پرسش

بسم الله الرحمن الرحیم
سلام علیكم
در این زمانه دائم الذكر بودن خیلی سخته ... حداقل برای من ... چه نصایح و راهكارهایی برای رسیدن به این مهم به ما رسیده ؟ ضمن اینكه من به قول معروف آدم نسبتا" رمانتیكی هستم ... البته هنوز ازدواج نكردم اما وقتی خودم رو بصورت یك شخص متاهل تصور میكنم میبینم كه كار خیلی سخت تر میشه ... و این سوال هم برای من پیش اومده كه الگوی همهء ما حضرت پیامبر (ص) چگونه هم دائم الذكر بودند و هم همسرشان خدیجه (س) ، هم پارهء تنشان حضرت فاطمه (س) و هم حضرت علی (ع) را آنگونه كه شایسته هست دوست داشتند ؟ همینطور رابطهء بین حضرت علی (ع) و حضرت فاطمه (س) چگونه بوده ؟ درسته كه آنها كجا و ما كجا اما بالاخره الگوی ما هستند ...
راستی ... در كتاب مستدرك الوسائل ، جلد 1 ، ص 401 یا 402 (اگه اشتباه نكرده باشم) یك حدیث زیبایی راجع به ذكر هست كه من كامل یادم نمونده ... امكانش هست اینجا اون حدیث رو ذكر كنین ؟ قسمتی از اون حدیث: ... ذكر اللسان حمد و الثناء ... ذكر القلب صدق و الصفا ...
والسلام

پاسخ

با عرض سلام و تحیت.
دوست محترم!
ما باید به جای جاروب كردن بیرون از غیرخدا و پاك كردن هستی از ماسوی الله ـ كه هرگز ممكن نیست ـ چشمان و قلب خود را آن چنان تربیت كنیم كه در همه چیز خدا ببیند. در این صورت است كه بین دنیا و اخرت می تواند جمع كند؛ و این كمال واقعی انسان است. در این رتبه معرفتی انسان جهات نقصی و دنیوی پدیده ها را نخواهید دید و جهات كمالی اعطایی او را كه همان جلوات ربانی است، خواهید دید.
مرحوم امام خمینی كودكان را بسیار دوست داشت و دایم آنان را بغل كرده و می بوسید، نه از این حیث كه كودك شیرین كار است و مانند آن... بلكه دائم می فرمود: اینها تازه عهده با ملكوت هستند!(یعنی تازه پیمان بندگی با حضرت حق بسته اند و هنوز تخطی نكرده اند) اگر كسی كودك را از این حیث دوست بدارد هیچ منافاتی با عشق تمامش به خدا ندارد، بلكه خود نوعی تعشق به جلوات متفاوت معشوق علی الاطلاق است.
پیامبر(ص) وقتی سینه دخترش را می بوسید، بوسه اش از بوسه هر پدری متفاوت بود، و می فرمود: بوی بهشت را از سینه فاطمه(س) می بویم.
همسر شما هنگام تأهل از دو حال خارج نیست یا اهل نیكوكاری و آخرت است ـ كه انشاءالله چنین خواهد بود ـ كه دوست داشتن او دوست داشتن یكی از كارگزاران خدا است.
فردی نزد پیامبر(ص) آمد و عرض كرد: همسرش همواره به هنگام ورود به استقبالش می آید و به هنگام خروج بدرقه اش می نماید و هر وقت او را محزون می بیند می پرسد: مشكل و غصّه تو برای چیست؟ اگر برای دنیاست من كفایتش می كنم ـ یعنی با تدبیر درست، مانع كمبودها می شوم ـ و اگر برای آخرت است خدا غم و هم تو را بیفزاید." پیامبر(ص) در پاسخ این مرد فرمود: "برای خداوند در زمین كارگزارانی است. آگاه باش زن تو یكی از این كارگزاران الهی می باشد."(ر.ك. به میزان الحكمة، ج4، ماده "زواج")
صورت دوم این است كه همسر شما چنین نیست؛ كه باز تحمل او بهترین درجات ذكر عملی است، و به حسب روایات تحمل اذیت های چنین زنی ثواب صبر ایوب را به انسان عطا می نماید.(ر.ك. به میزان الحكمة، ج4، ماده "زواج")
در احوالات یكی از مراجع عظام معاصر كه در یكی دو دهه پیش مرحوم شد، نقل می كنند كه همسر ناسازگاری داشت؛ و وقتی او را دعوت به طلاق او می كردند او را مایه امتحان و كمال خود می خوانده است.
سخن در این باره بسیار است، و سزاوار است خود دست به كار پژوهش و تتبع گردید.
درباره رابطه علی(ع) و حضرت زهرا(س) كتاب نهج الحیاة، از محمد دشتی را ملاحظه فرمایید.
ضمنا، با عرض معذرت، در مستدرك الوسائل ، ج1، حدیثی را كه آورده اید نیافتیم.
با التماس دعا.
مشاوره مذهبی ـ قم.