• مشکی
  • سفید
  • سبز
  • آبی
  • قرمز
  • نارنجی
  • بنفش
  • طلایی
کد: 62822

پرسش

-خدا بی نیاز است.
-ما نیز نیازی به عبادت احساس نمی كنیم.
-اگر نماز(عبادت)نكنیم ما را به جهنم
می فرستد.
*این جبر است یا احتیاج؟

پاسخ

با عرض سلام و تحیت.
دوست محترم!
نیازها و درخواست های آدمی دو گونه است:
الف) نیازها و درخواست هایی كه پایه موجودیت او را تشكیل می دهد و عدم اجابت آن موجودیت انسان یا نوع او را به خطر می اندازد مثل نیاز به غذا، یا نیازهای جنسی؛ پرواضح است به همین علت این درخواست ها و احتیاجات خودكار هستند و مثل ساعت كوكی سر وقت انسان را به خود فرامی خوانند؛ چنانچه روزی چند بار گرسنگی و احتیاج به غذا را به شما می فهماند و شما را به دنبال غذا می فرستد.
ب) نیازها و امیالی كه پایه كمال معنوی انسان را تشكیل می دهد؛ یعنی اگر اجابت نشود انسان نمی میرد یا نسل او منقرض نمی شود، ولی از كمالات خویش محروم می ماند؛ مثل احتیاج به علم و دانش و حكمت، و ایمان.
انسان تنها وقتی متوجه این نیاز می شود كه لحظه ای در خود ردرنگ كند و غفلت را از خود بزداید. این نیاز به گونه ای است كه اگر خود متوجه آن نشوید و پی آن نروید، او با شما كاری ندارد؛ فقط پس از چهل سال عمر هنوز كودك مانده اید و دور از حكمت و بصیرت.
با این مقدمه، دوباره بیاندیشید و ببینید كه احتیاج ما به مذهب، معنویت، پرستش و امثال آن نیازی واقعی است یا نه؟! به راستی، سؤال از مسائل اساسی حیات، مثل مبدء و معاد و سعادت انسان می توانند دروغین باشند؟!
نماز تنها پس از احساس نیاز ما به شناخت و ایمان است كه معنا پیدا می كند.
دوست عزیز!
اندكی به خود بیاندیش، كه تو كیستی؟ از كجا آمده ای؟ و گرایشها و فطریات تو چیست؟
با اندكی تأمل می بینی غیر از جسم، چیز دیگری هم در نهاد تو هست كه نمی توانی به خواست او بی توجه باشی، و آن یك روح بزرگ و رو به بی نهایت است؛ در این صورت است كه در درون شما سؤالاتی از بی نهایت و سرنوشت زنده می شود.
پس از این تنبه انسانی است كه انسان، آدم دیگری می شود؛ احتیاجش را به یاد و نام خدا بیشتر از احتیاجش به نام و نان می بیند، و حظّ و لذّتی كه از عبادت و اطاعت خدا می برد از هیچ نام و نانی نمی برد. چرا كه از آن نوعی آرامش در ارتباط با سرنوشت بدست می آید. این بیداری و تنبه، اولین منزل راه است كه عارفان آن را "یقظه" می نامند.
حال اگر كسی ولو به تصویر ذهنی و مفهومی وطن روح و جان خویش را نشناخت و پی آن نرفت و جز به تمتّعات و لذات دنیوی تن نداد، فكر می كنی او را به جهنم "می برند"؟! نه فقط او به بهشت نمی رسد!
جهنم تجلّی همین منزل اوست، جهنم رفتنی و بردنی نیست؛ بلكه این بهشت است كه رفتنی و بردنی است. آن جهنمی كه دین ما را از آن برحذر می دارد، چنین است كه مخلّدین در ارض، مخلدین در نارند.(دقت كنید)
با التماس دعا.
مشاوره مذهبی ـ قم.

مشاور : موسسه ذکر | پرسش : جمعه 18/2/1383 | پاسخ : جمعه 1/3/1383 | | | 0 سال | معارف اسلامي | تعداد مشاهده: 72 بار

تگ ها :

UserName