روزها نو نشــــده کهنه‌تر از دیروز است

گــر کند یوسف زهـــرا نظری، نوروز است

       لحظـــه‌ها در تپــــش تاب و تب آمدنش

آسمان چشم به راه قدمش هر روز است

بهـــــــار آرام می‌آیـــــــــد به دیــــدار گل نرگس

نسیم فتح و پیـــروزی ز گلــــــزار گل نرگس

صبا بر صحن باغستان ســــــــرود مهر می‌خواند

گلاب از عـــــرش می‌ریزد به دربار گل نرگس

بهاران، مـــــــژده میــــــلاد مهــــدی را بیان دارد

خوشا چشمی که می‌ماند وفادار گل نرگس

خوشا چشمی که می‌گرید به شوق دیدن رویش

خوشا قلبی که می‌باشـــد گرفتار گل نرگس

بگـــــــو ای جلوه سینا، بگـــــــو ای عروة‌الوثقی

جهــــــان آرام می‌گیـــــرد ز گفتار گل نرگس

بگــــــو ای زاده زهـــــرا، بگــــو ای صاحب دل‌ها

بگو ای آخرین معصــــــوم و مهیار گل نرگس

منم فـــــرزند مکه، جان احمـــــد، وارث حیـــــدر

یدالله فــــوق ایدیهــــم بُـــــوَد یار گل نرگس

منم مصلح، منم منجی، منم هادی، منم مهدی

منم غمــــــخوار محرومان و دلدار گل نرگس

گل سوســـن، گل مریـــــم، گل اختــــر، گل لاله

گل امیـــــــد می‌روید ز گلـــــــزار گل نرگس

گل دیگــــــر نمی‌خواهـــــــم بجـــز باغ گل زهرا

دل مشتاق آشــــفته خریــــــدار گل نرگس

امسال بی طلـــــــوع تو آقا غــــــــروب بود

خورشـــــــید به نـــگاه تو دریا، غروب بود

ای انعکاس نــــــــــور خـــــــدا در ضمیر ما

بی نــــــــــــور تو حقیقت دنیا غروب بود

شام سیاه و صبـــــــــح که فرقی نمی‌کند

بی تو طلـــــــــوع صبح فقط با غروب بود

آقا نیامـــــــدی دل ما بی نـــــــــگاه تـــــو

در ظلمت همیشـــــــــگی و تا غروب بود

رفتیم هــــر طــــرف پی تـــو صاحب‌الزمان

اما جواب هـــــر دم و هـــر جا غروب بود

چشمی به هم زدیم و گذشت این دو روز سال

سهم دو چشــــــم منتظر ما غروب بود

یک سال بی ظهـــــــور شما رفت بی شما

بی یادتـــــان نتیجه غـــــــم‌ها غروب بود