همنشین بهشتی بعضی از آدم ها، همیشه ناراضی اند و به همه چیز اعتراض دارند. آن ها هیچ وقت به یاد نعمت های خدا نمی افتند و از زندگی، فقط سختی ها و مشکلات آن را می بینند. امّا گروه دیگری از آدم ها، به یاد نعمت های خدا هستند و از زندگی لذّت می برند و به خاطر برخی سختی ها و ناراحتی ها، شیرینی های زندگی را نادیده نمی گیرند. آن ها در سختی ها صبور و بردبارند. همیشه خدا را شکر می گویند و هیچ وقت لطف های خدای مهربان را فراموش نمی کنند. خدا این جور آدم ها را خیلی دوست دارد و برای آن ها، جاهای خیلی خوبی توی بهشت در نظر گرفته است. یکی از این آدم های با ایمان و صبور، زنی در همسایگی حضرت داود (علیه السلام) بود. روزی خدا به داود (علیه السلام) فرمود: «به آن زن بشارت بده که او بهشتی است و در بهشت نیز همنشین تو خواهد بود.» حضرت داود (علیه السلام) نزد آن زن رفت و پیغام خدا را به او رساند. آن زن خیلی تعجّب کرد و گفت: «شاید این پیغام مربوط به شخص دیگری است. شاید کسی همنام من است. این پیغام را باید به او برسانی.» حضرت داود (علیه السلام) گفت: «نه، این پیغام خدا به خود توست.» زن گفت: «من که کاری نمی کنم که لایق این خبر شادی بخش باشم.» داود (علیه السلام) گفت: «تو به من بگو ببینم که چه حالی داری و در دلت چه می گذرد؟» آن زن گفت: «من در بدترین شرایط زندگی هم صبرم را از دست نمی دهم. من از خدای خودم راضی هستم و همیشه، خدا را شکر می کنم.» حضرت داود (علیه السلام) گفت: «به خاطر همین است که خدا آن مقام را در بهشت به تو داده است.» بخش کودک و نوجوان تبیان منبع: برگرفته از کتاب خدا و قصه هایش مطالب مرتبط: گفتگو با امام زمان حضور خدا نماز،قرار یک ملاقات رابطه‌ی خداوند با بندگان خود چگونه است؟ آن مرد آشنا صدای قافله را می‌شنوی...؟