«استاد نجات‌اللهی» كه بود؟
استاد کامران نجات‌اللهی در اوایل دی‌ماه سال 57 در جریان تحصن استادان دانشگاه‌های تهران و از سوی عوامل رژیم ستم‌شاهی پهلوی به شهادت رسید.
کامران نجات‌اللهی در سال 1333 در شهرستان بیجار از توابع استان کردستان متولد شد. وی، دوران کودکی را با سلامتی و نشاط سپری کرد. او پس از اتمام دوره دبیرستان، در رشته مهندسی راه و ساختمان در دانشگاه علم و صنعت به تحصیل پرداخت.
نجات‌اللهی سپس به دانشگاه امیرکبیر راه یافت و پس از اخذ دانش‌نامه کار‌شناسی ارشد، توانست به دوره دکتری وارد شود.
نجات‌اللهی که از کودکی کینه طاغوتیان را در دل داشت، از جنایات آنان به‌خوبی مطلع بود و به‌عنوان وظیفه سیاسی - اجتماعی خود، وارد مبارزه شد که از جمله فعالیت‌های وی می‌توان به امضاء بیانیه دانشگاهیان به‌مناسبت هفدهم شهریور و صدور بیانیه و منشور دفاع از حقوق زندانیان اشاره کرد.
هم‌زمان با اوجگیری نهضت اسلامی مردم ایران علیه رژیم پهلوی، در دوم دی‌ماه 1357، نزدیک به هفتاد تن از استادان و مدرسان دانشگاه‌های تهران در اعتراض به رفتار خشونتآمیز مأموران نظامی رژیم شاه و سرکوب مبارزات حقطلبانه مردم مبارز و مسلمان ایران و نیز تعطیلی دانشگاهها از طرف رژیم، در ساختمان مرکزی وزارت علوم در مرکز تهران اجتماع و تحصن کردند.
این تحصن، رژیم را به خشم آورد. چراكه دیگر قشر‌ها هم از استادان متحصن حمایت میکردند. در پی این تحصن، عوامل رژیم پهلوی برای درهم شکستن اعتصاب استادان به آن‌ها حمله کردند که در این تهاجم، کامران نجات‌اللهی که از استادان جوان دانشگاه پلی‌تکنیک تهران به‌شمار می‌رفت، در تاریخ پنجم دی‌ماه سال 1357 هجری شمسی به شهادت رسید.
فردای آن روز ـ ششم دی‌ماه ـ با حضور دهها هزار نفر که در پیشاپیش آن‌ها، آیتالله سیدمحمود طالقانی حرکت میکرد، پیکر شهید نجات‌اللهی تشییع شد.
مراسم تشییع پیكر استاد نجات‌اللهی، یکی دیگر از صحنههای خونین دوران انقلاب را رقم زد که با یورش مزدوران پهلوی، به شهادت بیش از 250 نفر از مردم مسلمان در میدان انقلاب تهران منجر شد.
سرانجام پیکر مطهر استاد شهید کامران نجات‌اللهی در بهشت زهرا (س) به خاک سپرده شد و این‌چنین بود که فرزند برومند دانشگاه، پروانهوار، خود را به آتش گلوله جلادان خون‌خوار زد و در سن بیست‌و‌چهار سالگی، با رویی سرخ به لقاء پروردگار خویش شتافت.
