با گرم تر شدن هوا، باید انتظار داشت که دیر یا زود بخش اعظم یخچال‌های کره زمین، آب و در نهایت آب‌هایشان روانه اقیانوس‌ها شود. با افزایش درجه حرارت، صفحات یخی هم به شکل جبران‌ناپذیری شروع به ذوب شدن خواهند کرد. از طرف دیگر آب وقتی گرم می‌شود، حجم بیشتری را اشغال می‌کند. با وجود این اثرات کامل گرمایش در درازمدت مشخص خواهد شد؛ یعنی قرن‌ها یا شاید حتی بیش از آن لازم است که همه اثرات خودشان را نشان دهند. تنها در همین حد داشته باشید که اگر زمین تنها ۲درجه سانتی‌گراد گرم‌تر شود، بسیاری از نواحی ساحلی پست و جزایر به زیر آب خواهند رفت و احتمالاً برای همیشه از صفحه گیتی محو خواهند شد. درست به همین دلیل بود که جهانیان در پاریس توافق کردند، همه تلاششان را به کار گیرند و یک قدم دیگر جلو بگذارند تا جلوی گرمایش زمین را بگیرند و آن را در حد بیش از ۱٫۵ درجه سانتی‌گراد بالای سطوح پیش صنعتی مهار کنند.
زمین از کی گرم شد؟
اصطلاح پیش صنعتی همیشه بدرستی تعریف نمی‌شود، اما در مجموع اشاره دارد به حدفاصل سال‌های ۱۸۵۰ تا ۱۹۰۰ که درست از همان زمان نیز ثبت درجه‌حرارت مرسوم شد. ثبت اطلاعات اقلیمی کافی بود تا امروز بتوانیم براساس آن داده‌ها، تغییرات درجه حرارت زمین را ارزیابی کنیم. دانشمندان از دهه ۱۹۸۰ برای نخستین‌بار در باره خطرات تغییر اقلیم هشدار دادند؛ زیرا زمین پیش از آن چیزی حدود ۰٫۴ درجه سانتی‌گراد گرم شده بود. از آن پس روند گرمایش، شتاب گرفت و زمین سال به سال افت و خیزهای بسیاری را تجربه کرد، اما روند کلی تغییر اقلیم کلا به سمت افزایش درجه‌حرارت بوده است. تازه‌ترین آمارها نشان می‌دهد، سال ۲۰۱۶ گرم‌ترین سالی بوده که زمین از زمان ثبت داده‌های هواشناسی تاکنون تجربه کرده و انتظار می‌رود، امسال رکورد ۲٫۱ درجه سانتی‌گراد بالای سطوح پیش صنعتی زده شود. با توجه به همه اینها فکر می‌کنید، زمین با افزایش ۱٫۵ درجه سانتی‌گرادی چه چهره‌ای می‌تواند از خود به نمایش بگذارد؟
می‌توانید کمی به خود دلداری بدهید، زیرا در وهله نخست تغییرات به آن اندازه محسوس نخواهد بود. دانشمندان با توجه به حساسیت اقلیمی و تغییرات طبیعی احتمال می‌دهند، نخستین سالی که در آن دمای زمین به ۱٫۵ درجه سانتی‌گراد بالای سطوح پیش صنعتی برسد، احتمالاً اواخر همین دهه خواهد بود اما این احتمال هم هست که این اتفاق دیرتر رخ دهد. به احتمال زیاد پس از آن و با گذشت هر سال می‌بایست رویدادهای آب و هوایی حادی را در سراسر کره زمین انتظار داشت. بارندگی شدید، خشکسالی و افزایش امواج گرما از جمله ساده‌ترین این اتفاقات هستند، اما به هر شکل این را هم باید در نظر داشت که پیش‌بینی وضعیت جوی به هر شکل کار بسیار سختی است.
افزایش سطوح آب دریاها و افزایش نرخ انقراض به طور قطع از تبعات تغییر اقلیم خواهد بود، اما نباید انتظار داشت یخچال ها یکباره ذوب شوند؛ ذوب آن ها به احتمال زیاد چند دهه به درازا خواهد انجامید. تاثیرات ناشی از افزایش دی اکسیدکربن نیز تنها حاصل از اثرات آن به عنوان یک گاز گلخانه‌ای نیست. دی‌اکسیدکربن به طور مستقیم و از طریق افزایش فتوسنتز بر رشد گیاهان تاثیر می‌گذارد. تحقیقات نشان داده، هر چقدر میزان دی‌اکسیدکربن بیشتر شود، گونه‌های سریع‌الرشدتر مانند لیاناها سود خواهند برد. لیاناها درخت یا بوته نیستند؛ آن ها شبیه ساقه درخت مو هستند با بدنه چوبی و ارتفاع بسیار زیاد که ریشه در خاک دارند و خودشان را روی درختان می‌اندازند و حتی می‌توانند تا مرز تاج پوشش بالا بروند و به رقابت مسلم با درختان بپردازند. افزایش دی‌اکسیدکربن، آنها را در رقابت، پیروز و درختان را مقهور خواهد ساخت. بنابراین باید انتظار داشته باشید که با افزایش درجه حرارت در آینده چهره زیستگاه ها هم دگرگون شود.
منبع: jamejamonline.ir
