پرسش

لطفآ اسم من به عنوان سوال كننده در بخش «مشاهده سوالات دیگران» ثبت نشود.
با سلام
من یك دانشجوی خوابگاهی هستم.
در خوابگاه متاسفانه اكثر افراد توجهی به پاك بودن یا نجس بودن شرعی ندارند.
من به یقین می دانم كه تمام واحدی كه من در ان هستم نا پاك شرعی است.اكثرآ من مجبورم با پای خیس روی ان موكتهای نا پاك واحد راه بروم(مثلآ بعد از حمام).
شرعآ من چگونه باید در این محیط رفتار و زندگی نمایم؟
با تشكر

پاسخ

برادر بزرگوار!
توجه شما را به چند نكته كه مورد اتفاق فقها است، جلب می كنیم. شاید با همین ها مشكل شما حل شود. اگر باز هم مسئله ای بود، در خدمتگزاری حاضریم.

1) از نظر شرع مقدس، در طهارت و نجاست اصل بر طهارت اشیاء است. یعنى در هر موردى كه تردید در نجس بودن یا نجس شدن چیزی براى شما حاصل شد، لازم است حكم به عدم نجاست كنید.
2) در مورد رعایت طهارت و نجاست از سوی دیگران، اسلام اصل را بر صحت می داند. یعنی به ما می گوید در باره اعمال دیگران حمل به صحت كنید.
به عبارت دیگر اگر نمی دانیم آنها احكام طهارت و نجاست را به درستی به جای آورده اند یا نه، می بایست بگوییم: آنها مسلمانند و حتما به وظیفه اسلامی خود آگاهند و به آن عمل می كنند. در غیر این صورت به وظیفه شرعی خود مبنی بر حسن ظن به مسلمانان عمل نكرده ایم.
3) اگر به چشم خود دیدیم و یا از راه دیگری یقین حاصل كردیم كه مثلا قسمتی از خوابگاه ـ مثلا راهرو ـ نجس است و پس از مدتی فراموش كردیم كه محل نجس كجا بوده از آنجهت كه اصطلاحا شبهه غیر محصوره است، لازم نیست احتیاط كنید.
4) تقید به رعایت احكام اسلامی و احتیاط در آن مطلوب است، و لی باید در نظر گرفت كه رعایت بیش از اندازه آن ما را از انجام بقیه وظایف شرعی باز ندارد و در نظر داشته باشیم كه افراط و تفریط در هیچ امری پسندیده نیست، به خصوص كه ما را از وظائف مهمترمان بازدارد.
به خصوص، چون در وادی طهارت و نجاست احتمال ابتلای شما به وسواس هست، لذا توصیه ما این است كه در امر نجاست و طهارت فقط به مقدار واجب عمل كرده و احتیاط نكنید. وسواس حرام است.
5) پیشنهاد می شود برای اطمینان خاطر هنگام خیسی پا از دمپایی های روفرشی استفاده كنید، ولی با این وجود بیش از این احتیاط نكنید.

موفق و موید باشید.