پرسش

موضوعی كه بسیار فكر اینجانب را اشغال كرده اینست كه ما بسیار شنیده ایم كه حافظ در غزلی میگوید كه ( آدمی در عالم خاكی نمی آید به دست ) و یا امام خمینی در غزلی میگوید ( بر سرم بود كه آدم شوم اما نشدم ) یا من در مجلسی بودم كه آقای روحانی در صحبتهایش گفت كه این قرآن كتاب انسان سازی است و كتاب آدم شدن است و كلی راجع به آدم ساز بودن قرآن توضیح داد و بعد از آن خیلی راحت گفت كه آقا (آدم شدن محال است) و بالاخره من نفهمیدم كه اگر آدم شدن محال است پس چرا دیگر قرآن بخوانیم و اگر محال نیست پس اینهمه گفته ها از بزرگان راجع به نرسیدن به آدمیت چیست لطفا مفصلا توضیح بفرمایید . با تشكر از زحمات شما.

پاسخ

با عرض سلام و تحیت.
دوست گرامی!
اولا، تعبیر "آدم شدن محال است" و امثال آن تعبیری كنایی از صعوبت این راه است، نه این كه واقعا محال باشد.
ثانیا، مقام انسانیت مراتب دارد. ممكن است كمتر كسی به مراتب بالای انسانیت برسد، ولی همه می توانند به مراتبی از انسانیت دست یابند. قرآن همانطور كه دستگیر اولیای خاص الهی برای وصول به مراتب كامل انسانیت است، همه انسانها را برای رسیدن هر مرتبه ای كه لیاقت آن را دارند یاری می كند.
درست است كه قرآن كتاب انسان سازی است و شیوه علمی و عملی آدم شدن را به ما می آموزد، ولی آیا دریافت ما از آن به مثل دریافت سلمان و ابوذر است! با این وجود با خواندن قرآن هر روزمان بهتر از دیروز می شود.
به همین خاطر است كه هیچكس مجاز نیست كه از رحمت خدا ناامید شود، و این جملات نیز نباید روح یأس را در ما بدمد، بلكه باید عزم را جزم كنیم و همت كنیم كه این راه را كه پر از پستی و بلندی و هزاران مشكل جانكاه و طاقت فرسای دیگر است، تا حد توان طی كنیم. و خداوند از هر كس انتظاری دارد. ما چه می دانیم شاید كسی با توشه ای اندك، بیش از كسی كه توشه پر دارد، مورد عنایت خاص و عفو ویژه الهی قرار گیرد؛ چرا كه با توجه به امكانات هر كس در باره ارزش توشه ای كه برگرفته قضاوت می شود.
با آرزوی توفیق.
مشاوره مذهبی ـ قم.