پرسش

سلام آقای باستانی!
چه خبر؟كمتر ما رو تحویل می گیرید؟
امروز سه تا سوال دارم:
1-آیا در آن دنیا (منظور در بهشت)تكامل برای انسان هست یا باید فقط درخت و بلبل ببینیم؟
2-چرا قرآن اینقدر پیچیده است؟از یك كلمه 500 صفحه تفسیر می نویسند.آخه من كه نمی تونم اینهمه تفسیر بخونم!آیا قرآنی است كه با ترجمه ی زیبا و راحت برای سن و سال من باشد؟
3-ما آخر نفهمیدیم شما 18سال سن دارید یا 18سال 800ماه؟
4-چرا خداوند به مومنان خویش دنیای متافیزیك را نشان نمی دهند؟
5-آیه ی شریفه ی:(( ونیكاد الذین........))در كجای قرآن است و معنی اش چیست؟
6-بعضی از شبها احساس می كنم روحم و وجودم دارد تكان می خورد و وحشت زده می شوم انگار كه به دنیای دیگری وارد شدم و روحم را می توانم كنترل كنم شاید 8ثانیه هم طول نكشد اما نمی دانم این چیه ان شاا... كه مرگ نزدیك هستو ما رفتنی هستیم!!!
7-آقای باستانی یه سوال شخصی:"شما چقدر در زندگیتان موفق بودید(در تمام زمینه ها)؟
خوب تا قسمت بعد شما را به خدا می سپارم.

پاسخ

با عرض سلام و تحیت.
دوست محترم!
در ابتدا عرض كنیم كه ما نمی دانیم شما چه شیوه ای برای حساب و شمارش دارید، سؤالات شما هفت تا سؤال است نه...!
خوب بگذریم، اما پاسخ سؤالات:
1) به طور حتم در بهشت نیز تكامل وجود دارد و بهشتیان در جا نمی زنند، بلكه در پرتو عنایات الهی و الطاف ربانی، روز به روز به ساحت قدسی اش نزدیك تر می شوند و در مسیر قرب الی الله به پیشروی خود ادامه می دهند.
مفهوم این سخن این نیست كه در آنجا تكلیف و اعمالی دارند، چرا كه بهشت "دار تكلیف" نیست، بلكه در پرتو اعمالی كه در این جهان انجام داده اند همچنان به سیر تكاملی خویش ادامه می دهند.
در بعضی از آیات قرآن نیز اشاره ای به این مسأله دیده می شود: «ولهم رزقهم فیها بكرة و عشیا» یعنی هر صبح و شام روزی آنان در بهشت مقرر است.(مریم/62)
با توجه به آیات قبل از این آیه فهمیده می شود كه صحبت از بهشت آخرت است كه از آن تعبیر به "جنات عدن" شده، نه بهشت برزخی.
از طرفی با توجه به این كه آیات دیگری داریم كه اشاره دارد بهشتیان هر چه بخواهند از مواهب و روزی ها در هر ساعت و هر زمان برای آنان آماده می شود، پس این چه موهبتی است كه هر صبح و شام به آنان اعطا می شود؟ به طور حتم این مواهب، كمالات جدید و تازه مادی و معنوی است كه در این دو وقت به آنان داده می شود و طبعاً به مقامات بالاتری سوق داده خواهند شد.
در این زمینه حدیثی از رسول اكرم(ص) نقل شده كه مطلب را روشن تر می كند. حضرتش می فرمایند: «هدایای ارزنده و جالب از سوی خداوند بزرگ در اوقاتی كه در دنیا نماز می خوانند به آنان می رسد، و فرشتگان به آنان سلام و درود می فرستند.»(تفسیر روح المعانی، ج16، ص103 ـ تفسیر قرطبی، ج6، ص4166، ذیل آیه مورد بحث ـ به نقل از پیام قرآن، ج6، ص364)
همچنین در حدیث دیگری از رسول خدا(ص) آمده: «سوگند به خدائی كه قرآن را بر محمد(ص) نازل كرد، اهل بهشت ـ هر قدر كه زمان بر آنان می گذرد ـ جمال و زیبایی آنان بیشتر می شود، آن گونه كه در دنیا ـ با گذشت زمان ـ زشتی و پیری آنان افزایش می یافت.»(علم الیقین، ص103 ـ به نقل از همان منبع، ص365)
این حدیث نیز تكامل تدریجی بهشتیان را به خوبی آشكار می سازد. این حدیث، اگرچه تنها اشاره ای به جنبه های جسمانی دارد؛ مگر آن كه از باب تشبیه معقول به محسوس باشد، یا می توان گفت: تكامل در جسم، به طریق اولی دلالت بر تكامل روحانی آنها می كند.
از طرفی از آنجا كه ذات و صفات خدا بی نهایت است، بدون شك جلوه های روحانی و معنوی او نیز پایان نمی گیرد؛ هر روز لطف و عنایت تازه ای و هر دم رحمت و هدایت جدیدی بر بهشتیان و مقربان درگاهش می فرستد، به گونه ای كه اصلاً تكراری در آن نیست. مگر بی نهایت ممكن است تكراری شود!؟
نعمت های مادی نیز جلوه های رحمانیت و رحیمیت او هستند و آنان نیز حد و نهایتی به خود نمی پذیرند.
چه مانعی دارد همان درختان بهشتی، همان نهرها، همان گل ها، همان رنگ و بوها و… هر روز و هر ساعت رنگ و بوی تازه ای و شكل و عطر جدیدی داشته باشند؟! دائماً رنگ عوض كنند، دائماً دگرگون شوند، دائماً چهره نو پیدا كنند، بگونه ای كه یك غذا و یك منظره فقط یك بار در تمام عمر بهشتیان دیده شود و مورد استفاده قرار گیرد!؟
پاره ای از روایات و آیات نیز این مطلب را تأیید می كند. مانند آیه شریفه «كل یوم هو فی شأن» یعنی او هر زمان در شأن و كاری است.(الرحمن/29)
در حدیثی از امام صادق(ع) نقل شده كه فرمودند: «خداوند بهشتی آفریده كه هیچ چشمی ندیده و هیچ مخلوقی از آن آگاه نیست، پروردگار متعال هر صبحگاه آن را می گشاید و می فرماید: بوی خوشت را افزون كن و نسیمت را بیافزای.»(بحارالانوار، ج8، ص199، حدیث198)
همچنین در حدیث دیگری از امام باقر(ع) آمده: «برای اهل بهشت سفره هایی می گسترانند كه بر آن آنچه مورد علاقه آنان از طعام ها است قرار داده می شود؛ طعام هایی كه از آن لذیذتر و خشبوتر نیست. سپس آنان را از سر آن سفره بلند كرده و سفره دیگری برای آنان می گسترانند.»(همان منبع، حدیث199)
این تعبیرات به خوبی نشان می دهد كه در آنجا تكراری وجود ندارد، بلكه هر لحظه الطاف و عنایات تازه ای است.
برای مطالعه بیشتر می توانید به كتاب "پیام قرآن" نوشته آیت الله مكارم شیرازی، ج6، ص366ـ355 مراجعه نمایید.
2) یكی از ابعاد معجزه بودن قرآن این است كه هر كس به هر اندازه كه از درك و دانش برخوردار باشد می تواند از قرآن بهره ببرد. البته اگر كسی بخواهد كه میزان فهم و درك او از عمق بیشتری برخوردار باشد طبعاً باید زحمت بیشتری بكشد و علم خود را افزایش دهد و از آراء دانشمندان تفسیر بهره ببرد.
البته قرآن كریم آن قدر مطالب قابل فهم برای افراد عادی و اكثریت انسان ها دارد كه هر چه قدر هم آن را، ولو با ترجمه فارسی، مطالعه كنند، باز هم می بینند در مطالعه بعدی مطالب بیشتری فراگرفته اند. لذا هر چه انسان قرآن را مطالعه كند یادگیری او و علم آموزی قرآن بیشتر درك می شود.
یكی از اساتید مرحوم نگارنده از قول مرحوم امام خمینی نقل می كرد كه ایشان می فرمودند قرآن كتاب مفسرین نیست، بلكه قرآن كتابی است كه برای همه نوشته شده تا هر روز و شب نقل مجالسشان باشد و در تنهایی و جمع آن را بخوانند و هر كس به اندازه فهم خود از آن بهره بگیرد.
برای آگاهی از بهترین ترجمه قرآن می توانید به كد 8516، در بخش تازه های مذهبی سایت مراجعه نمایید.
3) مگر با هم فرق دارد!!؟
4) خداوند آنچه كه برای هدایت انسان لازم است و در این زمینه نقش دارد در اختیار انسان قرار داده، تا او بتواند با استفاده از آن قابلیت درك معنویات و شناخت حقائق ماوراءالطبیعی را پیدا كند. تا این قابلیت حاصل نشود نمی توان ملكوت عالم را دید. این قانون خلقت است.
و البته در آغاز این حركت تكاملی مهم ترین ابزار ایمان است؛ ایمان اعتقاد به امری است بدون آن كه آن را دیده باشیم. مگر نه این است كه ایمان همیشه به غیب تعلق می گیرد. «الذین یؤمنون بالغیب و ...»
ایمان و اعتقاد به خداوند موقعی ارزش دارد كه انسان عالم ملكوت و واقعیت را ندیده باشد؛ چرا كه هر انسانی با دیدن عالم واقع و ملكوت، باور خواهد آورد، پس دیگر مؤمن بودن بی ارزش می شود. ایمان موقعی ارزش دارد كه انسان با اعتماد به گفته بزرگان دین(معصومین ـ علیهم السلام) و با التزام به فطرت سالم خود، راه هدایت و صراط مستقیم را انتخاب نماید، و به انحراف و نافرمانی خداوند كشیده نشود. در واقع ایمان از روی اختیار، و انتخاب در دوراهی ها ارزش دارد.
5) آیه شریفه «وإن یكاد الذین كفروا ...» در آخر سوره شریفه "قلم" آیات 51 و 52 قرار دارد، و به این معنا است كه می آید: "نزدیك است كافران هنگامی كه آیات قرآن را می شنوند با چشم زخم خود تو را از بین ببرند، و می گویند: او دیوانه است. در حالی كه این قرآن جز مایه بیداری برای جهانیان نیست."
6) ما نمی دانیم دقیقا شما چه حالتی دارید و در این زمینه هم نمی توانیم چیزی بگوییم. اما می دانیم كه هر چه هست نباید سریع آن را بر رفتنی بودن و مرگ تعبیر كرد. احتمالا این هم مثل همان حساب كردن شما است كه هفت تا را سه تا می شمارید! ان شاءالله كه خیر است.
7) سؤال آسانی نیست. در عین حال كه خداوند لطف زیادی به ما داشته و دارد، با این وجود هر گاه به گذشته خود نگاه می كنیم می بینیم بسیار كوتاهی كرده ایم. اگر راه راهی است كه امثال عالمان عامل پیموده اند و می شده كه پیموده شود، نگارنده خود را در خسارت می بیند. در عین حال، ما برای همیشه به لطف خداوند امیدوار خواهیم ماند.
در آخر، نگارنده از لطف شما به خود و همكاران كمال تشكر را دارد، و امیدوار است در همه مراحل زندگی موفق باشید و بیش از پیش مورد توجه و عنایت حق تعالی و امام عصر(عج) قرار بگیرید. قدر خود را بدانید، و در حالات خوش خود ما را هم دعا كنید.
پیروز باشید.
مشاوره مذهبی ـ قم.