پرسش

دعانویسی در اسلام تا چه حدود قابل قبول است ؟ایا این مساله را می توان تحت عنوان یك علم كه از جانب بزرگان دین به افرادی خاص منتقل می شود مطرح كرد؟
لطفا اگر ایه یا حدیثی در این خصوص وجود دارد بیان كنید.
متشكرم

پاسخ

با عرض سلام و تحیت.
دوست محترم!
ادعیه، طلسمات، ختوم و اذكار از چند لحاظ قابل بررسی هستند.
از لحاظ مشروعیت و مقبولیت شرعی، تا هنگامی كه بر اساس موازین شرعی و در چهارچوب این قوانین باشد، می تواند مورد تأیید قرار گیرد. حرزهایی كه از ائمه اطهار(ع) رسیده مؤید این مطلب است كه هر حرز و طلسمی نمی تواند باطل و غیرشرعی باشد.(ر.ك. به "مهج الدعوات"، تألیف سیدبن طاووس)
آموزش این امور نیز از دیرباز معمول بوده، و هر چند بیشتر به صورت سینه به سینه نقل شده است، ولی در این میان كتاب هایی نیز تألیف شده كه از سوی بزرگان مورد تأیید قرار گرفته است. در روایات نیز این مطلب فراوان به چشم می خورد كه یكی از ائمه اطهار(ع) امر به نوشتن دعا و یا طلسمی برای كاری كرده باشند.(ر.ك. به بحارالأنوار، ج91، ص371ـ192)
گفته شما درست است كه این عمل كار هر كس نیست، و مبتنی بر علم و دانش خاصی است كه باید از اهلش فراگرفت؛ و البته اهل فن این علم را به همه كس یاد نمی دهند. شرط طهارت نفس هم در تأثیر ادعیه می تواند مؤثر باشد.
در این باره می توانید به مقدمه دو كتاب زیر نیز مراجعه نمایید:
1. ختوم و اذكار، تألیف سید محمدتقی مقدم، مشهد: انتشارات مقدم.
2. هزار و یك ختم، تألیف محمدابراهیم نصراللهی بروجردی، قم: بقیة الله.
با آرزوی توفیق.
مشاوره مذهبی ـ قم.