیامبر بیاموزیم! پیامبر اکرم بزرگوارترین فرد قبیله خود بود.(1) امام علی علیه السلام در نهج البلاغه می‌فرماید: پس به پیامبر پاكیزه ... اقتدا كن كه ... مایه فخر و بزرگی است، برای كسی كه خواهان بزرگواری است.(2) هرگز به خاطر خودش از كسی انتقام نگرفت.(3) با نوشیدنی افطار می‌كرد و غذای سحرش هم نوشیدنی بود . انس می‌گوید: پیامبر گاهی شربتی می‌خورد كه هم افطارش محسوب می‌شد و هم سحرش . چه بسا آن نوشیدنی شیر بود و یا شربتی كه در آن نان خیسانده می‌شد . شبی آن را برای رسول خدا مهیا كردم؛ پیامبر دیر كرد. گمان كردم منزل یكی از دوستانش دعوت است؛ پس آن را خوردم . پس از ساعتی پیامبر آمد . از بعضی همراهانش پرسیدم جایی افطار كرده یا دعوت بوده است . گفتند نه افطار كرده و نه جایی دعوت بوده است . آن شب را به گونه‌ای گذراندم كه فقط خدا می‌داند؛ از این اندوه كه پیامبر آن شربت را بخواهد. اما او آن شب را گرسنه خوابید و گرسنه [روز بعد] روزه گرفت . تا این لحظه نیز درباره آن سخنی نگفته و چیزی نپرسیده است.(4) پی‌نوشت‌ها: 1- جامع الصغیر 1/ 87 / المعجم الاوسط 3/56 . 2- شرح مسلم (نووی) 15/92 / صحیح ابن حبان 14/196 / موارد الضمآن /521 / نظم دررالسمطین /58 . 3- نهج البلاغه، خطبه / 160 . 4- تحفه الاحوذی 6/122 / صحیح بخاری 8/16 / فتح الباری 10/440 / مسند احمد 6/223 . منبع: برگرفته از کتاب "نگین هستی" ، تالیف حسین سیدی.