پرسش

با سلام
1- چند نفر از لشگر امام حسین زن بودند؟ نام ببرید
2- خویشان و اهل بیت امام حسین 18 نفر بودند یا 19 نفر؟
3- ایا علی اصغر هم جزویاران امام حسین محسوب می شد؟
4- علی اصغر چند وقتش بود مگر شیرخواره نبود چرا امام حسین او را در اغوش گرفت و از سپاهیان یزید خواست به او اب دهند؟چرا مادرش به او شیر نمی داد؟
5- ای زمین كربلا من شش برادر داشتم قاسم و عبدالله و .......
6- چرا یاران و خویشان امام حسین و قتی به مبارزه می خواستند بپردازند رجز خوانی می كردند و خود را معرفی می كردند چرا همزمان حمله نمی كردند تا به هم كمك كندد و فقط تك تك به جنگ می رفتند؟
7- نام اهل بیت و خویشان امام حسین به ترتیبی كه شهید شدند نام ببرید
8- چطور نام نینوا به كربلا تغییر داده شد؟
9- در مورد شیر امام حسین توضیح دهید:
10- در مورد مادر یزید توضیح دهید:
11- ایا درست است كه می گویند یزید با سگ ها بزرگ شده؟
12- منظور ازبیعت یزید چه بود؟
13- سرانجام و قتی كه امام حسین شهید شد و خانواده اش اسیر شدند چه اتفاقی برای خانواده امام حسین و یزید افتاد؟
با تشكر

پاسخ

با عرض سلام و تحیت.
دوست محترم!
سؤالات شما را به ترتیبی كه برای ما نگاشته اید در حد امكانمان پاسخ می دهیم، و به دست آوردن اطلاعات بیشتر را با توجه به منابعی كه ذكر می كنیم بر عهده شما قرار می دهیم.
1. در این كه تعداد زنان در لشكر حضرت سیدالشهدا(ع) چند نفر بود نمی توان پاسخ دقیقی داد، ولی توجه داشته باشید كه اكثر شهدایی كه با كاروان امام حسین(ع) به صحرای كربلا رسیده بودند، همراه با خانواده خود در این سفر امام حسین(ع) را همراهی می كردند.
در این باره می توانید با مراجعه به كتاب های مقتل نام بسیاری از زنانی كه در حادثه كربلا حضور داشتند را مشاهده كنید و یا با مراجعه به كتاب "أعلام النساء المؤمنات"، تألیف محمد حسون و أم علی مشكور، می توانید اسامی و زندگی 28 نفر از زنانی كه در واقعه كربلا نقش داشتند را مطالعه كنید.
2. ظاهرا منظورتان تعداد شهدای اهل بیت در حادثه عاشورا است. ابوالفرج اصفهانی شهدای اهل بیت(ع) را در حادثه عاشورا 20 نفر دانسته است ـ (مقاتل الطالبیین، ص520) ـ كه با توجه به این كه دو نفر از این شهدا كودك بودند، بنابراین شهدایی كه در جنگ گشته شدند، 18 نفر می باشند. این رقم را از 13 تا 30 نفر نیز نگاشته اند كه برای تفصیل بیشتر می توانید به كتاب "انصارالحسین(ع)"، تألیف محمدمهدی شمس الدین، ترجمه ناصر هاشم زاده، تهران: انتشارات امیركبیر، مراجعه نمایید.
3. اسم حضرت علی اصغر نیز در شمار شهدای كربلا بیان شده، و در شمار شهدا آمده است.
4. طبق نقل ابومخنف این كودك در آن هنگام تنها شش ماه داشت و نقل است در آن هنگام به سبب آن كه شیر مادر این طفل از شدت ضعف و تشنگی خشك شده بود و طفل نیز از شدت ضعف و عطش از حال رفته بود، امام علیه السلام او را روی دست بلند كردند، و برای او از سپاهیان عمر سعد تقاضای آب نمودند.
5. اسامی پسران امام حسین(ع) به نقل از سماوی این گونه است: سه نفر از اولاد آن حضرت به نام علی بودند، یكی دیگر جعفر و پسر دیگر محمد و فرزند دیگر عبدالله نام داشت.(ابصارالعین، ص21)
صاحب عوالم نیز اسم پسران امام را این گونه ذكر كرده است: علی اكبر، ابراهیم، عبدالله، محمد، حمزه، علی، جعفر، عمر و زید.(عوالم، ج17، ص343)
در این باره می توانید به مدخل بحث كتاب "سالار شهیدان"، تألیف سید حسین شیخ الاسلامی و یا كتاب "منتهی الآمال"، تألیف شیخ عباس قمی مراجعه نمایید.
6. رجزخواندن در جنگ های آن زمان اعراب رسم بوده است. در میدان نبرد هر كس به میدان می آمد رجزی كه بیانگر نسب و شجاعت اوست می خواند و هماورد می طلبید.
در پاسخ به این كه چرا این افراد تك تك به میدان می رفتند، باید بگوییم شجاعان عرب در میدان های جنگ هیچ گاه به صورت گروهی حمله نمی بردند، بلكه برای تضعیف روحیه دشمن تك تك به میدان می رفتند و مبارز می طلبیدند. در مقابل نیز سپاه دشمن برای این كه بگوید ما از شما هراس نداریم یك نفر را به میدان می فرستاد. نمونه های این رسم را می توانید در جنگ خندق نیز مشاهده كنید كه وقتی عمرو بن عبدود به سمت سپاهیان اسلام هجوم برد و هماورد خواست، تنها یك نفر به مقابله با او برخاست، در حالی كه امكان حمله گروهی مسلمانان به عمر بن عبدود بود، ولی آیین جوانمردی عرب هیچ گاه اجازه چنین كاری به كسی نمی داد؛ هر چند در صحرای عاشورا از این ناجوانمردی ها را در میان سپاهیان عمر سعد می بینیم. در كتب مقتل آمده است نفرات سپاه امام حسین(ع) هر یك به وسیله گروهی از لشكریان دشمن به شهادت رسیدند.
از سوی دیگر جنگ تن به تن همیشه به نفع سپاهی است كه از جوانمردی و شجاعت بهره مند است، به خصوص كه از نظر كمی در اقلیت باشد.
7. در این باره بین ارباب مقاتل اختلاف است. آنچه در ذیل می نگاریم مشهورترین نقل است. در ترتیب شهدای اهل بیت(ع) آنچه مشهور به نظر می رسد، این است: علی اكبر، عبدالله بن مسلم بن عقیل، محمد بن عبدالله بن جعفر، عون بن عبدالله بن جعفر، عبدالرحمن بن عقیل، جعفر بن عقیل، عبدالله بن عقیل، محمد بن ابی سعید بن عقیل، محمد بن مسلم بن عقیل، علی بن عقیل، ابوبكر بن حسین، قاسم بن الحسن، عبدالله بن الحسن، احمد بن الحسن، عبدالله بن علی بن ابی طالب، عثمان بن علی بن ابی طالب، جعفر بن علی بن ابی طالب، عباس بی علی بن ابی طالب، علی بن الحسین(علی اصغر)، عبدالله بن حسن. شخص اخیر غیر از عبدالله بن حسن است كه قبلاً ذكر شد. او در جریان كربلا طفلی بوده است؛ هر چند احتمال می رود مورخین در ثبت نام یكی از این دو اشتباه كرده باشند، و بعد از این افراد خود امام حسین(ع) به شهادت رسیدند.
برای اطلاعات بیشتر مطالعه دو كتاب زیر را به شما توصیه می نماییم:
الف. سالار شهیدان، تألیف سید حسین شیخ الاسلامی، قم: داوری.
ب. انصارالحسین، تألیف محمدمهدی شمس الدین.
8. نام نینوا به كربلا تغییر نیافت بلكه این سرزمین در طول تاریخ اسماء زیادی داشته است. بله؛ پس از حادثه عاشورا بیشتر از این سرزمین به كربلا یاد شده، و از این رو به این نام بیشتر معروف شده است.
9. در بسیاری از كتب روایی شیعه آمده است كه حضرت سیدالشهدا(ع) از هیچ زنی شیر نیاشامیدند، بلكه پیامبر اكرم(ص) انگشت ابهام خود را در دهان او می گذاشتند، و امام حسین(ع) آن را می مكید، و این مكیدن برای دو سه روز كافی بوده است.
هر چند نقل های دیگری نیز در این باره ذكر شده است، ولی نقل مشهور همان است كه ذكر كردیم.
برای مطالعه بیشتر می توانید به كتاب "منتهی الآمال"، تألیف شیخ عباس قمی و یا كتاب "سالار شهیدان"، تألیف سید حسین شیخ الاسلامی مراجعه نمایید.
10 و 11. مادر یزید زنی به نام میسون دختر بجلی از قبیله بنی كلب بود كه پیش از اسلام مسیحی بودند، و یزید تا زمان جوانی در میان این قبیله بزرگ شد و دوران تربیت پذیری خود را در میان قبیله ای گذراند كه هنوز عادات و رسوم مسیحیت در میان آنان رایج بود.
این مطلب به وضوح در زندگی یزد مشاهده می شود. به عنوان نمونه به بیتی از یزید می توان اشاره كرد كه مضمون آن این است: "اگر شراب براساس دین احمد(دین اسلام) حرام است، پس آن را بر اساس دین مسیح بیاشامید."
علاقه بیش از حد یزید به میگساری و بازی با سگ و بوزینه از عوارض آن تربیت است.
در این باره كتاب "سیره پیشوایان"، تألیف مهدی پیشوایی، قم: موسسه امام صادق(ع)، راهنمای شما می باشد.
12. به طور كلی، منظور از بیعت تعهد رسمی بر اعلام وفاداری به حاكم و سلطان جامعه است.
13. خانواده امام حسین(ع) را به اسارت به دربار ابن زیاد در كوفه، و سپس از آنجا به دربار یزید در شام بردند.
در طول این جریان، سخنرانی های امام سجاد(ع) و حضرت زینب(س) چنان پرده از چهره پلید بنی امیه برداشت كه یزید از شهادت امام حسین(ع) اظهار پشیمانی كرد، و گناه آن را به گردن ابن زیاد انداخت.
پس از این حوادث اهل بیت(ع) از شام برای زیارت قبور شهداء به كربلا رفتند و از آنجا به مدینه بازگشتند.
یزید نیز پس از این حادثه تنها دو سال دیگر زمامدار حكومت بود و سرانجام بنابر نقلی بر اثر افراط در میگساری مسموم شد و مرد؛ كه در این باره كتاب "سیره پیشوایان" را بخوانید.
با آرزوی توفیق.
مشاوره مذهبی ـ قم.