پرسش

در قران خالدین فیها به چه كسانی اتلاق می شود؟

پاسخ

با عرض سلام و تحیت.
دوست محترم!
"خلود" یكی از مفاهیمی است كه بیش از 70 بار در قرآن كریم تكرار شده است. "خداوند پیوسته باقی نگاه داشته نعیم بهشت و عذاب دوزخ را و جاودان خواند، ناچار اهل آن هم جاودانند. جاودانی یعنی همیشگی؛ خالد آن است كه هرگز نابود نشود."(نثر طوبی، ابوالحسن شعرانی، ص225)
بعضی از حكماء و متكلمین، و به خصوص در میان اهل سنت، خلود در جهنم را با اصول عقلی و برخی روایات ناسازگار می دانند. آنان می گویند: خلقت جهان از مبداء خیر و رو به خیر و كمال و صلاح است. آدمی كه مستعد و كوشای به سوی كمال و سرشت فطرتش بر خیر باشد در جهنم كه محیطی دور از حق و خیر است برای همیشه نمی پاید، زیرا دوری از خیر قسری است و پایدار و ابدی نیست، و ابدیت با وسعت رحمت سازگار نیست. اما بنابر آیات صریح قرآن كریم خلود در عذاب ثابت است؛ و از قضا موافق حكمت و قوانین آفرینش است، زیرا وقتی به سبب اختیار انسان، اخلاق و ملكات حیوانی و شر بر فطرت غالب بیاید، تبعات آن دیگر قسری نیست بلكه انتخابی می باشد؛ انسان به اختیار خود اعمالی انجام می دهد كه عوارض آن باعث حالت و عادت می شود، و لذا فاقد استعداد شمول رحمت واسعه الهی می گردد. قرآن خود به این مطلب اشاره دارد.
"آری كسانی كه گناهی پیشه كنند و خطای آن، آنان را از هر سو احاطه نماید، پس این گروه یاران آتش هستند و در آن جاودانند"(بقره/28)
در مقابل اینان نفوس درخشان باایمان و كوشا در انجام اعمال صالح قرار دارند كه یكسره رهسپار بهشت خواهند شد، و برای همیشه مخلد در نعمت های الهی.
قرآن كریم مصادیق خلود در عذاب را كافران مطلق و مشركان، منافقان، متكبّران، نافرمانی كنندگان خدا و رسول او و كسانی كه بر خدا و رسولش سركشی می كنند، معرفی كرده است. برخی روایات نیز دشمنان اهل بیت پیامبر(ص) را شامل این آیات دانسته اند. معتزله نیز اهل كبایر را مخلّد می دانند.
از طرف دیگر خلود در بهشت و نعمت های جاودان نیز در قرآن به مؤمنین و كسانی كه عمل صالح انجام می دهند، اطاعت كنندگان از خدا و رسولش، و همچنین به متّقین و پرهیزكاران وعده داده شده است.
آیات خلود در عذاب 36 بار و خلود در نعمت نیز 36 بار تكرار شده است؛ كه برای اطلاع بیشتر می توانید به كتب تفسیر، ذیل همین آیات مراجعه نمایید.
در پناه حق.
مشاوره مذهبی ـ قم.