پرسش

بسم الله الرحمن الرحیم
چرا خداونددر خلقت موجودات تفاوت قرار داده
چرا یكی را زیبا ودیگری را زشت افریده است
با تشكر از زحمت های شما عزیزان

پاسخ

برای رسیدن به پاسخ سؤالتان، به این امور توجّه فرمائید:
1- قسمتی از تفاوتهای جسمی و روحی مردم با یكدیگر، به خاطر اختلاف طبقاتی و مظالم اجتماعی، و یا سهل انگاری خود فرد است، كه هیچ گونه ارتباطی با دستگاه آفرینش ندارد. مانند اینكه فرزندان افراد ثروتمند نسبت به افراد فقیر، از نظر جسمی قوی‏تر و چه بسا زیباتر هستند، به دلیل اینكه از تغذیه‏ای سالم و مناسب و بهداشتی برخوردارند، ولی قشر محروم و فقیر چنین امكاناتی را نداشته‏اند. و حتی
به خاطر فراهم بودن چنین امكاناتی برای افراد ثروتمند،تاحدودی درصد هوش و استعداد آنها نیز در سطح بالاتری قرار دارد.
البته ممكن است در بعضی افراد بر اثر سهل انگاری و تنبلی، نیروهای جسمی و روحی آنها به هدر برود و در نسل بعدی نیز اثر داشته باشد. ولی باید توجه داشت كه اینگونه اختلافها، اختلافهای ساختگی و بی‏دلیل هستند كه با از بین رفتن نظام طبقاتی و گسترش عدالت در اجتماع، آنها نیز از بین می‏روند.
بعلاوه كه هیچ گاه از نظر اسلام و قرآن اینگونه تفاوتها مورد تأیید و قبول نبوده و نمی‏باشد.
2- برخی از تفاوتها و اختلافات بین انسانها می‏تواند طبیعی و لازمه آفرینش انسان باشد. در اینصورت یك جامعه اگر هم از عدالت اجتماعی برخوردار باشد با اینحال این تفاوتها در او وجود داشته و لازمه یك اجتماع است. چرا كه بطور معمول، استعدادهای جسمی و روحی و نعمتهای الهی نسبت به انسانها به گونه‏ای تقسیم شده كه هر كسی از مقداری از آنها برخوردار است و چه بسا كمتر كسی را بتوان یافت كه همه مواهب الهی را یكجا داشته باشد.
نكته مهم این است كه هر كس تلاش كند تا بتواند نقطه قوت و استعدادهای فطری خویش را آشكار سازد و از آن بهره برداری نماید.
3- یك جامعه موفق و كامل، مانند بدن یك انسان كه اعضای مختلف با كارایی‏های گوناگون و متفاوت دارد، نیاز به عناصر مختلف و استعدادهای متفاوت و طرز تفكرهای گوناگون دارد تا هر كدام از آنها به نوع خود در رفع احتیاج دیگر اعضای جامعه مؤثر بوده و خود نیز از عناصر و استعدادهای دیگران بهره‏بری نمایند. لذا نمی‏توان یك عضو و یا یك نوع استعداد را به خاطر كوچك و حقیر بودنش، زیر سؤال برد، چرا كه آن هم به نوبه خود مورد احتیاج یك جامعه بوده و در رفع نیازهای اجتماع نقش مؤثری دارد.
كلام آخر این كه عدالت خداوند همیشه همراه حكمت او است و حكمت اقتضا می‏كند كه انسانها با هم متفاوت بوده و همه انسانها به یك شكل و در یك سطح از استعداد و توانایی نباشند. اگر در جامعه‏ای همه یك تفكر و یك استعداد خاص داشته باشند آن جامعه دوام نمی‏آورد و متلاشی می‏شود. بودن استعدادها و سلائق متفاوت در یك جامعه، لازمه بقاء آن جامعه است. بنابراین باید تلاش انسان بر روی شكوفایی استعدادها و نیروهای خدادادی و نهفته خویش باشد، ولو اینكه در زمینه‏های دیگر آنچنان استعداد و قوتی نداشته باشد. چه بسا كسی كه از چهره‏ای زیبا برخوردار است، در بعضی از استعدادها از اشخاص دیگر پائین‏تر بوده و توانایی‏های آنها را نداشته باشد، و بر عكس، كسی كه از نعمت زیبایی برخوردار نیست استعدادهای بیشتری داشته باشد. در پذیرش اجتماعی استعداد پیشتاز است؛ یعنی اگر انسان مفید و دانشمندی چهره‏ای زیبا نداشته باشد كسی او را طرد نمی‏كند، چرا كه توجه همه به استعداد و موفقیت او معطوف است. از طرفی اگر انسان شرور و فاسدی چهره‏ای زیبا داشته باشد چهره زیبای او نمی‏تواند باعث مقبولیت او در نزد اجتماع شود و اجتماع او را بعنوان یك فرد مفید نمی‏پذیرد.
از اینرو شایسته است سعی شود تا استعدادهای نهفته انسانها شكوفا گردد و مسائل جانبی مانع این شكوفایی نگردد. خداوند اگر در زمینه‏ای نعمت كمتری به انسانی داده در زمینه دیگر او را از مواهب دیگر و نعمتهای دیگری برخوردار نموده است. پیروز باشید.