پرسش

الان در جامعه كه نگاه كنیم اكثر مردم در بی دینی و گمراهی اند واكثرا سخت می گذرانند هر چند خود ندانند و مشغول شادی های زود گذر باشند . حالا كه اكثرهم لا یعغلولنند خدا چرا ما را آفرید وچرا اینجوری كه بشر تا این حد بتواند گناه كند و بعد هم عذاب وجهنم. اگر اقلیت تا این حد گناهكار بودند به آنها خرده وارد بود ولی وقتی بحث اكثریت است س

پاسخ

دوست بزرگوار!
در ابتدای كلام، توجه شما را به نكاتی جلب می كنیم.
1) این كه فرموده اید فرق است بین وقتی كه اكثریت بر باطل باشند، با آن هنگام كه اقلیت بر آنند، فی الجمله صحیح است. البته با این توضیح كه انسانها بر فطرت تولد می یابند و معمولا بر فطرت باقیند، و فطرت هر كس مستقل از فطرت انسانهای دیگر با واقعیت روبرو می شود؛ بر این اساس، انحراف همه از دریافت حق نشان آن است كه عاملی مشترك و بیرونی راه را بر حقیقت یابی آنان بسته است.
2) ما باید به این نكته توجه داشته باشیم كه بسیاری از اوقات شخصی بر اعتقاد باطلی است، ولی در آن اعتقاد معذور است. و لذا نمی توان به مجرد بطلان یك اعتقاد، عقلاً حكم به این كرد كه صاحب آن مقصر است.
واقع امر آن است كه ما نمی دانیم چه كسی به جهنم، و چه كسی به بهشت می رود. لذا این كه فرموده اید اكثر مردم این روزگار اهل هذاب و جهنمند، دلیل ندارد.
در روایات اهل بیت پیامبر(ص) هست كه در آخرالزمان انتظار خدا از بندگان كمتر از سایر زمانها است.
3) در دنیای امروز همانطور كه اهل باطل بسیارند، در مقابل اهل حق هم بسیارند؛ بلكه می توان گفت: امروزه قوت ایمان اهل حق، به مراتب از قوت ایمان كسانی كه در دوره های امن و امان ایمان بسر برده اند، بیشتر است.
در روایات، به كرات، به این مسئله نیز اشاره شده است.
شاید، خداوند به بركت این ایمانهای قوی جهان را پایدار داشته است.
4) ما گرچه به تعبد الهی می توانیم در باره هدف خدا از خلقت سخنی بگوییم، و حتی آن را به عقل تأیید كنیم، ولی اولا، به چند و چون آن چندان واقف نیستیم؛ و ثانیا، به طریقه وصول به آن آگاهی نداریم.
شاید وجود انسان كامل ـ امام زمان ارواح العالمین لتراب مقدمه الفداء ـ كافی باشد تا هدف خداوند را از خلقت تأمین نماید.
والله العالم.