پرسش

بسم الله الرحمن الرحیم
در كتاب تحفة الاخوان و همچنین لآلی اﻷخبار و غیرهما نقل شده كه روزی حضرت رسول (ص) در كمال فرح و انبساط و خشنودی بر امیرالمومنین (ع) وارد شد و بر آنجناب سلام كرد و امیرالمومنین (ع) چون جواب سلام آن حضرت را داد عرض كرد یا رسول الله تا كنون شما را باین نحو خشنود ندیده بودم فرمود ای نور دیده من آمده ام تو را بشارت دهم كه الساعه جبرئیل امین بر من نازل گشت و گفت خداوند عالم بتو سلام میرساند و میفرماید از طرف ما بشارت بده علی را كه شیعیان او تماما اهل بهشت میباشند امیرالمومنین علی (ع) كه این مژده را شنیدند سر بسجده گذاشتند و چون سر از سجده برداشتند دستهای خود را بطرف آسمان بلند كردند و عرض كردند خدایا شاهد باش كه من نصف عبادات خود را بشیعیان خود بخشیدم.
پس حضرا زهرا علیهاالسلام عرض كرد خدایا شاهد باش كه من هم نصف عبادات خود را بشیعیان پسرعمم علی بخشیدم و حضرت حسن (ع) بخدا عرض كرد خدایا شاهد باش من هم نصف عبادات خود را بشیعیان پدرم علی بخشیدم و سپس حسین (ع) بخدا عرض كرد خدایا شاهد باش من هم نصف عبادات خود را بشیعیان پدرم بخشیدم و بعد پیغمبر اكرم (ص) بخدا عرض كرد خدایا شاهد باش كه من هم نصف عبادات خود را بشیعیان علی بخشیدم.
جبرئیل امین از طرف خدا نازل گردید و گفت خدا میفرماید شما از من كریمتر نیستید من هم گناهان شیعیان علی را تماما آمرزیدم اگرچه بقدر كف دریا و ریگ بیابان و برگ درختان باشد.
و نیز در لآلی اﻷخبار نقل شده كه پیغمبر اكرم (ص) فرمودند در قیامت یكی از شیعیان علی را پای میزان حساب می آورند كه گناهان او از كوه ها افزون است و اهل محشر یقین میكنند كه او از اهل آتش است پس از طرف حق باو خطاب میرسد ای بندهء گنه كار در قبال این نافرمانی ها چیزی داری كه موجب نجات تو گردد ؟ آن بنده گنه كار سر بزیر می افكند و میگوید من عمل شایسته ای در خود سراغ ندارم.
باو گفته میشود پس در صحرای محشر ندا كن و خود را معرفی نما كه من فلان فرزند فلان از اهل فلان شهر یا قریه میباشم و امروز بگرفتاری سختی دچار شده ام و حق الناس بر ذمهء من بسیار میباشد و راه نجاتی از برای خود سراغ ندارم آیا كسی نیست كه مرا از این گرفتاری برهاند چون آن بیچاره غرق در دریای عصیان باین نحو در محشر خود را معرفی میكند و كسی جواب او را نمیدهد امیرالمومنین علی بن ابی طالب (ع) میفرماید لبیك لبیك ای كسیكه در دنیا دارای محبت من بودی و در راه من هر چه كشیدی دست از محبت من برنداشتی من نجات تو را امروز ضمانت میكنم.
چون امیرالمومنین (ع) بضمانت او قدم برمیدارد جمعی زیاد از خصماء و طلبكاران آن بنده اطراف امیرالمومنین (ع) گرد می آیند و میگویند ما آنچه از این محب و دوست تو میخواهیم تمام را بر او میبخشیم در عوض آنكه شما ثواب یك نفس كشیدن آن شبی كه بجای پیغمبر (ص) خوابیده اید بما عطا فرمائید امیرالمومنین (ع) میفرماید من بشما دادم ثواب یك نفس كشیدن آن شبی را كه از برای حفظ جان پیغمبر (ص) بجای او آرمیده ام.
از طرف حق بآنها خطاب میرسد اكنون از محشر تماشا كنید آنچه من از بهشت بشما در عوض یك نفس كشیدن علی دادم چون آنها تماشا میكنند بمقداری از باغ و قصور و انهار بهشتی بآنها ارائه داده میشود كه میگویند خداوند تمام بهشت را بما عطا فرموده خطاب میشود تمام آنچه مشاهده میكنید عوض ثواب یك نفس كشیدن علی میباشد و علی با سایر عبادات خود میخواهد سایر شیعیان گرفتار خود را شفاعت نماید بعد پیغمبر (ص) فرمودند:
أ ذالك خیر نزلا ام شجرة الزقوم المعدة لمخالفی اخی و وصیی علی بن ابیطالب علیه السلام ؟
یعنی پیغمبر اكرم (ص) فرمودند آیا این سعادت از برای مردم در قیامت بهتر است یا اینكه ورود آنها بر درخت زقوم باشد كه مهیا شده از برای مخالفین برادر و وصیم علی بن ابیطالب (ع) ؟

پاسخ

با عرض سلام و تحیت.
دوست محترم!
فضائل امیرالمؤمنین(ع) گسترده و بی شمار است و هر كه با انصاف می نگرد نمی تواند از فضائل آن حضرت چشم بپوشد.
دوست گرامی! آنچه را شما در اینجا نگاشته اید هر چند در نظر اول باعث شور و نشاط می شود، ولی باید گفت كه این دو با بسیاری از آموزه های مذهبی شیعه در تضاد است؛ و یا لااقل به همراه روایات دیگر باید تفسیر شود.
از امام صادق(ع) روایت شده كه فرمودند: «لیس من شیعتنا من قال بلسانه و خالفنا فی اعمالنا و آثارنا» یعنی از شیعیان ما نیست آن كس كه تنها در زبان با ما همراه است، ولی در راه و روش با ما مخالفت كند.(بحارالانوار، ج68، ص164)
در روایات ائمه(ع)، بسیاری از صفات شیعیان ذكر شده است كه با مراجعه به آن روایات درخواهید یافت كه شیعه تنها به عنوان و اسم نیست، بلكه رعایت شروط دیگری نیز لازم است.(میزان الحكمة، ماده "شیعه") و نیز شفاعت دارای ضوابط خاصی است، و تنها در محدوده همین ضوابط، شفاعت صورت می گیرد؛ و تنها انتساب اسمی به پیامبر(ص) یا ائمه معصومین(ع) سودمند نیست.
به عنوان نمونه از امام صادق(ع) روایت شده كه فرمودند: «إنّ شفاعتنا لاتنال مستخفاً بالصلاة» یعنی شفاعت ما شامل حال كسانی كه نماز را سبك می شمارند نمی شود.(بحارالانوار، ج82، ص236)
دوست عزیز!
این سخنان به این معنا نیست كه فضائل خاص شیعیان ائمه معصومین(ع) را منكر شویم، و بگوییم فضل الهی نسبت به آنان با دیگران تفاوتی نمی كند، بلكه به این معنا است كه باید با چشمی باز و از روی معرفت و آگاهی در مسیری كه معصومین ـ علیهم السلام ـ معین كرده اند گام برداریم، و سپس انتظار برخورداری از كرامات اهل بیت را داشته باشیم.
با آرزوی توفیق.
مشاوره مذهبی ـ قم.