مسافرتهاي با برکت آية اللّه‏ مرعشي از همان آغاز جواني با مسافرتهاي علمي و تبليغي به شهرها يا کشورهاي گوناگون رفته و با دانشمندان بزرگي ملاقات نموده و در اين ديدارها يا از آنان کسب فيض کرده و يا احيانا برايشان حقايقي از مکتب تشيع را مطرح نموده است: 1. نخستين مسافرت علمي و آموزشي ايشان قبل از رحلت والدشان در نجف اشرف انجام گرفت. وي در 21 سالگي و به سال 1326 ه . ق به همراه يکي از دوستان خود به سامرّا سفر کرد و حدود سه سال در آن شهر به فراگيري دانش پرداخت و اطلاعات و تجربيات ارزشمندي به دست آورد. در اين ديار با طلاّب علوم ديني اهل تسنن طرح دوستي ريخت و به نزد آنان رفت و در مباحثه با آنان حقايقي را مطرح کرد و به دفاع از تشيع مبادرت نمود. با شيخ عبدالسلام کردستاني نيز ملاقاتي داشت. در بحث با اين عالم سُنّي، او را علاقه‏مند به مذهب تشيع نمود و به تصريح معظم له در يکي از تقريرات خويش به ابن العلم اهوازي، اين شيخ به او اجازه روايتي داد و در سال 1356 ه . ق در قم نزد ايشان آمد و مذهب شيعه را انتخاب کرد. همچنين آية اللّه‏ مرعشي در سامرا با شيخ نورالدين شافعي معروف به شيخ نوري ملاقاتي پرثمر داشت . 2. در سال 1340 ه . ق به کاظمين و بغداد مسافرت نمود و در اين دو شهر با اشخاص مشهوري چون سيدابراهيم رفاعي بغدادي ملاقات کرد و از کتابخانه‏هاي جامع مرجان، جامع اعظم ابوحنيفه، آلوسها و چند کتابخانه ديگر بازديد به عمل آورد و با رؤساي برخي پيروان فرقه‏هاي اسلامي ملاقات کرد و ضمن آگاهي از طرز فکر و اعتقادات آنان، در بحثهاي مفيد و آموزنده‏اي که داشت، از مکتب ائمه هدي دفاع نمود. 3. در همين سال به کربلا رفت و از شيخ عبدالهادي مازندراني اجازه شفاهي گرفت. در اين شهر مقدس ضمن زيارت بارگاه امام حسين عليه‏السلام و ديگر ياران آن حضرت با حاج ميرزا موسي اسکويي تبريزي، ميرزا محمد ثقة الاسلام تبريزي و برادرش که از رؤساي فرقه شيخيه بودند ملاقات و با آنان مباحثه کرد و ضمن آگاهي از عقايدشان، باورهاي آنان را نقد نمود. 4. مسافرت به شهرهاي ديگر عراق چون حلّه، موصل، العماره، کوت، بصره، کوفه، مُسيّب، دجيل، زبير و ... که طي اين سفرها با شخصيتهاي علمي و مذهبي ملاقات نمود و با آنان بحثهايي را ترتيب داد. 5. آية اللّه‏ مرعشي مسافرتي به هندوستان داشت و در شهر بمبئي با علما و مشاهير اين سرزمين و رؤساي مذاهب هندي و بودايي ملاقات کرد و با کوله باري از دانش و تجربه به ايران آمد. ايشان در سال 1345 ه . ق در قم به امر آية اللّه‏ حائري، مؤسس حوزه علميه قم، به استقبال فيلسوف و شاعر هندي رابيندارات تاگور رفت و با وي مباحثاتي انجام داد. 6. در سال 1342 ه . ق که به قصد زيارت بارگاه حضرت علي بن موسي الرضا عليه‏السلام به ايران عزيمت نمود، در همان سال به کرمانشاه رفت و در اين شهر از شيخ هادي، فرزند شيخ عبدالرحيم کرمانشاهي اجازه شفاهي روايتي دريافت کرد. در همين سال به بسياري از شهرهاي غربي و شمال شرقي کشور ايران مسافرت کرد و با علماي اين نواحي ملاقات و مباحثه‏هايي داشت. 7. در سال 1344 ه . ق به همدان رفت و با سيد عبدالحسين، فرزند سيد فاضل لاري ديدار نمود و از وي اجازه روايتي گرفت و نسخه خطي نادري را از وي خريداري نمود. 8. در سال 1345 ه . ق، پس از توقفي کوتاه در اصفهان، به شيراز رفت و در اين شهر با شيخ عبدالحسين شيرازي، حاج ميرزا عبدالباقي ملاّ باشي شيرازي، شيخ جعفر محلاتي و ديگر علماي آن شهر ملاقات کرد و سپس عازم ديگر شهرهاي استان فارس گرديد و به بوشهر هم مسافرتي نمود و طي اين مسافرتها آگاهيها و اطلاعات ارزشمندي به دست آورد و خود نيز حقايقي را مطرح نمود. 9. در سالهاي 1350 تا 1351 ه . ق بار ديگر به اصفهان و شيراز رفت و در اصفهان طي يک هفته در تخت فولاد اين شهر سنگ نوشته‏هاي قبرهاي امامزادگان، علما، ادبا و سادات را به دقت بررسي و يادداشت نمود و بسياري از مقابر را که ناشناس بودند، مورد شناسايي قرار داد. سپس در قبرستانهاي ديگر اصفهان به کشفياتي دست يافت. يادداشتهاي کامل سفر ايشان به اصفهان در کتاب « الرحلة الاصفهانية » آمده است که به صورت مخطوط مي‏باشد تنظيم براي تبيان حسن رضايي گروه حوزه علميه منبع مجله مبلغان