واکنش فرانسه به دستگيري پناهي
وزير امور خارجه فرانسه از دولت ايران خواست جعفر پناهي کارگردان ايراني را آزاد کند.
به گزارش واحد مرکزي خبر، برنار کوشنر وزير امور خارجه فرانسه روز سه شنبه خواستار آزادي جعفر پناهي کارگردان ايراني شد. پناهي چند روز قبل در حال تهيه فيلمي ضد انقلابي در منزلش دستگير شد وزير خارجه فرانسه در حوادث چند ماه اخير بارها از اغتشاشگران علنا حمايت کرده بود.
عباس کيارستمي، سينماگر سرشناس و معتبر ايراني در سطح جهان، در واکنش به دستگيري، جعفر پناهي، فيلمساز، نامه اي نوشت که نسخه اي از آن در اختيار خبرآنلاين قرار گرفت.
به گزارش خبرآنلاين، در ابتداي اين نامه آمده است: «نمي‌دانم اين نامه را خطاب به چه کساني مي‌نويسم، اما مي‌دانم چرا مي‌نويسم و باور دارم که نوشتن آن در اين وضعيت ضروري و اجتناب‌ناپذير است، چرا که دو فيلمساز ايراني، دو فيلمساز وابسته به جريان سينماي مستقل ايران در بندند.»
در ادامه اين متن آمده: «به عنوان يک فيلمساز، از همين جريان سينماي مستقل، سال‌هاست که ديگر اميدي به نمايش فيلم‌هايم در کشورم ندارم و سال‌هاست که با ساختن فيلم‌هاي شخصي و کم‌هزينه، به کمک و همراهي وزارت ارشاد به عنوان متولي سينماي ايران چشم اميد ندارم. من براي گذران زندگي به عکاسي روي آورده‌ام و از درآمد آن، فيلم‌هاي کوچک و کم‌هزينه مي‌سازم و به پخش غيرقانوني نسخه‌هاي تکثيرشده فيلم‌هايم اعتراضي نمي‌کنم چرا که اين تنها راه ارتباط من با مخاطبان هموطنم است.»
او با اشاره به ديدگاه موجود در وزارت ارشاد در مورد فيلم هايش اظهار داشته است: «ديگر سال‌هاست حتي به اين بي‌توجهي وزارت ارشاد و مسوولان سينمايي اعتراض هم نمي‌کنم، حتي اگر نپذيريم که سال‌هاست مسوولان سينمايي کشور به عنوان بازوي فرهنگي دولت بين فيلمسازان خودي و غيرخودي فرق مي‌گذارند، براين باورم که آنها به هيچ روي به سينماي مستقل عنايتي ندارند. اين گناه ما نيست که فيلم سازيم و تنها از طريق فيلمسازي است که مي‌توانيم زندگي کنيم. اين نه فقط يک انتخاب که براي ما يک ضرورت حياتي است. من براي حل اين مشکل راه‌حل‌هاي خود را يافته‌ام. بي‌حمايت‌هاي مرسوم و رايج که غالب اهل سينما در ايران از آن بهره‌مند هستند، فيلم‌هاي مستقل و کوچک خود را مي‌سازم و به اين دلخوشم که نام و اعتباري براي کشورم و مردمي که دوستشان دارم کسب مي‌کنم و تنها ضرورت کار‌کردن است که فيلمي در خارج از کشورم مي‌سازم که در نهايت سليقه يا انتخاب من نيست.»
نامه عباس کيارستمي در واکنش به دستگيري جعفر پناهي/ ارشاد در مقابل شرايط پناهي و رسول‌‌‌‌اف مسئول است.
کيارستمي با اشاره به وضعيت جعفر پناهي در ادامه اين متن آورده است: «اما جعفر پناهي و ديگران سال‌هاست مي‌کوشند تا از نهادهاي رسمي و دولتي ياري بجويند و راه‌هاي رفته و شکست‌خورده را بارها مي‌آزمايند و هم‌چنان به در بسته مي‌خورند. او نيز سال‌هاست به اميد نمايش عمومي فيلم‌هايش و به اميد همراهي و مساعدت قانوني نهادهاي مسوول سينما در ايران به‌دنبال يافتن راه‌حل‌هاي است. او هنوز باور دارد به خاطر اعتباري که فيلم‌هايش براي کشورش به ارمغان آورده است،مي‌تواند راه‌حل‌هاي قانوني بطلبد.»
کارگردان صاحب نخل طلاي کن اظهار داشته: «مسووليت آنچه که بر جعفر پناهي رفته است و برسر همه جعفر پناهي‌ها به‌طور مستقيم بر عهده وزارت ارشاد است. اگر خبط و خطايي از او سر زده مسووليت آن متوجه سوء مديريت و سياست غلط مسوولين سينمايي وزارت ارشاد است که آن‌چنان راه‌ها را بسته‌اند که راهي ديگر جز اين باقي نمانده است که براي ساخت فيلم اين چنين خود را به مخاطره بياندازد. او هم از طريق سينما زندگي مي‌کند. فيلمسازي براي او ضرورتي حياتي است. او بايد خود را بيان کند و انتظار داشته باشد که نهادهاي مسوول سينما سدها و موانع موجود را از پيش پاي او بردارند نه آنکه خود به بزرگترين مانع تبديل شوند.»
در ادامه اين نامه آمده: «شايد مسوولين وزارت ارشاد امروز نتوانند کمکي موثر در حل مشکل جعفر پناهي باشند، ولي بايد بدانند که مسووليت عواقب وخيم و بازتاب زشت و غيرفرهنگي جهاني آن متوجه مديريت سوء و سياست‌هاي غلط اين ارگان در همه‌ي اين سال‌هاست.من شايد مدافع شيوه‌هاي تند و جنجالي جعفر پناهي نباشم، اما مي‌دانم آنچه او را به اين بند انداخته نه يک انتخاب که يک اجبار ناگزير بوده است. او چوب مسوولاني را مي‌خورد که طي همه اين سال‌ها راه را بر او بسته‌اند و تنها کوره راه‌ها و راه‌حل‌هاي انحرافي و گاه حتي بيراهه‌ها را بازگذاشته‌اند. مشکل جعفر پناهي سرانجام حل خواهد شد، اما کم نيستند جواناني که اکنون هنر سينما را به عنوان شيوه‌ي بيان و راه زندگي خود برگزيده‌اند. اينجاست که وظيفه‌ي دولت و وزارت ارشاد به عنوان بازوي اجرايي و فرهنگي دولت خطيرتر مي‌شود، چرا که با گروه عظيمي از جواناني روبه‌رو است که مي‌خواهند مستقل و به دور از تکلف‌هاي اداري، موانع رسمي و تبعيض‌هاي موجود فيلم بسازند.»
اين نامه چنين پايان مي يابد: «جعفر پناهي و محمد رسول اف دو فيلمساز سينماي مستقل ايران هستند. سينمايي که در ربع قرن حاضر به عنوان مهم‌ترين عامل فرهنگي نام اين کشور را در جهان پرآوازه کرده است آنان به کليت فرهنگ جهان تعلق دارند. آنان بخشي از فرهنگ سينماي بين‌المللي هستند. آزادي آنان را از بند آرزو مي‌کنم و با توجه به آنکه مي‌دانم آرزوي محال آرزوي محال نيست، آرزوي قلبي من اين است که ديگر هنرمندي به‌خاطر هنر در اين سرزمين در هيچ‌بندي نباشد و ديگر سينماي جوان و مستقل ايران با موانع، بي‌عنايتي‌ها و تبعيض‌ها روبه‌رو نباشد. اين مسووليت شماست و تعريف غايي و نهايت موجوديت شما.»
