نگاهي به 10 فناوري تحول‌زاي آينده(1)
نمايشگر حجمي سه‌بعدي، آلياژهاي تغيير شکل‌پذير، حافظه اتمي، باتريهاي اکسيژني، انرژي بي‌سيم و....فناوري هايي هستند که مي توانند درآينده تحولات شگرفي ايجاد کنند .در اين قسمت به چندنمونه از فناوري هاي تحول زاي آينده اشاره مي کنيم،نمونه هاي ديگررادرقسمت بعد مطرح مي کنيم.
ذخيره هولوگرافيک داده‌ها
در ذخيره هولوگرافيک داده‌ها، در مقايسه با ذخيره روي ديسک‌هاي استاندارد و حافظه‌هاي فلش امروزي از راهبرد متفاوتي براي پردازش و ضبط داده‌ها استفاده مي‌شود و در واقع از يک ماده ضخيم حساس به نور کمک گرفته مي‌شود. هنگامي‌که اين روش جديد به تکامل برسد، مي‌توان با تاباندن ليزر با زاويه‌هاي متفاوت، چندين عکس را (شايد هزاران عکس) در محلي يکسان از فضاي حافظه ضبط کرد.
براي ضبط داده‌ها ليزر به دو پرتو مجزا تقسيم مي‌شود؛ يکي پرتو مرجع و ديگري پرتو حامل داده. پرتو حامل داده، در حين عبور از يک تعديل کننده (مدولاتور) فضايي نوري، اطلاعاتي را که در يک الگوي شطرنجي چيده شده‌اند، برخواهد داشت. سپس اين پرتو در داخل ماده حساس به نور با پرتو مرجع تداخل ايجاد کرده و داده‌ها را ذخيره مي‌کند. اگر تمايل داريد درباره چگونگي ذخيره هولوگرافيک داده‌ها اطلاعات بيشتري دريافت کنيد، مي‌توانيد به سايت آزمايشگاه‌هاي بل وابسته بهLucent Technologies به آدرس زير مراجعه کنيد.
نمايشگر حجمي سه‌بعدي
ايده موجود در پس نمايشگر حجمي سه‌بعدي اين است که تصاوير به گونه‌اي نمايش داده شوند که از هر زوايه‌اي که به آن‌ها نگريسته شود، به نظر برسد سه بعد فيزيکي دارند. اين راهبرد با راهبرد فعلي متفاوت است. در راهبرد فعلي تصاوير تخت و دوبعدي نشان داده مي‌شود، سپس با استفاده از عينک‌هاي ويژه يا پرده‌هاي چندگانه از خطاي ديد ناظر براي سه‌بعدي جلوه دادن تصاوير بهره‌برداري مي‌شود.
تصاوير حجمي سه‌بعدي نه تنها از يک زاويه ديد (به عنوان مثال، درست روبه‌روي نمايشگر) واقعي به نظر مي‌رسند، بلکه از هر نقطه ديگري واقع در 360 درجه حول نمايشگر نيز تصوير يکسان خواهد بود. به اين ترتيب، اين فناوري نماهاي سه‌بعدي را که به‌طور مستقيم به چشم شما برسند، توليد نمي‌کند، اما وجود نمايشگرهاي حجمي سه‌بعدي در اتاق نشيمن تجربه‌اي واقع‌گرايانه‌تر را به ارمغان خواهد آورد. شرکت سوني در اکتبر سال 2009 وسيله‌اي هرچند کوچک را، اما با عملکردي مشابه با آنچه که ذکر شد، معرفي کرد. بينندگان شيء را مي‌ديدند که در نمايشگر مي‌چرخيد يا خود بينندگان همزمان با نمايش تصوير دور نمايشگر مي‌چرخيدند تا زاويه‌هاي مختلف آن شيء را به طور کامل ببينند، چنان‌که گويي آن شيء نه در داخل يک نمايشگر، بلکه در يک قفس مجازي قرار داده شده‌است.
خودروهاي واقعاً خودرو
در توضيح اين فناوري واژه «خودرو» را نه در معناي رايج آن، بلکه در معناي واقعي خود به کار برده‌ايم؛ يعني وسيله‌اي که خودش حرکت مي‌کند. وسايل نقليه خودرو يک گام انقلابي در عرصه استفاده از هوش مصنوعي برنامه‌ريزي شده در بخش مکانيک شناختي (cognitive) به شمار خواهند آمد.
البته، اين وسايل نقليه همچنان به تعامل فيزيکي با راننده نياز خواهند داشت، اما با اين تفاوت که نقش راننده فقط اين است که وارد خودرو شده و از طريق دستورهاي صوتي مقصد را براي آن تعيين کند. سپس خودرو با استفاده از سيستم راهبري خودکار سرنشين را به مقصد خواهد برد و اين يعني هوش مصنوعي مورد استفاده در اين خودروها بايد مهارت‌هاي شناختي پيچيده‌اي داشته باشد تا بتواند براي انجام کارهايي همچون جلوگيري از برخورد به حيوانات ولگرد در وسط جاده يا جلوگيري از خروج راننده از خودروي در حال حرکت به سرعت تصميم‌گيري کند. طبق اعلام شرکت جنرال موتورز پيش‌بيني مي‌شود، نخستين اتومبيل بدون راننده تا سال 2018 در جاده‌ها ظاهر شود. اين شرکت همچنين از چندين سال قبل از طرح‌هايش در اين زمينه پرده‌برداري کرده و گفته بود که آزمايش اين خودروها تا سال 2015 آغاز خواهد شد. ريک واگونر مديرعامل پيشين جنرال موتور معتقد است، که بزرگ‌ترين مانع در راه تحقق اين طرح فناوري آن نيست، بلکه مسئوليت‌هاي حقوقي و قوانين دولتي است. لري برنس، نايب رئيس بخش تحقيق و توسعه شرکت نيز در سال 2008 اظهار داشته بود، طرح آن‌ها علمي تخيلي نيست. از زمان انتشار آن گزارش شرکت‌هاي توليدکننده ديگري از جمله نيسان، هوندا و آئودي نيز توسعه خودروهاي «خودرو» را آغاز کرده‌اند.
بازي‌هاي مجازي
اين واقعيت بديهي به شرح و بسط نيازي ندارد، زيرا نمونه‌هايي از بازي‌هاي مجازي را (که خود شخص نيز در آن نقش دارد) در فيلم‌هاي سينمايي و تلويزيوني ديده‌ايم.
با اين‌که فناوري سه‌بعدي به آرامي در حال گسترش به سمت کامپيوترهاي شخصي و کنسول‌هاي بازي است، پديده بازي مجازي در سطحي وسيع‌تر در حال شکل‌گيري است ،به طور مثال با استفاده از اين بازي هامي توان با زدن عينک‌هاي ويژه هنگام بازي در محيط‌هاي مجازي حرکت کرد، در محيط ها ي مجازي راه رفت و حتي دويد. شايد در آينده شاهد تجربه‌هايي مشابه واقعيت شبيه‌سازي شده يا Holodeck باشيم که ما را قادر کند در محيط‌هاي مصنوعي و بدون نياز به عينک‌هاي ويژه يا ديگر تجهيزات جانبي شخصاً به بازي‌هاي کامپيوتري بپردازيم. در اين اثنا، قدم‌هاي هرچند کوچکي که برداشته شده به يقين به نتيجه خواهند رسيد.
حافظه اتمي
فرض کنيد اگر مي‌توانستيد يک بيت داده (صفر باينري يا يک باينري) را در يک اتم ذخيره کنيد، چه مي‌شد. حالا يک دانه شن را فرض کنيد که از تريليون‌ها بيت باينري حاوي اطلاعات تشکيل شده باشد که هر يک از اين بيت‌هاي داده روي يک اتم ذخيره شده‌اند (بسيار متفاوت‌تر از راهبرد فعلي که طي آن ميليون‌ها اتم صرف ذخيره تنها يک بيت داده مي‌شود).
ايده حافظه اتمي از اواخر دهه 1950 مطرح بوده و اين در حالي است که دانشمندان طي ده سال گذشته موفق شده‌اند، به ذخيره‌سازي در مقياس اتم نزديک‌تر شوند و در سال 2001 توانستند يک بيت داده را روي يک اتم ذخيره کنند، اما اتمي که بيت روي آن ذخيره مي‌شود بايد به وسيله يک سلول اتمي 4×5، از اتم هاي مجاور خود مجزا شود. در نتيجه، بايد بيست اتم از يک بيت داده محافظت کنند. دانشمندان در تلاشند که اين تناسب را به مقدار 1به 1 نزديک کنند.
ادامه دارد...
بخش دانش و زندگي تبيان
منبع:
hitna.ir
