پرسش

قر آن كریم چه كسانی را دوست می دارد
و چه كسانی را دوست نمی دارد

پاسخ

با عرض سلام و تشكر!
سؤال شما به دو صورت می تواند تفسیر شود:
1- خداوند متعال در قرآن كریم چه كسانی را به عنوان محبوب خود معرفی كرده، و چه كسانی را مبغوض خود دانسته است.
2- ملكوت خود قرآن چه كسانی را دوست دارد و چه كسانی را دوست ندارد. البته این بدان معنا نیست كه قرآن كسانی غیر از محبوبان درگاه خدا را دوست دارد.
اگر مورد اول منظور شماست: باید گفت از جمله كسانی را كه خداوند در قرآن بیان كرده كه آنها را دوست دارد، عبارتند از نیكوكاران(بقره/146) ـ توبه كنندگان(بقره/222) ـ پاكیزگان(بقره/222) ـ صبرپیشگان(آل عمران/146) ـ توكل كنندگان(آل عمران/159) ـ پرهیزگاران(آل عمران/76) و عدالت پیشگان (مائده/42).
و كسانی را كه خداوند آنها را غیر محبوب معرفی كرده، عبارتند از ظالمان(آل عمران/57) ـ كافران(آل عمران/32) ـ مفسدان(مائده/46) ـ متجاوزین به حقوق دیگران(مائده/87) ـ خائنان(انفال/58) و مستكبرین (نحل/ 23).
نكته ای كه باید توجه داشت این است كه این موارد برخی از تصریحاتی بود كه در قرآن آمده است. طبعاً همه محبوبین و مبغوضین درگاه خدا منحصر در این موارد نمی باشند؛ مثلاً نگاه كنندگان به نامحرم و غیبت كنندگان نیز از كسانی هستند كه مورد غضب الهی اند، ولی به طور خاص در این موارد نیامده است، مگر آن كه گفته شود ظلم شامل تمام گناهان می شود؛ زیرا هر گناهی ظلمی است كه بنده به خود یا به دیگری روا می دارد.

اما اگر معنای دوم منظور شماست، باید گفت: در حدیثی در اصول كافی در باب "فضل القرآن" آمده كه قرآن در روز قیامت وارد محشر می شود، به هیبتی بسیار زیبا و جذاب، و در آن حال نزد خداوند برای عده ای شفاعت می كند كه معلوم می شود ایشان را دوست دارد.
قران خطاب به خداوند عرض می كند: پروردگارا، پروردگارا! این بنده توست و تو به او داناتری كه به جهت من به رنج و تعب افتاد و مواظب من بود. به خاطر من با دشمنانم دشمن بود و دوستی و خشمش در باره من بود. در آن روایت است كه خداوند به خاطر قرآن آن بنده را وارد بهشت می كند و در ناز و نعمت قرار می دهد.
با توجه به این حدیث هر كس كه غایت هدف و تلاش خود را در جهت اعتلای قرآن و عمل به احكام آن قرار دهد، قرآن از او خشنود می شود، و به تبع آن مورد لطف الهی قرار می گیرد.
امیدواریم منظور شما را برآورده باشیم.
با تشكر