ذکری که رحمت خدا را در دنیا و آخرت شامل حال بنده می کند درباره مفهوم ذکر و یاد خدا نظرات زیادی مطرح شده است، اما در این جا نظری را بیان می کنیم که می تواند جامع همه ی آن نظرات باشد. بخش قرآن تبیان ذکر خدای متعال دوگونه است: ذکر لفظی و ذکر قلبی ذکر قلبی آن است که انسان به خدا و صفات او معرفت حاصل کند و این معرفت، محبت خدا در قلب انسان جاری می سازد و چون محبت حاصل شد، آدمی به راحتی به اطاعت امر خدا و ترک معاصی تن می دهد. منظور صرفا گفتن " سبحان الله ، الحمد لله و لا اله الا الله " نیست، بلکه هدف این است که و قتی انسان در مقابل فعل حرامی قرار گرفت، ذکر خدا مانع ارتکاب معصیت شود و چون در مقابل انجام وظیفه ای واقع شد او را به آن وادار می کند. در نتیجه خدا نیز رحمت خود را در دنیا و آخرت شامل حال چنین بنده ای می گرداند و در مرگ و برزخ و قیامت ، او را یاد می کند. منظور صرفا گفتن " سبحان الله ، الحمد لله و لا اله الا الله " نیست، بلکه هدف این است که وقتی انسان در مقابل فعل حرامی قرار گرفت، ذکر خدا مانع ارتکاب معصیت شود و چون در مقابل انجام وظیفه ای واقع شد او را به آن وادار می کند. منبع: کانال تلگرام استاد بهرامپور؛ برگرفته از تفسیر یک جلدی مبین