پرسش

با سلام و خسته نباشید:
می خواستم بدانم كه چطور میتوان اثبات كرد "شیلوه" در تورات همان "احمد" درانجیل و همان "محمد"(ص) در قران است؟
فقط اگر امكان دارد من سریعتر به جواب این سوال نیاز دارم.حداكثر تا 7/11 .
با تشكرفراوان

پاسخ

با عرض سلام و تحیت.
دوست محترم!
آن چه در سفر تكوین به این مضمون آمده است كه سلطنت و نبوت قوم بنی اسرائیل كه از نسل یهودا هستند، به وسیله آمدن شیلوه نامی منقرض، و قدرت به وی منتقل می شود، و تمامی ملل از آئین او پیروی می كنند.
این نام بدون هیچ تردیدی منطبق بر حضرت پیامبر گرامی اسلام(ص) است، نه حضرت موسی(ع) و عیسی(ع)؛ زیرا پیامبران بزرگ قبل از پیامبر گرامی اسلام از دودمان اسرائیل و یهودا بوده اند و نیز مخاطب اصلی دعوت این دو پیامبر اسرائیلی دودمان اسرائیل بوده است، چنان كه عهدین نیز به آن تصریح نموده است؛ ولی مورد بشارت در آیه فوق كسی است كه دعوتش عمومی و جهانی است، و مورد توجه همه طوائف انسانی قرار گیرد.
البته باید توجه داشت كه نه تنها با توجه به این بشارت، بلكه با توجه به بشارات بسیار دیگر تردید و یا شك ما نسبت به این تطبیق برطرف می شود.
درباره بشارت انجیل نیز باید بگوییم كه قبل از اسلام در این كه "پارقلیط"(كلمه ای یونانی به معنای ستوده شده و معادل معنایی كلمه "محمّد") موعود انجیل، پیامبری پس از مسیح است، و در این مسئله اختلافی در میان علمای مسیحی دیده نمی شود.
تنها پس از ظهور پیامبر گرامی اسلام مفسرین انجیل پارقلیط را تسلی دهنده و روح القدس معنا كرده اند. این تفسیر به چند علت باطل است؛ زیرا آمدن پارقلیط موعود، بنابر تصریح انجیل، مشروط به رفتن عیسی است، در حالی كه بنابر تصریح انجیل، روح القدس در زمان عیسی نیز تجلی می كرد. همچنین پارقلیط مذكور، بنابر تصریح انجیل، رئیس جهان و تكمیل كننده دین مسیح و مصدق پیامبری عیسی است، در حالی كه باز بنابر تصریح انجیل روح القدس دارای هیچ یك از این صفات نیست. پس جای هیچ شكی نمی ماند كه بشارت به پارقلیط، بشارت به پیامبری عظیم الشأن بعد از حضرت عیسی(ع) است، كه با مطالعه در تاریخ ادیان این نكته روشن می شود كه تنها مصداق این بشارت پیامبر گرامی اسلام است.
دوست گرامی! شما را به مطالعه "بشارات عهدین"، تالیف آیت الله محمد صادقی تهرانی(تهران: دارالكتب الاسلامیة) توصیه می كنیم.
با آرزوی توفیق.
مشاوره مذهبی ـ قم.